merhabalar hanımlar,
öncelikle bu site için emek harcayan,burada tüm yaşadıklarını içtenlikle paylaşan ve 9 aydır sabırla beni dinleyen, anlayan yada anlamaya çalışan herkese tüm paylaşımları için teşekkür ediyorum...
18.09.2008 perşembe, saat 11.20 EFECAN'ıma kavuştum......
Benim doğum hikayem; günümün dolması fakat herhangi bir belirtinin olmaması ama normal doğum istemem nedeniyle gün verilerek 17.09.2008 tarihinde başladı, sabah 07.00 sularında eşim ve annem sezeryana gider gibi normal doğum için hastaneye gittik ve hemen yatış işlemleri başladı.07.30 da herşey hazırdı ve ben suni sancıya bağlanacaktım, çünkü; ne kendi sancım başlamıştı, ne de açılmam vardı ama bu doğumunda başlatılması gerekiyordu, derken dakikalar geçmeye sancılarım artmaya başlamıştı fakat hiçbir açılma saptanmıyordu, öğleden sonra doktorum geldiğinde "bugün doğumun olmayabilir hazırlıklı ol, eğer yarında olmazsa sezeryana alırım seni" dedi, fazla seçeneğim yoktu ama ben sonuna kadar savaşacaktım kafama koymuştum artık ve başaracaktım.Çarşamba günü saat 15.30 olmuş ve sadece 1 cm açıklık belirlenmişti ve bu normal doğumu imkansız kılıyordu, yorulmuş ve yapamayacakmıyım diye düşünmeye başlamıştım ki "bukadar yeter, şansını zorluyorsun" dedi doktor ama doğuramazsın demedi, sadece acı çektiğim için istersen sezeryana alabilirim dedi ama ben "eğer bebeğe zararı yoksa devem edeceğim" dedim "peki, ama bugünlük yeter yarın devam ederiz" dedi ve gitti,derken gece nişanım geldi ve sancılarım kendiliğinden başladı hemşire hanım eğer bişey olursa bana heber ver demişti ama vermedim sabaha kadar bekledim çünkü hissediyordum doğum kanalına bile girmemiş olan bebeğim yavaş yavaş ilerliyordu ve sabah 07.00 de hemşire hanıma sancılarımın ve nişanımın geldiğini söyledim beni kontrol ettiğinde hala açılma yoktu ama olacaktı ve sancılar daha da sıklaştı hem kendi sancılarım hemde suni sancı aynı anda veriliyordu,bulantılarım iyice artmıştı ve 08.30 da suyumda gelmişti, ümidim daha da atmış ve acaba sorularının yerini bebeğime kavuşacağım anın zevki sarmıştı.saat 09.00 da doktor geldiğinde "öğleye kadar doğum olabili"r dedi ama açılmam hala 2 cm di buyüzdende "zor bir doğum olacak hazırlan" dedi ama bu benim şevkimi kırmaya yetmeyecekti ve yetmedi de saat 11.00 de girdiğim doğum odasından 11.20 de bebeğimin ağlama sesleri duyuldu,dışarıda bekleyen çok sevdiğim eşim ve annem ağlayarak birbirlerine sarılmış ve sabırsızlıkla bizi beklemeye başlamışlardı, inanın yüzlerindeki ifade gerçekten de görülmeye değerdi ve bizi büyük bir seviçle karşıladılar, artık anne adayı değil anne olmuş, bebeğimi kucağıma almıştım, çok şükür herşey yolunda ve oğlum sağlıklıydı, inancım beni yarı yolda koymadı, rabbime ettiğim dualar karşılığını fazlasıyla verdir, yaşam benim, canım oğlum ve eşim için asıl şimdi başladı.....hihoyyyt
Rabbim herşeyin iyisini ve zamanını biliyor, inşallah sizler için ettiğim dualarıda kabul eder ve bebişi olmayan herkes bebiş sahibi olur, rabbim hepinize yaşatsın bu duyguyu...:Saruboceq:
saygılarımla............
