- 30 Haziran 2008
- 12.770
- 121
- Konu Sahibi cimcime eses
- #1
Kızlar öncelikle teşekkür ediyorum, bugüne kadar yazdığım sorunlara her zaman bir öneri sunduğunuz için.
Bu defa sorun erkek kardeşim malesef (aslında uzun zamandır bu sorun var ama...). Babamı kaybettim şuan başımızda sadece annemiz var. Kardeşimde çok sorumsuz, 20 yaşında ama ne çalışır ne okur, en önemliside arkadaş ortamı çok kötü olduğu için esrar kullanması...İnanın o kadar çaresizimki arkadaşlarından uzaklaştırmaya çalışıyoruz ama olmuyor, bu yetmiyomuş gibi bide üzerimizde acayip sülale baskısı var. Hep yanlışımızı bulup bizi yaralamaya çalışıyorlar. Bazen çok sinirleniyorum, annemde çok üzülüyor ama hiç birşey yapmıyor "anne şunu yada bunu yapalım" dediğimde hep beni yalnız başıma bırakıyor ve kardeşimle tartıştığımızda hep haksız ben oluyorum buda beni iyice yıkıyor. Şuan evde kimse çalışmıyor ben iş arıyorum, sadece babamın emekli maaşı var onunla geçiniyoruz. Kardeşim ise bunları bildiği halde hiç bir çaba göstermiyor, hep saçma sapan oyunlara yatırıyor parasını en önemliside bu esrar belası bizi mahvediyor. Bugün kapının önüne arkadaşı geldi sinirlendim "git" dedim çocukta sinirle gitti, şimdide içimi korku sardı çok belalı insanlar "acaba savunmasız durumdayken bana bişey yaparlarmı" diye düşünüyorum. Belki çözüm olur diye bir psikolog ile görüştüm "kardeşimizi bu durumdan nasıl kurtarırız" diye. Onlard saolsunlar daha konuyu açmadan parayı soruyorlar. İnanın hayatı yaşamak o kadar zorki çok isterdim bende bazı arkadaşlarım gibi evlilik hayalleri kurmak yada ne bileyim işsiz durumdayken bu kadar stres yaşamamak, ama olmuyor işte... Çok isterdim babamın yanımda olmasını o zaman hiç sorun etmezdim kardeşimin işsiz olmasını babamla el ele verip çalışırdık ama olmadı işte, hayatta tutunabileceğim tek bir dalım ve derdimi anlatabileceğim tek bir arkadaşım yok (arkadaş çok ama hiç birinde iş yok) hiç bir zaman güzel bir hayal kuramıyorum. Çaresizim bazen ölsemde kurtulsam diyorum ama ya orada ne hesap vericem? Ne dünyamı kurtarabiliyorum nede ahiretimi...Çok karışık bir yazı oldu farkındayım ama içimden geldiği gibi yazdım işte, saolun sabırla okuduğunuz için...
Bu defa sorun erkek kardeşim malesef (aslında uzun zamandır bu sorun var ama...). Babamı kaybettim şuan başımızda sadece annemiz var. Kardeşimde çok sorumsuz, 20 yaşında ama ne çalışır ne okur, en önemliside arkadaş ortamı çok kötü olduğu için esrar kullanması...İnanın o kadar çaresizimki arkadaşlarından uzaklaştırmaya çalışıyoruz ama olmuyor, bu yetmiyomuş gibi bide üzerimizde acayip sülale baskısı var. Hep yanlışımızı bulup bizi yaralamaya çalışıyorlar. Bazen çok sinirleniyorum, annemde çok üzülüyor ama hiç birşey yapmıyor "anne şunu yada bunu yapalım" dediğimde hep beni yalnız başıma bırakıyor ve kardeşimle tartıştığımızda hep haksız ben oluyorum buda beni iyice yıkıyor. Şuan evde kimse çalışmıyor ben iş arıyorum, sadece babamın emekli maaşı var onunla geçiniyoruz. Kardeşim ise bunları bildiği halde hiç bir çaba göstermiyor, hep saçma sapan oyunlara yatırıyor parasını en önemliside bu esrar belası bizi mahvediyor. Bugün kapının önüne arkadaşı geldi sinirlendim "git" dedim çocukta sinirle gitti, şimdide içimi korku sardı çok belalı insanlar "acaba savunmasız durumdayken bana bişey yaparlarmı" diye düşünüyorum. Belki çözüm olur diye bir psikolog ile görüştüm "kardeşimizi bu durumdan nasıl kurtarırız" diye. Onlard saolsunlar daha konuyu açmadan parayı soruyorlar. İnanın hayatı yaşamak o kadar zorki çok isterdim bende bazı arkadaşlarım gibi evlilik hayalleri kurmak yada ne bileyim işsiz durumdayken bu kadar stres yaşamamak, ama olmuyor işte... Çok isterdim babamın yanımda olmasını o zaman hiç sorun etmezdim kardeşimin işsiz olmasını babamla el ele verip çalışırdık ama olmadı işte, hayatta tutunabileceğim tek bir dalım ve derdimi anlatabileceğim tek bir arkadaşım yok (arkadaş çok ama hiç birinde iş yok) hiç bir zaman güzel bir hayal kuramıyorum. Çaresizim bazen ölsemde kurtulsam diyorum ama ya orada ne hesap vericem? Ne dünyamı kurtarabiliyorum nede ahiretimi...Çok karışık bir yazı oldu farkındayım ama içimden geldiği gibi yazdım işte, saolun sabırla okuduğunuz için...