SONUNDA…

blackgray .!.:

Çok yeni bir olayın içindeyim ve desteğinize belki de yönlendirmelerinize ihtiyacım var. Çünkü bugün boşanma davası açtım. 10 küsur yıllık evli 2 çocuk annesiyim. Ama asla mutlu olmadım. Çünkü beni olduğum gibi kabul etmeyip, sürekli kendi istediği şekle evirmeye çalıştı. Örneğin flört döneminde ben bildiğiniz açık saçık biriydim. Sonra kendi isteğimle örtündüm. Onun istemesiyle yapacak biri olamazdım da zaten, sorunlar da böyle böyle başladı. Daha da fazlasını istedi. Elimden gelen bu kadar, ben bu kadarını yapabiliyorum dedikçe üstüme geldi. Toplum içinde nasıl oturup kalkmam gerektiğine varana kadar müdahale etti. (Çünkü farklı kültürlerin insanıyız. Burda kadınların nefes alması bile ayıp,günah.) Ki 2. Üniversitesini okuyan, memur bir kadınım. Yani bilmeyen,etmeyen biri olsam anlarım da… Evliyiz ama yalnızım. Çocuklara tek başıma ben koştururum, bayramlıklarını,ihtiyaçlarını ben alırım, maaşımın önemli bir kısmını borçlarına diyerek verir,kalan kısmıyla kredi kartımı,ev masrafını,ihtiyaçları,mutfağı karşılarım. 10 küsur senelik evliliğimizde bana toplasanız 10 kıyafet almamıştır. Bayram gelir sormaz bile… Bişeye ihtiyacın var mı diye. Çalışan da olsanız eşinizin sormasını bekliyorsunuz en nihayetinde…Eve doğru düzgün yeni eşya girmemiştir. Çocuklarla ilgilenmez,ev işlerine kısıtlı yardım eder bu benim işim değil der. Eve bakmak da senin işin neden maaşımdan alıyorsun? derim zoruna gider. Neresinden tutsam elimde kalan bir evliliğim var.

Çocuklarımı düşünüyorum şimdi. Kızım zaten babasını istemiyor, onun yüzünden erkeklerden nefret ediyor. Ama oğlum 8 yaşında ve ilerde nasıl büyüteceğim babasız noktasında korkuyorum. Bi arkadaşım boşandı,oğulları bu yaşlardaydı. Büyük oğlunu toparlayamıyor şu an. Çocuk evden kaçıyor,madde kullanıyor vs. Allah pişmanlık vermesin ama gerçekten artık dayanılacak gibi değildi. Sağlığımı kaybediyorum çünkü,hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

blackgray .!.:

Çok yeni bir olayın içindeyim ve desteğinize belki de yönlendirmelerinize ihtiyacım var. Çünkü bugün boşanma davası açtım. 10 küsur yıllık evli 2 çocuk annesiyim. Ama asla mutlu olmadım. Çünkü beni olduğum gibi kabul etmeyip, sürekli kendi istediği şekle evirmeye çalıştı. Örneğin flört döneminde ben bildiğiniz açık saçık biriydim. Sonra kendi isteğimle örtündüm. Onun istemesiyle yapacak biri olamazdım da zaten, sorunlar da böyle böyle başladı. Daha da fazlasını istedi. Elimden gelen bu kadar, ben bu kadarını yapabiliyorum dedikçe üstüme geldi. Toplum içinde nasıl oturup kalkmam gerektiğine varana kadar müdahale etti. (Çünkü farklı kültürlerin insanıyız. Burda kadınların nefes alması bile ayıp,günah.) Ki 2. Üniversitesini okuyan, memur bir kadınım. Yani bilmeyen,etmeyen biri olsam anlarım da… Evliyiz ama yalnızım. Çocuklara tek başıma ben koştururum, bayramlıklarını,ihtiyaçlarını ben alırım, maaşımın önemli bir kısmını borçlarına diyerek verir,kalan kısmıyla kredi kartımı,ev masrafını,ihtiyaçları,mutfağı karşılarım. 10 küsur senelik evliliğimizde bana toplasanız 10 kıyafet almamıştır. Bayram gelir sormaz bile… Bişeye ihtiyacın var mı diye. Çalışan da olsanız eşinizin sormasını bekliyorsunuz en nihayetinde…Eve doğru düzgün yeni eşya girmemiştir. Çocuklarla ilgilenmez,ev işlerine kısıtlı yardım eder bu benim işim değil der. Eve bakmak da senin işin neden maaşımdan alıyorsun? derim zoruna gider. Neresinden tutsam elimde kalan bir evliliğim var.

