Çok yeni bir olayın içindeyim ve desteğinize belki de yönlendirmelerinize ihtiyacım var. Çünkü bugün boşanma davası açtım. 10 küsur yıllık evli 2 çocuk annesiyim. Ama asla mutlu olmadım. Çünkü beni olduğum gibi kabul etmeyip, sürekli kendi istediği şekle evirmeye çalıştı. Örneğin flört döneminde ben bildiğiniz açık saçık biriydim. Sonra kendi isteğimle örtündüm. Onun istemesiyle yapacak biri olamazdım da zaten, sorunlar da böyle böyle başladı. Daha da fazlasını istedi. Elimden gelen bu kadar, ben bu kadarını yapabiliyorum dedikçe üstüme geldi. Toplum içinde nasıl oturup kalkmam gerektiğine varana kadar müdahale etti. (Çünkü farklı kültürlerin insanıyız. Burda kadınların nefes alması bile ayıp,günah.) Ki 2. Üniversitesini okuyan, memur bir kadınım. Yani bilmeyen,etmeyen biri olsam anlarım da… Evliyiz ama yalnızım. Çocuklara tek başıma ben koştururum, bayramlıklarını,ihtiyaçlarını ben alırım, maaşımın önemli bir kısmını borçlarına diyerek verir,kalan kısmıyla kredi kartımı,ev masrafını,ihtiyaçları,mutfağı karşılarım. 10 küsur senelik evliliğimizde bana toplasanız 10 kıyafet almamıştır. Bayram gelir sormaz bile… Bişeye ihtiyacın var mı diye. Çalışan da olsanız eşinizin sormasını bekliyorsunuz en nihayetinde…Eve doğru düzgün yeni eşya girmemiştir. Çocuklarla ilgilenmez,ev işlerine kısıtlı yardım eder bu benim işim değil der. Eve bakmak da senin işin neden maaşımdan alıyorsun? derim zoruna gider. Neresinden tutsam elimde kalan bir evliliğim var.
Çocuklarımı düşünüyorum şimdi. Kızım zaten babasını istemiyor, onun yüzünden erkeklerden nefret ediyor. Ama oğlum 8 yaşında ve ilerde nasıl büyüteceğim babasız noktasında korkuyorum. Bi arkadaşım boşandı,oğulları bu yaşlardaydı. Büyük oğlunu toparlayamıyor şu an. Çocuk evden kaçıyor,madde kullanıyor vs. Allah pişmanlık vermesin ama gerçekten artık dayanılacak gibi değildi. Sağlığımı kaybediyorum çünkü,hissediyorum.