İki hafta önce sezeryanla üçüncü bebeğimi doğurdum.Üçüncü sezeryan riskli olduğu için özel hastane ayarlamıştık ama son hafta eşim ayağını kırıp durumlar zora girince maalesef sabahın altısında suyum gelmesi nedeniyle ambulansla tek başıma devlet hastanesine doğuma gittim.Ameliyatın riskli olması bir yana yanımda kimse olmadan gitmekte epey canımı yaktı.neyse öyle ya da böyle bir şekilde bebek ve ben sağ salim çıktık hastaneden.ameliyata girerken ağır faranjit geçiriyordum çıktığımda tahmin edersiniz hem ameliyat hem hastalık harabe hale gelmiştim.
Eşim ister istemez kayınvalidemi çağırmış ben hastanedeyken.21 aylık bebeğimde var bu arada hem ayağı kırık eşimle hemde bebeğimle ilgilenir birkaç gün diye düşünüp sevinmiştim bende.kendim bir şekilde hastanede idare ettim zaten tek başıma.İki gece sonra hastaneden kalkıp bebekle eve getirdi kayınvalidem ve olay ondan sonra başladı.bebeğin beşiğinin yanına yaptığım yatağıma kuruldu bir dahada yerinden kalkmadı.
eşim kanepeyi almış kırık ayakla orada yatıyor, kayınvalidem diğer odaya yatmayı reddediyor bebeğin beşiğinin yanındaki yatağımda yatıyor, oda zaten küçük ben kaldım halının üzerinde ameliyatlı halimle.yere yatayım minderlerin üzerine bari diye düşündüm baktım dört minderide başının altına koymuş uyuma numarası yapıyor.bir tanesini alıyorum minderin geri döndüğümde uyuyor kadın.tekrar uyan demeye ben utanıyorum kızım sen nerede yatacaksın demiyor.İki dakika durmadan sürekli bir cümle etsem laf sokmak için kafasını kaldırıyor.
21 aylık bebeğim hasta bir yandan onunla ilgilenmeye çalışıyorum.akşam oldu yatacak yerim, küçük bebeğimin altını değiştirecek sıcak noktam yok.kadın banamısın demedi.hiç istifini bozmadan bıyık altından gülüp benim çaresizliğimi izledi.cümle kurmaya korkar durumda kaldım evde.inadına yapar gibi iki günlük ameliyatlı insana eğil şunu al, şu dolabı çek altına bir şey kaçtı, yok şunu getir şunu götür sürekli emrediyor.ertesi günde bir hastalık modu çıkardı.ah vah diye diye yattı.eşim arkasında dolanıyor "anneciğim iyimisin?" diye arada da komşuları gezdi.bir çay dahi içemedim evimde iki dakika tezgaha bardağımı bıraksam şunu yıkamamışsın diye bağırmasından korkuma ağzıma sıcak bir şey dahi koymadım.sürekli nasıl korunmamız gerektiğinden bahsedip durdu.Kocamda sadece uzaktan olanları izledi.En son mutfakta eşime benim hakkımda bir sürü laf söylerken duydum.
çekmediğim eziyet kalmadı.ben hariç herkes hasta ve bakıma muhtaç oldu evin içinde.Nasıl bir doğum yaşadım inanın bilmiyorum kızlar.şimdi bu olanlardan dolayı ve annesine sınır koyamadığı için eşimlede küstük.annesinin evine gitti orada konaklıyor.ben istedim aslında gitmesini açıkçası.çünkü beni bu kadar ezdirmesi çok ağırıma gidiyor artık.iki gündür orada hiç aramadık birbirimizi.şimdi onun aramasını mı beklemeliyim.nasıl davranmam lazım?
Nastasya flipovna
Bu dünyanın bir de öteki tarafı var canım.Allah'a havale et. ben olsam açıkca söylerdim anne ağrım var ve gece kalkıp bebeğimi emziriyorum diye.gerekirse de sert çıkın biraz. böylesi ondan anlar ancak 
