Sizce başarabilecek miyim ????

hasretim34

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
13 Ekim 2007
7.037
13
2.5 yasinda bir oglum ve Allah izin verirse 3 ay sonrada 2.oglumu alicam ins kollarima.planli bir hamilelikdi hamile kalmadan önce hicbir korkum yoktu yaparim diyordum ama günler yaklastikca sorular artmaya basladi kafamda acaba gercekten basarabilecekmiyim?? 2 cocugun sorumlulugunu alabilecekmiyim? onlari ayrim yapmadan haksizlik yapmadan büyütebilecekmiyim? onlari Allaha layik birer kul olarak ( en büyük korkum) yetistirebilecekmiyim?? dünyanin su binbir türlü halinde onlari hic yara almadan kötülüklerden koruyabilecekmiyim?? cok sabirli bi insan degilim hele su aralar iyce zivanadan ciktim hamilelik psikolojisi heralde ogluma bile sabir gösteremezken ikisine birden nasil sabredicem.bazen düsünüyorum kucagimda bebekl öteki oglum agliyor biyandan ben sakin kalipda onlari sakinlestirebilecekmiyim yoksa oturup bendemi agliycam?? cok soru sordum özür dilerim ama ne yapicam ben yaaa özellikle sabretmeyi ögrenemessem ne yapicam ben evlatlarima zarar vermek istemiyorum ogluma bagirdikca ardindan icim yaniyor deli gibi pisman oluyorum aglamak istiyorum ne bicim bi anneyim ben diye oysa ben hic böyle bir anne olmmiycaktim yavruma hic bagirmiycaktim vurmiycaktim herseyi güzellikle halledicektim ama yapamadim yapamadigimi gördükcede daha cok korkar oldum her bagirmanin ardindan birdaha yapmiycam dedim ama kac kere söyledim sayisini unuttum birde en cok sordugum soru bu kendime ben neden böyle bir insan oldum niye degisemiyorum yoksa hep böylemiydim ben??
 
Son düzenleme:
Hamilelikten kaynaklaniyor olabilir....Bence bebegini kucagina alinca bu dusuncelerden biraz olsun siyrilirsin, Allah dagina gore kar verir unutma:)
 
bunları ikinci çocuğu yapmadan önce düşünseydin daha iyi olmazmıydı?bu düşünceler için artık çok geç, oğlun daha çok ufakmış birde kardeş gelecek şimdi tabiki zorlanacaksınız ama başarmaktan başka çareniz yok. Allah yardımcınız olsun.
 
slm. bende planli olarak iknci cocugumuzu aralarainda tam 2 yas olaak dunyaya getirdim, su anda kucuk oglum 8. ayinda digeri 2, 5 yasinda ve o kadar memnunumki bu aralar bunlari dusunmen cok normal bende aynen senin gibi naparim acaba basarili olabilirmiyim diyordum, evet basardim ve devam ediyorum herseyden once sanirim sende yurtdisindasin ve yalnizin sadece bize yardimci olacak eslerimiz var bu faktor cok onemli esinin cok yardimci olmasi lazim ozellikle ikinci cocuk gelince buyuk olan icin size cok buyuk bir sorumluluk dusuyor benim oglum hic kiskanmai cunku ana rakip degil bir kardes getirdigimizi surekli asiladik ve cok mutluyuz , allahimiza sukurler olsunki 8 ay boyunca hicbir hastaligi olmadi gaz sancisida dahil uyku problemi falanda bunlari duzene sokman gerekiyorki cok yorgunluk insana ayni zamana streste yapiyor,,, bir ikinci konuda cocuklarimiza neden hamileyken bekledigimiz sabri sevketi daha aradan iki yil gecmisken yapamiyoruz her sinirlendiginde onu hamileyken bekledigin o anlari getir aklina dogum anini ve sana verilmis bu pirlantalari sakin incitme ben cocuklarima daha hic elimi kaldirmadim ve ses tonumu mutlaka ayarlarim sinirli olsamda sakin onlarla inatlasma su anda heleki buyuk oglunun sana en ihtiyac duydugu an kendisini tam olaak ifade edemiyorlar , istekleri o yuzden biraz hircin olabiliyor vs vs....bunlar uzar gider yapacagin en guzel sey sakin ve sabirli olmak biz burda esimle herseyin ustesinden geldik ve cok guzel ikitane kardes buyutuyoruz sanada simdiden saglikli dogumlar bol sanslar
 

düsündüm canim düsünmezmiyim ama hamile kalmadan önce daha bir güveniyordum kendime

