Sorum memur olanlara

Kıskanmıyorum üzülüyorum keşke mutlu mesut yaşayabilseniz
Ben cok zor şartlarda okumuş bir kızım o şekilde kazandım Kpssyi ve bu işede ihtiyacım Var eşim dolayısıyla bursaya geldim 1 aydır cok zorlanıyorum sürekli ağlama nöbetleri geciriyorum iş şehir aileden uzaklık beni etkiledi travma boyutunda eski düzenimde bu kdr mutsuz değildim ve keşke düzen bozmasaydık dio eşim bile dedi çünkü bn gerçekten denedim ama yapamıyorum memur olduğum için istifa edemem tayin 2020 Şubat sadece çıkar yol aramak icin yazıyorum buraya belki fazla oldUm evet ama daraldığım için elimde olmuyo
 
Daha biraz önce bebekli hayata alışamamış bir üyenin zorlanmasının ne kadar doğal olduğunu konuştuk başka bir konuda.

Senin de yeni geldiğin bir şehre ilk anda alışamaman normal. Hele biraz kolay dibe vuran biriysen. Kimisi değişime daha kapalıdır.

Kanada dayken, olabilecek en güzel iş imkanlarından birini yakalamış, işi sayesinde Toronto ya gönderilmiş bir arkadaşım vardı. Aynı dil kursuna gidiyorduk.

Ailesini özlüyormuş, etraftakiler Türk değilmiş, yemeklerini özlüyormuş, gözünde tütüyormuş annesi, arada 7 saat farkı varmış, telefon çok pahalıymış ( o zamanlar whatssup filan yok , internete telefon hattından giriliyor) Evcimen bir insanmış o...

Lan Kanada dasın. Herkesin parasızlıktan gidemediği yere işin seni göndermiş. İki sene sonunda döneceksin. İngilizce yi her yerden öğreniyor, her milletten insan tanıyorsun. Hiçbir yerde edinemeyeceğin iş tecrübesi ediniyorsun.

İstanbul a döndüğünde işinde yükselmiş olacaksın ve kim bilir burada kurduğun kontaklar döndüğünde ne kadar işine yarayacak.

Salaklık değil mi bu?

Ama çocuk bunu göremiyordu bile kurstan dönünce koşa koşa eve gidip annesini aramaktan.

Sonra partilere gide gele bir sevdi, ortamların aranan yüzü oldu.

Sen de aşarsın yeter ki olumlu bak ve eşinin elini tut, onunla keyifli zamanlar, ortamlar yarat.

Eşim anlayışsız değil desen de, yukarıdaki çocuk gibi devamlı depresiflikten hayatı çekilmez hale getirir, elindeki güzellikleri görmezden gelirsen bıktırır, başka yerlerde patlak verir. Kendi ellerinle ilişkini bozarsın.
 
Keşke baştan kestirebilseydin durumu şimdi bırakıp gitmen doğru olmaz bir sene daha sabret diyebilirim, kpss sürecini bende biliyorum geçen sene evli halimle hazırlandım 92 aldım şuan kendi şehrimizde evimiz var eşimin iyi bir işi var kaç defa dedim düzenimizi bozup gitme ihtimalimiz büyük diye oda tamam gittiğim yerde iş bulurum dedi bende ona güvenerek hazırlandım bu puanı aldım gittiğimiz zaman bana böyle yaparsa çok kırılırım ama çok defa konuştum
 
Eşim bana nasıl tahammül ediyor bende anlamıyorum bazen çok vicdan azabı çekiyorum susuyorum sonra yine başlıyorum 2 gün sonra hortluyo içimde bu hisler (( işyerimdekiler çok garip tipler ve amirler cok sert memurda olsam cekemiyorum bu kdr sorunun içinde
 
Demekki çok darlanıyorum keşke dediğiz gibi olsa herşey sabrediyorum umarım bu kuyudan çıkablrm
Gidip gidemeyeceğini bilemem ama o kuyudan çıkarsın ve ileride bu zamanları eşinle gülümseyerek hatırlarsınız, ondan Eminim. Kaç yaşındasın bu arada?
 
