ilk çocuğumda ellerini kundakla uzun uyusun diyip durdu annem.
yazdı, zaten ben bunalıyordum, yapmadım.
2. ve 3. de en hayat kurtaran şey o oldu.
kundak candır
ilkinde mama vermeyeceğim diye kendimi paralamıştım. çocuğu aç bırakmışım bildiğin.
ikinci ve üçüncü de hastaneye biberon ve mama ile gittim.
ama kafam o kadar rahattı ki, gerek kalmadı
ilkinde her ağladığında çocuğu hemen yerinden kaldırıp kucakladım.
uyusun diye direttim. saatler koydum.
diğerlerinde biraz oldukları yerde pışpışladım. çoğunlukla uykuya geri döndüler.
ilkinde susturmak için geceler boyu ayakta ve kucağımda dolaştırdım.
yeterki sussun diye.
diğerlerinde çocukları soyup biraz bebek yağı ile masaj, işe yaramadığında biraz ayakta sallama, yine olmadı, ten tene temas gibi oturduğum yerden müdaheleler yaptım.
ilk çocuğumda uyumadıkça, ağladıkça ben krize giriyordum
diğerlerinde aman işte bebektir ağlar kafasına geldim.
vs vs...
ama bu konuda yalnız olmadığımı biliyorum
hatta 2. çocuk ele avuca geldikten sonra denk geldiğim bir söz vardı,
annemin ilki olacağıma, ormanda tilki olaydım diye
o yüzden ne diyoruz;
keep calm
and hug your baby