Allah mutlulugunuzu ´ve sabrinizi daim etsin ins ne güzel hicbir sorun yasamamis olmaniz sanirim benim tek korkum bu sinirli halim eger sabirli olmayi ögrenebilirsem diger korkularimdanda kurtulacagim ilk mesajimdada belirttigim gibi bilmiyorum ben her zaman böyle bir insanmiydim ama okadar uzun zamandir böyleyimki önceden nasildim hatirlayamiyorum bile sanirim ilk hatayi erken evlenerek yaptim ikinci ve en büyük hatamda ayni eve gelin gelmek oldu simdi cok sükür kendi evimdeyim huzurumda yerinde ama evliligimin ilk 2 senesi cehennem gibiydi herseyin ilki güzeldir ama benim ilk yillarim berbatti sanirim bilincaltim bunlari silemedi bir türlü ben ne kadar unuttum o günleri desemde biliyorum bu yasadiklarimda cocuklarimin hicbir sucu yok ama iste sinir aninda getiremiyorum bunlari bir türlü aklima.
ayrica bende simdiden ogluma bir kardesi olacagini anlatiyorum karnimda kardesi oldugunu sölüyorum o dünyaya gelince birlikte oyniyacaklarini söylüyorum bazen soruyoruz onada kardesin gelince oyniyacakmisin onunla arabalrini filan verirmisin diye evet diyor canim oglum benim aslinda bircok kitap okudum cocuk egitimi üzerine az cok biliyorum nasil davranmam gerektigini ama bilmek yetmiyor iste yapabilmek önemli ins yapabilirim Allah cümlemizin yardimcisi olsun
 
Olur bu tarz sorunlar....

Kolay değil canım gerçekten ama yinede sabırlı olman lazım...

Şöyle düşün burda bebek için çırpınan o kadar çok arkadaşımız var ki bak Allah sana iki tane birden nasip etmiş...

Yinede içinden çıkamazdan psikolojik destek al, Allah yardımcın olsun...
 
Allah o gücü, kuvveti, sabri veriyor insana güzelim, merak etme...:teselli:

Bende öyle sorular soruyordum kendime ve tabikide zor kolay degil iki cocukla fakat kendine bir düzen kurduktan sonra oluyor hersey...:CüvCüv:

Benim büyük kizim 6 yasindaydi gerci dogum ettigimde, seninki cok kücükmüs daha allah yardimcin olsun canim, bunaltma kendini rabbim saglik sihhat versin herseyin üstesinden geliriz insallah.a.s
 
canım allah yardım eder hiç tedirgin olma hem ikisi beraber büyür daha iyi olur...
 
cnm tüm bunları sorgulaman bile şimdiden ne kadar iyi bir anne olacağının kanıtı.tabiki kolay olmayacak.çünkü diğer yavrunda daha çok küçük.ama yardım alabilirsin ailen yakınındaysa.birlikte büyüyecekler ne güzel.sonradan çok rahat edeceksin.yalnız ne kadar sinirli olsanda lütfen çocuklarına vurma.ondört yaşında kızım var daha bir fiske vurmadım.sesini yükseltebilirsin arada insanız.bazen çok yorucu olabiliyor analık.ama vurmak hiçbirşeyi çözmüyor.sevgiler.hayırlı doğumlara.s.
 
