Asla yalnızlıktan şikayetçi olan biri olmamıştım. Ama bu aralar ya paylaşacak çok şeyim olduğundan/biriktiğinden ya da bu aralar gerçekten yalnızlığa ara vermek istediğimden, beni bıktırdığından, sohbet edebileceğim, birbirimizle dertleşebileceğimiz, birbirimizden akıl ve tavsiye alabileceğimiz, soyut manada birbirimizin omzunda ağlayabileceğimiz arkadaşlar arıyorum. Böyle ifade etmek sanki biraz absürt gibi geldi benim de kulağıma, ama başka nasıl dile getirebilirdim bilmiyorum... Mesela var mı sizin de içinizde böyle en azından internet üzerinden bu şekilde muhabbetler kurmak isteyen, kız kıza kaynatmak, dertleşmek, paylaşmak isteyen? Varsa ben de bu tür iletişimlere açık olduğumu belirteyim. Daha evvel burdan tanışıp konuştuğum kişiler olmuştu ama zamanla ya hesaplara girmedik, ya unuttuk birbirimizi, bitti gitti :)
Diğer yandan Ankara'da yaşıyorum. Eğer burdan arayacağına dışarıda, somut hayatının içinden bul diyorsanız nerelerden edilinilir arkadaş fikriniz var mı :)
Böyle yazınca tabii insan kendini ucube gibi hissediyor ama başka yolu yok ki..
hemen üzülürüm herşeye
allahtan benim ki küsmez fazla , ama fazla naz aşık usandırıyo diyolar ya doğru o da bıkmaya başladı
