ben de öyleyim
ama ben kendimi şöyle avutuyorum, bahçemde baktığım kedilerim var, onlara sabah akşam düzenli mama veriyoruz, bir de sığınacakları bir yuva yaptık. en azından oraya giriyor 2 tane. biri zaten başına buyruk, gezip gezip geliyor. akşam mesela biz yemek yemeden önce onların mamasını verir annem.ben onlar doydu mu huzur buluyorum ancak. en azından onları korumaya aldım karınları tok diye teselli oluyorum. sokaktaki diğer bütün hayvanlar içinde dua etmekten başka bişey yapamıyorum. hepsine yetişmemiz mümkün değil ki