Benimde kızım 2 yaşını 2 ay geçmişti oğlumu kucağıma aldığımda.. İlk başlarda çok zor oluyor canım ama şimdi çok rahatım..Tek sıkıntım küçüğe yaptığım herşeyi büyükte istiyor.. Örneğin; ayağında benide salla, yemeğimi ayakta yedir, bende biberonla içicem ve en fenası çişine alışmasına rağmen 1 sene daha altına yaptı bebek yapıyor diye.. Kızım 6, oğlum 4 yaşında arkadaşa hiç ihtiyaçları yok.. Birbirlerine çok düşkünler..
Bir şey daha söylüycem kızımda küçük olduğu için oğlan nasıl büyüdü anlayamadım.. Bir baktım oğlan aradan çıkmış... Nasıl büyüdüğünü anlamadım bile..
Allah güç kuvvet versin canım..
 

canim ailem yanimda degil malesef ben yurtdisindayim ailem türkiyede esimde hem calisiyor hem okuyor ama okulunun bitmesine 1 sene kaldi Allah hepimizin sabrini arttirsin haklisin canim vurmakla birsey gecmiyor insanin eline sonradan cektigim vicdan azabi pismanlikda cabasi ama yalnis anlasilmasin en ufak bir sinirlenmede hemen vurmaya kalkismiyorum ama bazen iste hakim olmaiyorum kendime ufakda olsa kaciyo istemesemde ama bu aralar iyiyim ins aticam bu kötü huyu üstümden ne kadar sinirlemsemde vurmiycam artik ogluma artik sinirlenmiycem diyemiyorum ondan hemen kurtulamam belki ama elimi kaldirmiycam artik Allahin izniyle ins sizde dua edin bana
 
canım allah kolaylıklar versin eşimde ikinci konusunda ısrarlı fakat ben korkuyorum ömerle yani oglumla bile ugraşmak beni yoruyo şuan 1.5 yaşında 2nciyi düşünemiyorum bakalım zaman bizde ne gösterecek
 
konunuzu Bir Derdim Var bölümüne taşıyorum...
lütfen oradan devam edelim...
sevgiler...
 
Allah kimseye taşıyamayacağı yükü vermez, Allah sağlıklı hayırlı doğum nasip etsin ..
 
Bende ikinci çocuğıuma hamileyken tüm bunları düşünmüştüm. Sanırım hamile psikolojisi bu. Ama merak etme güzelim, öyle güzel gidiyorki her şey anlatamam. Yani sanki sihirli bir el (Allahın yardımıyla tabiki) değmişcesine her şeyin kolayını buluyorsun, sevgini aynı şekilde her ikisinede veriyorsun.
 
bende bazen ileriye dönük bu soruları soruyorum kendime ama seninki hamileliğin verdiği duygusallıktan kaynaklanıyor gibi....inş sağ salim alırsın kucağına bebişini..allah yardımcın olur..
 
canım öncelikle hayırlı doğumlar, inşallah sağlıkla alırsın bebeğini kucağına...

benimde haftaya 1 yaşına girecek bir kızım var,bazen bende o kadar yoruluyorum ve bunalıyorum ki istemeden de olsa sesimi yükseltiyorum ama çok şükür daha bir fiske vurmadım yavruma..

en yakın örneği dün yaşadım kızım bütün gün çok huysuzlandı yemeklerini yemedi,doğru dürüst uyumadı sürekli mızmızlandı o kadar bitkin düştüm ki anlatamam zaten çalışan anneyim sadece haftasonum var o yüzden haftasonları tüm vaktimi kızımla ilgilenerek geçirmeye çalışıyorum ev işlerini bile o uyuyunca yapıyorum sürekli bir koşturmaca içindeyim böyle bir karmaşada kızımda huysuzluk yapınca iyice sinirlerim gerildi ve kızıma "oofff yeter artık ya bıktım ama" diye bağırdım ama sonra o kadar üzüldüm ki anlatamam sonra kızım uyurken yüzüne baktım öyle masum öyle tatlıydı ki ona bağırdığım için nefret ettim,kendimden utandım.. oturup ağladım kötü bir annemiyim ben diye, eşim yanıma gelip teselli etmeseydi sanırım saatlerce ağlayacaktım ..

