sorun : ben

merhaba,
ben çok sorunlu bir ailede büyüdüm. babam alkol alır. çalışmayı sevmez. çok sıkıntı çektik. parası olmaz ama içkisi olurdu. baskı, şiddet hepsi vardı. şiddet bize çok olmasa bile anneme uygulardı. 3 kardeşiz. abim bekar. o da biraz sorunlu. ama hep babam yüzünden. hiç anlaşamadılar. kız kardeşimle ben evlendik. ama ailemin durumu hala aynı. geçim sıkıntısı çekiyorlar. babam bulunan işlerde de çalışmadı. hep bizden bekliyor. biz ne kadar yapabilirizki. kardeşimle eşim bundan dolayı çok tartışıyorlar. ihtiyacı olan çalışır diyor. aslında çok haklı.
asıl sorun bu değil. asıl sorun benim. sanırım geçmişte yaşanılanlar su yüzüne çıkıyor. kayınvalidemi bir türlü sevemedim. aslında ilk başlarda iyiydik. ama çok müdahaleci olması, sürekli onlarla olmamızı istemesi, sivri dilli olması, eşimi ezmesi vb. bir sürü sebeplerden çok soğudum. şimdi ne kadar iyi davranırsa davransın sevemiyorum. ağzıyla kuş tutsa faydası yok. ben çalışıyorum. çocuğuma o ve annem bakıyor. ama benim yapma ve yedirme dediğim şeyleri dinlemiyor. tabi ben anlıyorum. bir şekilde ortaya çıkıyor. çok kızıyorum. bir kaç kez kavga ettik. ama ben şu lanet olası dilimi tutamıyorum. eşime çok dırdır yapıyorum. onu annesiyle benim aramda bırakıyorum. kızdığım şeyleri hep ona söylüyorum. sanki onun bir suçu varmış gibi. birazda kıskanıyorum galiba.
eşim çok iyi bir insan. onu üzdüğüm zaman bende üzülüyorum ama elimde değil. kendimi durduramıyorum. beni çok seviyor. hala nasıl seviyor anlamıyorum. bir sefer kavga ettiğimizde intihar etmeye kalktı. şimdi her tartışmamızda kendine bişey yapacak diye korkuyorum. dün akşam yine tartıştık. bazı şeyleri ben söylemeden anlamasını bekliyorum. bu mümkünmü ya. sinir krizi geçirdi. çok ağladı. hemde çok önemsiz bişeydi. ama buna ben sebep oldum. ben onu çok üzüyorum. huzur vermiyorum. hayatını mahvettim. ama elimde değil. her seferinde bir daha yapmıycam diyorum. allaha dua ediyorum böyle olmayayım diye ama bir türlü düzelemiyorum. ne yapmalıyım :a015:

eşime karşı çoğunlukla iyiyim. el üstünde tutuyorum. ama annesinin onu ezmesine dayanamıyorum. bir tane kaynım var. ikisine eşit davranamıyor. çünkü kaynım sinirli. ondan korkuyorlar. işte annesine kızdığım zaman ona söyleniyorum. en büyük sorunum bu. ama artık öyle bişeyki kadını hiç sevmiyorum. herşeyi batıyor. bundan nasibini de eşim alıyor :1no2:

sevgili tamra kendi ağzınla diyorsunki, babam şöyle evde şiddet içinde büyüdük hergün kavga hergün üzüntü bunlar güzel şeyler değil mutlu bir yuvanın hasretiyle büyümek ailede herkesin biribirinine saygı gösterdiği bir ortamda yaşamak güzel şeyler ve sen bu duyguları pek yaşamamış ve evlenmişsin evet yaşadığın kötü olaylar sende bazı izler bırakmıştır ve bu çok doğal ama sen kültürlü bir insan olarak ne olursa olsun ben kendi aileme bunu yaşatmayacağım benim çocuklarım böyle ortamda yaşamayacaklar diye düşünmeli kızgınlıklarını belli etmemelisin kızdığında odadan çık ne bileyim dikkatini dağıtacak kızgınlığını alacak birşeylerle uğraş ama ne olur eşine ve en önemliside çocuğuna bu duyguları yaşatma çünkü bunun ne demek olduğunu en iyi bilen sensin. Kayınvalideni takma aslında onu sevmesende herzaman yüzüne gülen birisi olsan inan kazanacakların kaybedeceklerinden çok fazla olacaktır. Ve evinde bu tür tartışmalara devam edersen inanki eşin ne kadar iyi olursa olsun birgün elinin arasından kayıp gidiverdiğini bile görebilirsin sende eşinde mutluluğu hak ediyorsunuz neden bunu birbirinizden esirgiyorsunuzki. Kendine iyi bak ve bu söylediklerimi dikkate al çünkü senin yaşadıklarını ve daha kötülerini yaşadım senin duygularını hissedebiliyorum

ilk başlarda sesimi çıkartmazdım. tabii eşimde çıkartamazdı.
ama şimdi savunuyorum. yani cevabını ben veriyorum. ama cevap vermeye başlamadan önce ben ona söyledim. bari benim yanımda kocama böyle davranma. sonra benimde ona saygım kalmaz dedim. tabii bunu anlamadı. en azından şimdi eskisi kadar değil. baktı her seferinde cevap var :teytey:

Tamra, Aylin Hanım zaten söylenmesi gerekenleri yazmış.
Sağlıkla kalın,