Çocuklarımı düşünüyorum şimdi. Kızım zaten babasını istemiyor, onun yüzünden erkeklerden nefret ediyor. Ama oğlum 8 yaşında ve ilerde nasıl büyüteceğim babasız noktasında korkuyorum. Bi arkadaşım boşandı,oğulları bu yaşlardaydı. Büyük oğlunu toparlayamıyor şu an. Çocuk evden kaçıyor,madde kullanıyor vs. Allah pişmanlık vermesin ama gerçekten artık dayanılacak gibi değildi. Sağlığımı kaybediyorum çünkü,hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

WunderLost .!.:

Anne babası ayrı olmayan ancak geçinemedikleri için mutsuz olan ebeveynlerin çocukları da madde kullanabiliyor. Ekonomik bağımsızlığınız var gerekli uzman desteğini sağlarsınız psikolojik açıdan çocuklarınıza elbette kolay olmayacak ama siz zaten devam etmekle ayrılmayı iki kefeye koymuşsunuz ve boşanmak ağır basmış yani yolunuza çıkacak zorluklara da hazırlıklı olacaksınızdır.

Eşinizin tutumu nasıl peki boşanmayalım ben düzelcem işte ne bileyim bana bir şans ver falan diyor mu ?

Kadınların nefes almasının bile ayıp günah olduğu bir kültürden biriyle evlilik yapmak da büyük cesaret özgürlüğüne düşkün ayakları üstünde durabilen bir kadın için. Size ben öyle biri değilim şeklinde vaatlerde mi bulunmuştu hani kültürel farklılıklardan doğan ufak tefek pürüzler olabilir ama sizinkinde çok zıtmış. Öte yandan kadının nefes almasının günah olduğu yerde boşanması da pek kabul edilmiyor o yüzden merak ettim eşiniz kabul ediyor mu boşanmayı diye

Genişletmek için tıkla...

blackgray .!.:

Onlarda boşanmak doğru bir davranış sayılmıyor. Dolayısıyla benden şikayetçi (!) olmasına rağmen hiç yanaşmadı ayrılmaya… Anca lafta…

Anlaşmalı boşanalım dedim ama yanaşmadı. O nedenle çekişmeli açtım. Şimdilik sessiz… Ağzını açmadı. Çok önceden verilmiş ama icraate geçirilememiş bir karardı benim için. Yapabileceğime de ihtimal vermedi sanırım. Ve Evet, beni o türden bir adam olmadığına inandırmıştı çünkü.

Genişletmek için tıkla...

blackgray .!.:

Çok yeni bir olayın içindeyim ve desteğinize belki de yönlendirmelerinize ihtiyacım var. Çünkü bugün boşanma davası açtım. 10 küsur yıllık evli 2 çocuk annesiyim. Ama asla mutlu olmadım. Çünkü beni olduğum gibi kabul etmeyip, sürekli kendi istediği şekle evirmeye çalıştı. Örneğin flört döneminde ben bildiğiniz açık saçık biriydim. Sonra kendi isteğimle örtündüm. Onun istemesiyle yapacak biri olamazdım da zaten, sorunlar da böyle böyle başladı. Daha da fazlasını istedi. Elimden gelen bu kadar, ben bu kadarını yapabiliyorum dedikçe üstüme geldi. Toplum içinde nasıl oturup kalkmam gerektiğine varana kadar müdahale etti. (Çünkü farklı kültürlerin insanıyız. Burda kadınların nefes alması bile ayıp,günah.) Ki 2. Üniversitesini okuyan, memur bir kadınım. Yani bilmeyen,etmeyen biri olsam anlarım da… Evliyiz ama yalnızım. Çocuklara tek başıma ben koştururum, bayramlıklarını,ihtiyaçlarını ben alırım, maaşımın önemli bir kısmını borçlarına diyerek verir,kalan kısmıyla kredi kartımı,ev masrafını,ihtiyaçları,mutfağı karşılarım. 10 küsur senelik evliliğimizde bana toplasanız 10 kıyafet almamıştır. Bayram gelir sormaz bile… Bişeye ihtiyacın var mı diye. Çalışan da olsanız eşinizin sormasını bekliyorsunuz en nihayetinde…Eve doğru düzgün yeni eşya girmemiştir. Çocuklarla ilgilenmez,ev işlerine kısıtlı yardım eder bu benim işim değil der. Eve bakmak da senin işin neden maaşımdan alıyorsun? derim zoruna gider. Neresinden tutsam elimde kalan bir evliliğim var.

