Sizce psikolojik bir vaka mıyım ?

tourmaline

Nirvana
Kayıtlı Üye
26 Mart 2009
5.546
198
688
- Yurtdışı
Herkes çok sessiz olduğumu söylüyor. O kadar çok duyuyorum ki artık bunu duymak beni çok üzüyor. Çok fazla konuşmayı sevmiyorum sanırım, konuşurken cümleleri toparlayamıyorum. Aklıma söyleyecek kelime gelmiyor bazen bulamıyorum.
Aklımda hafızamda birşeyleri tutamıyorum, hafızam zayıf, birşey sorduklarında hemen aklıma gelmiyor geç geliyor..
Dışardan çok sakin göründüğümü söylüyorlar. Sakinliğim insanları korkutuyormuş.
Biraz çekingenim , ancak haksızlığa uğrayınca sesim çok çıkıyor, çok fazla sinirleniyorum.
Sanki hayatla bağlarım kopmuş gibi eskisi gibi içten gülemiyorum, herşeye gülen insanlara bir mana bulamıyorum sıkılıyorum.
Hoşlandığım insana hoşlandığımı belli etmekten çok çekiniyorum, saklıyorum duygularımı beni beğenmez diye çok korkuyorum. Kendime güven duymuyorum sanırım.Eğer karşı taraftan ters bir tepki gelirse yerin dibine geçiyorum, çok üzülüyorum.Kendimi beğenmiyorum ki başkası beni nasıl beğensin ?
Erkeklerle zor iletişim kuruyorum.
Çok arkadaşım var aslında görüştüğüm öyle yalnız da değilim.
Şöyle cıvıl cıvıl, kıpır kıpır, konuşkan neşeli bir insan olmak istiyorum yapamıyorum.

Bu sorunlarım çözülebilir mi sizce benim psikoloik bir rahatsızlığım var mı tanısı ne olabilir ? Ben bu kafamı nasıl değiştiricem..
 
Son düzenleme:
Bence bir drama kursuna gitmelisin.Drama kursunu araştır internetten ve yararlarına bak derim.Bende gittim insana özgüven konusunda çok şey katıyo bence.Ama hocan iyi ve işinde başarılı biri olmalı:)
 
Pohpoh__Perisi .!.:
Bence bir drama kursuna gitmelisin.Drama kursunu araştır internetten ve yararlarına bak derim.Bende gittim insana özgüven konusunda çok şey katıyo bence.Ama hocan iyi ve işinde başarılı biri olmalı:)
Genişletmek için tıkla...

peki acaba sen hangi kursa gittin, bana önerebilir misin iyi bir yer?
ama sanırım sorunlarım sadece bu kursla da çözülmeyecek..yine de gitmek isterim..
 
Drama kursu tiyatro kursu değil.İkisi ayrı şeyler drama kursunda hergün değişik etkinlikler yapıyosun ve her günün sonunda da doğaçlama bi konuyla ilgili canlandırma yapıyorsun.Bizim drama kursumuz 8 kişilikti hem yeni arkdaşlıklar ediniyosun hemde dışarda yapmaya çekindiğin şeyleri drama kursunda yaparak özgüvene sahip oluyosun.Bide benim biraz konuşma bozuklğum vardı oda ortadan kalktı hemen hemen bu kurs sayesinde.Benim gittiğim yer avrupa yakasındaydı benim grubum 14 yaşlarındaki kişilerden oluşuyodu ama yetişkin drama kurslarıda var biliyorum.Nerelerde var araştır derim insan çok iyi motive oluyor:)Çekingenlik ortadan kalkıyor nerede nasıl davranacağını hangi durumlarda neler yapman gerektiğini empati kurmayı öğretiyor.Yani çok fazla faydası var tabi hocanın nasıl biri olduğuda çok önemli bir etken :)
 
tourmaline .!.:
benden başka böyle hisseden var mı ?
benim sorunum ne olabilir ?
Genişletmek için tıkla...

Bende kendimi benzer hissediyom.
Bu aralar işyerinde işleri de toparlamakta zorlanıyom hatta.
İş olmasa rahat olacağım, işler beni sıkıyor.

Bence düzenli uyu, erken yat erken kalk, spor yap faydası olur.
Ben bunu bir türlü uygulayamasamda:))
Saat kaç olmuş hala uyumadım:))
 
Herkes cıvıl cıvıl, kıpır kıpır, neşeli olmak zorunda değil ki.. Ben de sakin bir insanım, sadece yakın arkadaşlarımla çok fazla konuşurum. Ama senin durumun biraz daha farklı gibi. Ama ilk yazdığım cümleyi unutma.
 

evet ama herkes çok fazla söylüyor bunu bana ve artık gerçekten de çok rahatsız edici oldu benim için..
bu imajı silmem gerek..
 

