- 15 Ekim 2015
- 3.098
- 3.249
- Konu Sahibi Yinemipilav
- #1
Soguk havada hayatta kalmaya calisan evcil hayvanlar konusu, "neden insanlari kurtarmiyorsunuz, onlara acimiyorsunuz" mesajlariyla kapatilmisti.
Hayvanlara barinak, yiyecek konusu tartisilirken sik sik bu dile getirildiginde " acin konuyu biz de katilalim" demistik.
Tik yok.
O kadar tepki gosterenlerin arasinda halbuki sosyal yardim uzmanlari vardi. Ben hayvan barinmasi ile bilgi aktarirken, devamli sokak bebeklerine ceviriyordu konuyu. Ama acmadi konuyu.
Benim sitemim, ulkemin kanayan yarasi sokak cocuklari, sokak insanlarina zerre duyarlilik gostermeyip, aldiklari tek tas alyans ya da yatak odasi takimini dert eden, ciplere binip umre-show yapan, super duyarsiz, super bencil ve super sorumsuz ve etik disi insanlar.
Bu deger yargilari sifirin altinda seyreden insanlardan nefret ediyorum.
Kendi sicacik evlerinde oturup sig, bencil ve cehalet dolu gosteris dunyalarinda kaybolmus, ezik ruhlar.
O kadar cok israf var ki. O kadar cok para nerelere, hangi siddet ve nefret dolu ulkelere akitilmiyor ki.
Sokakta ac kalmis donmus cocuklar o kadar onemsiz ki.
Onlar ölsün, benim cocuklarim yasasin mentalitesi o kadar iliklerine islemis ki.
Ben hayatta bu kadar bencil ve sig insanin ulkemde barinabilecgini dusunmemistim.
Kendilerine paralel, izole, dunyayla alaksi olamayan bir sabun kopugu icinde yasiyor bu doyumsuz, gosteris meraklisi duyarsiz sahislar.
Sokaklar soguk, karanlik ve kriminal dolu, ve ac kalmis hayat savasi veren cocuklarla dolu.
-22 derece hic bir canlinin hayatta kalamayacagi kadar soguk. Mahallede catma barakalardan soguktan kaskati kesilmis cocuk oluleri cikiyor.
Bu cocuklari ve insanlarin akibetini dusunmek ve tartismak zorundayiz.
Ozellikle kadinlar olarak, bu konuyu dusunmemiz ve tartismamiz lazim.
Vicdanima sigmiyor ve sizinle paylasmak istiyorum.
Tipki sokakta kalmis birbirine siginmis pisicanlar, paticanlar yuzunden uykumu kacirdigim gibi.
Yagmurda camurda tir tir titreyen minikcanlar beni kahrediyor. Insanligimdan utaniyorum.
Hayvanlara barinak, yiyecek konusu tartisilirken sik sik bu dile getirildiginde " acin konuyu biz de katilalim" demistik.
Tik yok.
O kadar tepki gosterenlerin arasinda halbuki sosyal yardim uzmanlari vardi. Ben hayvan barinmasi ile bilgi aktarirken, devamli sokak bebeklerine ceviriyordu konuyu. Ama acmadi konuyu.
Benim sitemim, ulkemin kanayan yarasi sokak cocuklari, sokak insanlarina zerre duyarlilik gostermeyip, aldiklari tek tas alyans ya da yatak odasi takimini dert eden, ciplere binip umre-show yapan, super duyarsiz, super bencil ve super sorumsuz ve etik disi insanlar.
Bu deger yargilari sifirin altinda seyreden insanlardan nefret ediyorum.
Kendi sicacik evlerinde oturup sig, bencil ve cehalet dolu gosteris dunyalarinda kaybolmus, ezik ruhlar.
O kadar cok israf var ki. O kadar cok para nerelere, hangi siddet ve nefret dolu ulkelere akitilmiyor ki.
Sokakta ac kalmis donmus cocuklar o kadar onemsiz ki.
Onlar ölsün, benim cocuklarim yasasin mentalitesi o kadar iliklerine islemis ki.
Ben hayatta bu kadar bencil ve sig insanin ulkemde barinabilecgini dusunmemistim.
Kendilerine paralel, izole, dunyayla alaksi olamayan bir sabun kopugu icinde yasiyor bu doyumsuz, gosteris meraklisi duyarsiz sahislar.
Sokaklar soguk, karanlik ve kriminal dolu, ve ac kalmis hayat savasi veren cocuklarla dolu.
-22 derece hic bir canlinin hayatta kalamayacagi kadar soguk. Mahallede catma barakalardan soguktan kaskati kesilmis cocuk oluleri cikiyor.
Bu cocuklari ve insanlarin akibetini dusunmek ve tartismak zorundayiz.
Ozellikle kadinlar olarak, bu konuyu dusunmemiz ve tartismamiz lazim.
Vicdanima sigmiyor ve sizinle paylasmak istiyorum.
Tipki sokakta kalmis birbirine siginmis pisicanlar, paticanlar yuzunden uykumu kacirdigim gibi.
Yagmurda camurda tir tir titreyen minikcanlar beni kahrediyor. Insanligimdan utaniyorum.
