Muzaffer K., 56 yaşında ve akciğer kanseri... Kanser, akciğerini sardıktan sonra, başka organlara da sıçramış. ılaçlarını alıyor almasına; ama ameliyat olması gerekiyor. Aylar önce konuştuğumuzda, “Doktorlar üç ay ömür biçti ama ameliyat olursam bu süre uzayabilirmiş” diyordu. Muzaffer Bey, ameliyat umuduna, ameliyatla yaşamının bir süre uzaması umuduna sıkı sıkıya sarıldı. Ne de olsa sosyal güvencesi vardı. Yıllarca bir fabrikada işçi olarak çalışmış; az biraz maaşla zar zor ev geçindirmiş, çocuk okutmuş; SSK primleri de tıkır tıkır ödenmişti. Muzaffer Bey, bir türlü hava dolmayan ciğerlerine aldırmadı, “Ne de olsa ucunda yaşam var” diye SSK kuyruklarında saatlerce, günlerce bekledi. Sıra ona geldiğinde, bilgisayarın ardındaki genç kadın, ölüm iğnesinden daha acı sözleri bir çırpıda söyleyiverdi: Ameliyat bir yıl sonra... Muzaffer Bey’in o kadar vakti yok, ama ameliyat tam bir yıl sonra! ışte bu, pasif ötenazi türünden sadece biri.