Ahh canım yazdıklarında kendimi gördüm resmen :) Keşke sana yardımcı olabilsem çünkü bende aynı senin gibiyim ve çok iyi anlayabiliyorum durumunu.

Bende sürekli girdiğim ortamlarda ve kendi çevremde çok tepki alıyorum bu yüzden.Yanı sürekli yanaşmak isteyenler oluyor,arkadaş olmak için falan çokta güzel birşey aslında ama ben tanışmak adına 2 kelimeden fazla edemiyorum malesef

Hemen içli dışlı olamıyorum.Öyle olan insanların neşesi ve girişkenliklerine de uzaktan hayran kalıyorum sadece.Bu yüzden yeni arkadaşlıklarım hiç olmadı diyebilirim.

Halbuki akrabalarımla falan olduğumda gayet konuşkan ve sevilen biri olduğum halde.Ama dışarıya gelince nedense aynı olamıyorum.Bu kesinlikle özgüven eksikliğinden bence.

Mesela ben 5 sene öncesinde çok daha iyiydim gayet kendiyle barışık,kendine güvenen.Ama gerçek hayata atılınca,dışarıdaki bazı insanların kötü düşünceleriyle,davranışlarıyla karşılaşınca ve hayal kırıklıklıkları da yaşayınca böyle içime kapalı hale geldim.

Korkar oldum.Çok alıngan kırılgan herşeyi ince ayrıntısına kadar düşünüp kafaya takar oldum.Kim ne diyecek yada birisi birşey derde kırılırsam,üzülürsem falan diye düşünüyorum hep.

Bunun için psikiyatr ada gittim ilaç da kullandım ama hiç faydası olmadı bana.Ancak psikologa gidersen veya grup halinde yapılan seanslar oluyormuş onlara katılarak atlatılabilir diye duymuştum kii onlarında ücret baya tuzlu.:106:

Ben pes ettim o yuzden artık.Böyle yaşamaya devam ediyorum şimdilik yanımda olan insanlarla sadece.Belki birgün birşey yaşarımda tekrar özgüvenimi kazanabılırım diye de bekliyorum:97:

Umarım sen kısa zamanda atlatırsın bunu:85:
 
canım fayda etmemesine üzüldüm ya ben hep böyle mi kalıcam..
ben de üni.teye yeni başladığım zamanlarda çok iyiydim, çok mutluydum,çok konuşkandım,herkesle tanışma hevesi vardı içimde..öff ama sonra çok hayal kırıklıkları yaşadım küstüm, ama genelde de fazla konuşkan değildim zaten..:2: kendimi ruh hastası gibi hissediyorum :26: hiçbir erkek benimle tanışmaya can atmıyor, arada zar zor uzaktan beğenen tek tük birileri çıkıyor..
 
bu durumu ne kadar zamandr yaşıyorsun yani ne kadr zamandr bölesn?? ben yazdklarndan pek psikolojik bir rahatsızlığnın oldğnu düşünmüorum açıkcası..ama bir psikoloğa gtmen, içindeki sorunları ona anlatman yararlı olablr..yaşım 25 üstü demşsn ve erkekler tarafndan beğenilmedğni onlarla iletişim kuramadğnı söylemşsn..ewlenmeyi düşünüyormusn peki ? bu içinde bulunduğun durum, ewlenmek isteyp ewlenemedğnden kaynaklanıyor olablr..
 
offfff.aynı ben.kendimi çok yalnız hissederdim.bu siteye geldiğimde anladımki herkesin ortak dertleri varmış. =(
 
banada aynı şeyi söylüyorlar sessiz olmak kötü bişey değil..ama insanların sen çok sessizsin dilin yokmu vs dediklerinde üzerine atlayasım geliyor sanane belki ben konuşmayı sevmiyorum sananeeeee tatlım takma sen öncelikle işe kendini sevmekle başla..sürekli olumlu şeyler söyle kendine..ben çirkinim ben değersizim ben beceriksizim falan dersen buna giderek inanırsın mutsuz olursun..ben öyle yapıyorum inan işe yarıyor..ben güzelim kendimi seviyorum de beğeniyorum de değer veriyorum de..olumlamalar yap kendi kendine:)
 

evet artık evlenmek istiyorum karşıma bana denk kimse çıkmıyor..
son 2 yıldır çok yoğun bir şekilde böyleyim yani içimden hiçbir şey gelmiyor, çok bezmiş gibiyim..çok uzun süre işsiz kaldım vs..etkiledi bunlar beni moralimi çok bozdu..
 


Gerçekten düzenli yaşayıpta kendini yinede mutsuz hisseden var mı?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…