Merhamet, maraz doğurur!!!
Acıma,acınacak hale düşersin!!!
Ne güzel söylemiş atalarımız.
Eşin,kendi komplekslerinin acısını senden çıkarıyor.
Böyle devam ederse,senin olduğu gibi çocuğunun da psikolojisi bozulacak.İlerleyen zamanlarda,çocuğuna da aynı şiddeti uygulayacak belki de.Değer mi?
Ayrıl.Ailenden özür dile.Mutlaka affedeceklerdir.Onlarla yaşa.Mesleğin varmış.Onlar,çocuğunla ilgilenirken sen sınavına çalış.Kendine yeni bir hayat kur.
Yarin ne olacagimizi bilemeyiz. Ve en büyük korkum kaza ile uzuv kaybi.
Ancak sevgide evlilikte merhamet olmaz , olmamali.
1 yil sürse 2de 3 de ayrılmak isteyeceksiniz. Sizin içinde onun içinde cok kötü. ..
Cocugunuz icin en kötüsü de. Gözü önünde annesi babasından siddet görüyor .
Esinizinde psikolojik destege ihtiyacı olabilir ama her moral bozukluğunda hastalikta birini dövelim ozmn.
Yani ben normallestiremedim sizde normallestirmeyin.
Belki acimadizca olucak ama bor kolunu kaybetmis. Sopa alip diger kolunu niye kirmiyorsun?! Ya Allah askina merhamet ve sabir da bir yere kadar. Cocuklari böyle nasil bozdugunuzun farkinda bile degilsiniz. Benim iki kuzenim öyle bir ortamda büyüdü. Iki tane piril piril erkek cocugu ne cöküs yasadi bir görseniz hemen yarin gider bosanma davasi acarsiniz. Neyden korktugunuzu anlamiyorum. Babam bana bir tokat atmamis, esim bana bir tokat atsin Allah yaratti demeden dalarim. Böyle ezik olmayin Allah askina
Ne bekliyorsun seni öldürmesini mi? Çocuğuna da şiddete başlamasını mı? Bu şerefsizi çekmekteyse babamın çenesini çekerim ama elini öper ona sığınırım bir yandan da çalışırım. Ama asla o ruh hastasının yanında 5 dk durmam. İnsan ilk önce kendine merhamet etmeli. Sanırım sende biraz kendine merhamet etsen fena olmaz ne dersin?
Keşke evlenmeseydim diye düşünmeyin yoksa kafayı yersiniz. Artık evlenmek konusunda yapçak birşey yok. Ama bundan sonra yapışacak şey belli. Hemen git darp raporu al şikayet et. Engeli ona size vurma hakkı vermez. Boşan gitsin niye çocuğunum psikolojisine zarar veriyorsun
Yaşadığınız olaylar sizi yormuş belli ki. Ama bir cesaret ailenizin yanına dönün ve boşanın. Eğitimcisiniz. Bu şiddet durumunun çocuğunuzun psikolojisini nasıl etkilediğini biliyorsunuz. Ayrıca gerek yok deyip sizin çalışmanıza engel oması da yarı bir mevzu bahis. O zaman neden en az 4 yıl emek verdiniz üniversitede. Eşinizi sizi kendisine muhtaç ediyor ki gitmeyin diye. Çaresiz hissetmeyin. Ailenizin yanı en güvenli yerdir. Eşiniz köyde büyümüş. Bazı köylerde küçük yerlerde kadına şiddet çok anormal karşılanmıyor. Eğer eşiniz de böyle bir ailede yetiştiyse kendinde hata görmüyordur sizde hata bulur. Benim annem arkadaşlarıyla görüşmüyordu, benim annem köyde kayınvalidesine hizmet ediyordu modunda sizinle kendi annesini karşılaştırıp vicdanını temizlemeye çalışıyordur. Ailenizin yanına gidin. ÇAlışın. Çareleriniz var sizin. Çocuğunuz da hırpalanmasın.
duruma bakılacak olunursa vicdanlı ve merhametlı bırı gıbısınız ama bu kadar yıpranmadan sonra hala bırlıkte ısenız sanırım ıcınızde kıyıda kosede bır yerlerde hala bır parca ona karsı bır seyler hssedıyrsunuz durumu duzelte bılecegınıze ınanıyor musunuz pekı yanı hala sızde sansı varmı ? esınızın
Merhaba öncelikle yeni üye oldum.yargilamaminizi gerçekten rica ediyorum.2010 yılında lisans mezunu oldum.ayni dönemde eşimle tanıştım tanışma sürecinde eşim kaza geçirdi ve sağ kolunu kaybetti.ailelerimizde tanışma sürecinde idiler fakat bu olay üzerine babam vermek istemedi.eşim çok kötü günler geçiriyordu.hoşlanma aşamasında idim fakat bu olay elimi ayağımı bağladı 1 ay sonra babası trafik kazası geçirdi be vefat etti.onu bırakamazdım araya hali hatırı birçok insan araya girdi fakat babam ikna olmadı çok mücadele ettim ve 2012 yılında gizlice evlendik tabiri caİzse kaçtık.1 yıl sonra erkek çocuğumuz oldu ve şiddette başladı ilk tokati çocuğum rota virüsü olmuştu 5 gün hastanede yattım ve hastaneden çıktığımız gün attı.sonra özürler falan diledi anlaştık tabii bu arada eşim köyde büyümüş faakt ailemin köyü yoktu hic bilmiyordum köy hayatini çok zorlaniyordum ancak ayak uydurmaya çalıştım tabii yaranamıyordum.(eşim öğretmen)bir süre sonra ünv. arkadaşlarımla disari çıkmak istedim çocuğumuz 3.5 yaşında idi mirin kırın etti neyse çıktım bi kaç gün sonra oruspuluk mu yaptınız dedi çıldırdım kavga ettik ve yine bana vurdu kulağıma yüzüme yaklaşık 1 ay boyunca hic konuşmadık ve sonra öZürler falan vs.bu arada 2 defa kpss denedim olmadi.Ücretli öğret. Yaptım.sonra gerek yok üstü astlarını geciyor diye bıraktım.geçen yıl ev aldık haliyle sıksmaya başladık büyük bir market alim yapıyordu iş için başvurmak istedim hayır gerek yok dedi bu arada gecen kaza geçirdi arababnin çok fazla masrafı oldu hafta da bir kız arkadaslarimla görüşüyorum diye bağırmaya çağırmaya basladi ve dün köye gidecegini söyledi bende gitmek istemediğini son 2 haftadır zaten hep gittim bu hafta gitmeyecegimi soyledim beni tekme tokat yüzüme kulağıma vurdu dizlerimin üzerine çöktürüp dizi ike boynuma vurdu.çocuğum gördüğünü görünce ağlayamadım bile bazen anneler babalar kavga edebilirler dedim ama şimdi canım çok yanıyor.çok caresizizm...
ne hayatlar var burda her gün bir daha şaşıyorum okudukça.insan merhametsiz olunca ne kola bakar ne bacağa eşiniz için söylüyorum bunu.bende ilk okurken acaba kolunu kaybettiği için mi istemede babanız sandım ama babanız anlamış bence o adamı.ayaklarınızın üzerinde durmaya başladığınız an ayrılın bence.