Zor tam atandım oldu dıosun ama insanlar burnundan getiriyor heryerde var böyle tipler biliyorum ama hep banamı denk gelir ailem yanımda olsa belki hiç takmam şuan çok hassasım blkide o yüzden cok çok zorlanıyorum kabus gibi
 
Sen çabala. dediğim gezme tozmaları, film gecelerini kesin yap. Otantik mekanları seviyorsanız, cumalıkızık ta bir kahvaltı yapın. Kar, spor eğlenceyi seviyorsanız, Uludağ a çıkın, ailelerinize oradan selfi atın. Kaplıca seven, sakin tiplerdenseniz, armutlu termallere gidin. Ya da yalnızca meşhur İskender dönercisinde (büyük değil, gerçeği o küçücük dükkan :) bir döner yiyip gelin.

İstanbul dan herkes tatile geliyor oraya. Belli ki eşin iyi biri ve anlayışlı.

Eşine şunu söyle. Şu anda bende sorun var biliyorum. Çok teşekkür ediyorum bana sabrettiğin için.istanbul da da olsak, Bursa da da beraber aşacağız bunu biliyorum. Seni çok seviyorum, ama alışmakta çok zorlanıyorum. Biraz sabret bana. Elimizden geleni yapalım inşallah. Sen de bana yardımcı olmaya çalış, beraber gezelim, kafamı dağıt, iş konusunda anlayışlı ol şikayetlerime. Desteğine ihtiyacım var şu anda en çok. Ağladığımda yine mi demek yerine, geçecek de, sana kızdığımda bil ki aslında sana kızgın değilim, yalnızca bu durumdan çıkmaya çalışıyorum. Sen beni açmaya çalış, gezmeye götür, hadi annenlere gidelim bu hafta sonu de. Normalde KPSS ye çalışıp kazanacak kadar güçlüyüm ama buna hazırlıklı değilmişim yalnızca.

Çünkü şu duygu durumların sana çok gerçek gelse de hiç mantıklı değil, gerçek de değil. Yalnızca böyle hissediyorsun şimdilik.

Polyana gibi gelmesin sana bu sözler. Çok ciddi yazdım. Bunları eşine anlat. Şu sözler söylendiğinde karşındaki de biliyor ki, aslında onu seven bir eşi var. Ve şu Anda desteğe ihtiyacı var. Yaptığı şımarıklık değil, yalnızca engel olamıyor böyle hissetmeye.

Herkesin aman canım, zaten biliyor dediği bu sözler ve dertleşmeler, ağlayıp sızlamadan, bağırmadan kendini anlatmalar kurtarıcı olur evliliklerde. Hele ki siz daha birbirinizi yeni tanıyor, evliliğinizin ilk aylarını yaşıyorken. Eşin de bu kız bana hayatı dar etmeye değil, beraber mutlu olmaya çalışıyor der.

En geç bahara kadar çiçek açarsın sen de emin ol.
 
Bir ay çok kısa değil mi? Başka bir yere geçin alışamadıysanız aynı ilde
 
Şuan kac yaşındasınız eşim çok destek sürem dolunca gideriz istıosan dıo inş bebeğiniz olur kalpten diliyorum bunu şuan kac yaşındasınız
 
Ğidemeyincede delleniyorum gitmesem belki daha iyi olur
Vay Çan’ına 15 günde bir gidemeyince delleniyorsunuz ben de aileme 6-7 saat mesafede yaşıyorum. 15 günde bir gidemedim . Dellenmemek için de kendimi yeni hayatıma adapte etme çabasına girdim, sonuçta evlenmiştim artık. Burada ilk tayin olduğum okulun da öğretmenleri, idarecileri, öğrencileri alışılacak gibi değildi. Ama ben de çocuk değildim. Yok çocuk düşünüyor musun demiş de, yok burası sıkıntılı demiş de... bunların sizin hayatınızı etkikeyecek öneme sahip muhabbetler olduğunu sanmıyorum. Siz şişinize bakın. Bu arada üniversite bitince Şırnak’a tayin olup 3 yıl görev yaptığımı anlatmadım galiba :)))
 
Saygı duyuyorum size ben galiba daha hassasım siz nasıl alıştınız peki
 
Saygı duyuyorum size ben galiba daha hassasım siz nasıl alıştınız peki
Valla ne biliyim... komşularla tanıştım yavaş yavaş, gezip yolları dükkanları marketleri öğrenmeye çalıştım, ev işleri yaptım, eşimle çıkıp vakit geçiriyorduk, kitap gazete okudum, sonra hamilelik başladı.. böyle böyle zaman geçti.
 
İşyerinize nasıl alıştınız gerçekten çok gıcık tipler tahammül edemeyeceğimi düşünüyorum bazen
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…