kızım uyanınca sarılıp öptüm,sana bağırdığım için özür dilerim kızım,çok seviyorum ben seni dedim ve biliyormusun o küçücük şey resmen anladı dediklerimi sarıldı bana,küçücük elleriyle yanağımı okşadı tabii ben iyice döküldüm salya sümük ağladım ... ancak bir saatte kendime gelebildim..

bu tür durumları sanırım tüm anneler yaşıyor,sanırım daha sakin düşünmeye çalışarak,onları kucağımıza aldığımız ilk anlardaki mutluluğumuzu hatırlayarak daha tahammüllü olabiliriz..

ay bende ne çok dolmuşum di mi? anlattıkça anlattım.. :))
 

anlat canim hic sorun degil sikilmadan okurum ben bazen düsünüyorum biri bize bu sekilde kizsa biz onunla heralde en azindan bir hafta konusmayiz ama yavrularimiz öylemi kizsam bile bana bikere sarilmadan gitmiyor ( kendini affettirmeye calisiyor) ama bilmiyorki onun hicbir günahi yok asil affedilmesi gereken benim sonucta o bir cocuk ne diyim Allah affetsin
 

evet canım haklısın bize birisi bağırsa küseriz uzun bi süre ..

ama çocuk işte ,öyle masumlar ki...

bugün bir arkadaşımlada konuştuk bu konuyu,onunlada paylaştım olanları onunda 14 aylık bir bebeği var "üzülme canım bende yaşıyorum bunları zaman zaman,çok normal bu durumlar,her anne yaşıyormuş hemen hemen"dedi..

bu akşam sakin sakin oynadık kızımla çok güzel vakit geçirdik birlikte ben artık kesin kararlıyım ne kadar gerilsemde sesimi yükseltmeyeceğim kızıma söz verdim kendime ve inşallah tutacağım bu sözümü...

ve eminim sende 2 çocukla çok güzel başa çıkacaksın,sakince üstesinden geleceksin arkadaşım...:teselli:
 
Benim ikinci çocuk şansım olmadı. Ama 2.çocuğu olan arkadaşlarımın hep söylediği şey, Allah ikinci çocuğu daha kolay veriyormuş. Hem anne daha profesyonel olduğu için hem de bişekilde huyu daha sakin oluyormuş ikinci bebeklerin. Birinciler daha çok yormaya devam ediyorlarmış kardeş gelince. Kıskançlık falan meseli.
Yapacaksın elbette canım.. Zor olacak tabiki ama birincinin verdiği tecrube ile daha sağlam olacağına eminim. Sinirlerin ise hamileliğin psikolojisinden ve bu düşüncelerden dolayı olabilir. Sen kendini ferah tutki bebeğin de içinde ferah büyüsün. Stresin ona geçmesin. Herşeyin güzel olacağına inanırsan herşey güzel olur . Çocuğuna bağırmaların ise senin kadar olmasa da bende de var. Özellikle ders çalıştırırken tepem atıyor. Sonra onun yüzündeki burukluğu ve üzüntüyü görünce aynen senin gibi vicdan azabından ölüyorum. Diyorumki şu minnacık çocuğuna koca kadın olarak yaptığına bak. Bu konuda ben de kendimi eğitmem gerektiğini düşünüyorum. Biraz ilerleme kaydettim. En çok yaptığım şey sinirlendiğim anda ordan uzaklaşmak ve başka bi yerde vakit geçirmek. Sinirimi başka bi yerde atıp dönüyorum çocuğumun yanına. Veya içimden sayıyorum sinirim geçene kadar. Ama hala kaçıyor arada. Şu ders çalıştırma mevzusunu başka bişekilde çözemezmiyim diye düşünüp duruyorum. Çünkü başka zaman hiç bağırmıyorum. Yani yaşadıklarını sadece sen yaşamıyorsun doğal hayat süreci bunlar. Çocukların onları ne kadar sevdiğini bildikleri sürece anlık öflerini de onlar örtbas eder belki, en azından ben kendimi böyle avutuyorum :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…