Çocuklarımı düşünüyorum şimdi. Kızım zaten babasını istemiyor, onun yüzünden erkeklerden nefret ediyor. Ama oğlum 8 yaşında ve ilerde nasıl büyüteceğim babasız noktasında korkuyorum. Bi arkadaşım boşandı,oğulları bu yaşlardaydı. Büyük oğlunu toparlayamıyor şu an. Çocuk evden kaçıyor,madde kullanıyor vs. Allah pişmanlık vermesin ama gerçekten artık dayanılacak gibi değildi. Sağlığımı kaybediyorum çünkü,hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bissunicole .!.:

Ayni evde misiniz hala peki? Evden gitti mi?

Genişletmek için tıkla...

Zaren .!.:

Siz boşanmamanız ile koca bir yalnızlığı belgelemiş oluyorsunuz, yokmuş zaten.

Anne ve babası başında olan çocuklarda sapabiliyor. Bunun annesizlikle, babasızlıkla ilgisi yok. Elbette çocuklar için zor ama, kötüyü çağırmayın lütfen.

Genişletmek için tıkla...

blackgray .!.:

O kadar doğru ki… Beni yokluğuyla cezalandıracağını söylemişti günler öncesi… Var mısın ki demiştim. Sahiden yoktu ki.

Çocuklar konusunda evet evham yapıyorum. Toparlanmalıyım.

Genişletmek için tıkla...

blackgray .!.:

Görünürde aynı adresteyiz. Ama günlerdir aynı sofraya oturmadık,konuştuysak sadece tartıştık. Konuşabilseydik belki çözebilirdik tabi çok öncesinden bahsediyorum,işler bu aşamaya gelmeden önce yani. Biz (ya da eşim) konuşmadık. İletişim noktasında inanılmaz zayıf, kötü bir dinleyici çünkü. Sesimi ona duyurabilmek için o kadar bağırdım ki… Duymadı, ben de sustum. Ve bugün sessiz sedasız aslında çok öncesinde konulan ama resmiyette de artık konulması gereken o nokta için girişimde bulundum.

Genişletmek için tıkla...

blackgray .!.:

Çok yeni bir olayın içindeyim ve desteğinize belki de yönlendirmelerinize ihtiyacım var. Çünkü bugün boşanma davası açtım. 10 küsur yıllık evli 2 çocuk annesiyim. Ama asla mutlu olmadım. Çünkü beni olduğum gibi kabul etmeyip, sürekli kendi istediği şekle evirmeye çalıştı. Örneğin flört döneminde ben bildiğiniz açık saçık biriydim. Sonra kendi isteğimle örtündüm. Onun istemesiyle yapacak biri olamazdım da zaten, sorunlar da böyle böyle başladı. Daha da fazlasını istedi. Elimden gelen bu kadar, ben bu kadarını yapabiliyorum dedikçe üstüme geldi. Toplum içinde nasıl oturup kalkmam gerektiğine varana kadar müdahale etti. (Çünkü farklı kültürlerin insanıyız. Burda kadınların nefes alması bile ayıp,günah.) Ki 2. Üniversitesini okuyan, memur bir kadınım. Yani bilmeyen,etmeyen biri olsam anlarım da… Evliyiz ama yalnızım. Çocuklara tek başıma ben koştururum, bayramlıklarını,ihtiyaçlarını ben alırım, maaşımın önemli bir kısmını borçlarına diyerek verir,kalan kısmıyla kredi kartımı,ev masrafını,ihtiyaçları,mutfağı karşılarım. 10 küsur senelik evliliğimizde bana toplasanız 10 kıyafet almamıştır. Bayram gelir sormaz bile… Bişeye ihtiyacın var mı diye. Çalışan da olsanız eşinizin sormasını bekliyorsunuz en nihayetinde…Eve doğru düzgün yeni eşya girmemiştir. Çocuklarla ilgilenmez,ev işlerine kısıtlı yardım eder bu benim işim değil der. Eve bakmak da senin işin neden maaşımdan alıyorsun? derim zoruna gider. Neresinden tutsam elimde kalan bir evliliğim var.