öncelikle bu site için emek harcayan,burada tüm yaşadıklarını içtenlikle paylaşan ve 9 aydır sabırla beni dinleyen, anlayan yada anlamaya çalışan herkese tüm paylaşımları için teşekkür ediyorum...
18.09.2008 perşembe, saat 11.20 EFECAN'ıma kavuştum......
Benim doğum hikayem; günümün dolması fakat herhangi bir belirtinin olmaması ama normal doğum istemem nedeniyle gün verilerek 17.09.2008 tarihinde başladı, sabah 07.00 sularında eşim ve annem sezeryana gider gibi normal doğum için hastaneye gittik ve hemen yatış işlemleri başladı.07.30 da herşey hazırdı ve ben suni sancıya bağlanacaktım, çünkü; ne kendi sancım başlamıştı, ne de açılmam vardı ama bu doğumunda başlatılması gerekiyordu, derken dakikalar geçmeye sancılarım artmaya başlamıştı fakat hiçbir açılma saptanmıyordu, öğleden sonra doktorum geldiğinde "bugün doğumun olmayabilir hazırlıklı ol, eğer yarında olmazsa sezeryana alırım seni" dedi, fazla seçeneğim yoktu ama ben sonuna kadar savaşacaktım kafama koymuştum artık ve başaracaktım.Çarşamba günü saat 15.30 olmuş ve sadece 1 cm açıklık belirlenmişti ve bu normal doğumu imkansız kılıyordu, yorulmuş ve yapamayacakmıyım diye düşünmeye başlamıştım ki "bukadar yeter, şansını zorluyorsun" dedi doktor ama doğuramazsın demedi, sadece acı çektiğim için istersen sezeryana alabilirim dedi ama ben "eğer bebeğe zararı yoksa devem edeceğim" dedim "peki, ama bugünlük yeter yarın devam ederiz" dedi ve gitti,derken gece nişanım geldi ve sancılarım kendiliğinden başladı hemşire hanım eğer bişey olursa bana heber ver demişti ama vermedim sabaha kadar bekledim çünkü hissediyordum doğum kanalına bile girmemiş olan bebeğim yavaş yavaş ilerliyordu ve sabah 07.00 de hemşire hanıma sancılarımın ve nişanımın geldiğini söyledim beni kontrol ettiğinde hala açılma yoktu ama olacaktı ve sancılar daha da sıklaştı hem kendi sancılarım hemde suni sancı aynı anda veriliyordu,bulantılarım iyice artmıştı ve 08.30 da suyumda gelmişti, ümidim daha da atmış ve acaba sorularının yerini bebeğime kavuşacağım anın zevki sarmıştı.saat 09.00 da doktor geldiğinde "öğleye kadar doğum olabili"r dedi ama açılmam hala 2 cm di buyüzdende "zor bir doğum olacak hazırlan" dedi ama bu benim şevkimi kırmaya yetmeyecekti ve yetmedi de saat 11.00 de girdiğim doğum odasından 11.20 de bebeğimin ağlama sesleri duyuldu,dışarıda bekleyen çok sevdiğim eşim ve annem ağlayarak birbirlerine sarılmış ve sabırsızlıkla bizi beklemeye başlamışlardı, inanın yüzlerindeki ifade gerçekten de görülmeye değerdi ve bizi büyük bir seviçle karşıladılar, artık anne adayı değil anne olmuş, bebeğimi kucağıma almıştım, çok şükür herşey yolunda ve oğlum sağlıklıydı, inancım beni yarı yolda koymadı, rabbime ettiğim dualar karşılığını fazlasıyla verdir, yaşam benim, canım oğlum ve eşim için asıl şimdi başladı.....hihoyyyt
Rabbim herşeyin iyisini ve zamanını biliyor, inşallah sizler için ettiğim dualarıda kabul eder ve bebişi olmayan herkes bebiş sahibi olur, rabbim hepinize yaşatsın bu duyguyu...:Saruboceq:
saygılarımla............