Çocuklarımı düşünüyorum şimdi. Kızım zaten babasını istemiyor, onun yüzünden erkeklerden nefret ediyor. Ama oğlum 8 yaşında ve ilerde nasıl büyüteceğim babasız noktasında korkuyorum. Bi arkadaşım boşandı,oğulları bu yaşlardaydı. Büyük oğlunu toparlayamıyor şu an. Çocuk evden kaçıyor,madde kullanıyor vs. Allah pişmanlık vermesin ama gerçekten artık dayanılacak gibi değildi. Sağlığımı kaybediyorum çünkü,hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bissunicole .!.:

Siz daha önce de boşanma ile ilgili konular açtınız. Her boşanan anne ve babanın oğlu evden kaçıp madde kullanmıyor sonuçta. Oğlumu düşüneceğim derken kızınızı yaktığınızın farkında değilsiniz herhalde. Biri olasılık biri gerçekleşiyor çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Jameya .!.:

niye yaksın çocuğunu kadın boşanma davası açmış işte. daha ne yapsın bu kadın? yorum yaparken ne kadar hassas bir süreçte olduğunu düşünerek yorum yapsanız keşke.

Genişletmek için tıkla...

blackgray .!.:

Çok yeni bir olayın içindeyim ve desteğinize belki de yönlendirmelerinize ihtiyacım var. Çünkü bugün boşanma davası açtım. 10 küsur yıllık evli 2 çocuk annesiyim. Ama asla mutlu olmadım. Çünkü beni olduğum gibi kabul etmeyip, sürekli kendi istediği şekle evirmeye çalıştı. Örneğin flört döneminde ben bildiğiniz açık saçık biriydim. Sonra kendi isteğimle örtündüm. Onun istemesiyle yapacak biri olamazdım da zaten, sorunlar da böyle böyle başladı. Daha da fazlasını istedi. Elimden gelen bu kadar, ben bu kadarını yapabiliyorum dedikçe üstüme geldi. Toplum içinde nasıl oturup kalkmam gerektiğine varana kadar müdahale etti. (Çünkü farklı kültürlerin insanıyız. Burda kadınların nefes alması bile ayıp,günah.) Ki 2. Üniversitesini okuyan, memur bir kadınım. Yani bilmeyen,etmeyen biri olsam anlarım da… Evliyiz ama yalnızım. Çocuklara tek başıma ben koştururum, bayramlıklarını,ihtiyaçlarını ben alırım, maaşımın önemli bir kısmını borçlarına diyerek verir,kalan kısmıyla kredi kartımı,ev masrafını,ihtiyaçları,mutfağı karşılarım. 10 küsur senelik evliliğimizde bana toplasanız 10 kıyafet almamıştır. Bayram gelir sormaz bile… Bişeye ihtiyacın var mı diye. Çalışan da olsanız eşinizin sormasını bekliyorsunuz en nihayetinde…Eve doğru düzgün yeni eşya girmemiştir. Çocuklarla ilgilenmez,ev işlerine kısıtlı yardım eder bu benim işim değil der. Eve bakmak da senin işin neden maaşımdan alıyorsun? derim zoruna gider. Neresinden tutsam elimde kalan bir evliliğim var.

Çocuklarımı düşünüyorum şimdi. Kızım zaten babasını istemiyor, onun yüzünden erkeklerden nefret ediyor. Ama oğlum 8 yaşında ve ilerde nasıl büyüteceğim babasız noktasında korkuyorum. Bi arkadaşım boşandı,oğulları bu yaşlardaydı. Büyük oğlunu toparlayamıyor şu an. Çocuk evden kaçıyor,madde kullanıyor vs. Allah pişmanlık vermesin ama gerçekten artık dayanılacak gibi değildi. Sağlığımı kaybediyorum çünkü,hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...