Tam 7 hafta oldu minigimi kaybedeli
aglamadigim gün olmadi su an da aglayarak yaziyorum.ilk sayfalardan beri okudum hepinizin hikayelerinde kendimi buldum üzüldüm sevindim umutlandim...hersry normale dönmüş gibi herkes unuttu sanki ben icimde neler yasiyorum anlamiyorlar.bir oglum var cok şükür 4,5 yasinda.2 yasini gecince kardesi olsun istedik bekledik olmadi doktorlara gittim sorun yok dediler esimin gitmesi gerekiyordu kabul etmedi tam tamam o zaman deyip vazgecmisken geldi mucizem 1.5 sene sonra nasil sevindim oglum abi oluyordu ama bir melek abisi olacakmis meğer
36+4 te nişan geldi sancilar basladi esimi aradim doğuma gidiyoruz ...nasıl mutluyuz bir o kadar da heyecanlı çünkü ilk doğum sezeryandi bunu normal istiyordum doktorum da destekledi.son eksigimiz bez kalmisti birde ağız mendili eşim acelece onlari aldi getirdi hemen gittik hasteneye. doktorum izne ayrilmis cagiririz durumuna göre dedi ebe kontrol etti rahmin yumusamis sancilarin da var...nasil mutluyum.sonra bi de ultrasyonla bakalim dedi bakti bakti uzun uzun bakti ben o arada sorular soruyorum tabi bi saniye bunlari birazdan konuşalım dedi icime bi sıkıntı düştü ama hic aklıma ölüm gelmedi.baska ebeyi cagirdi o da bakti yok dedi dayanamadim artik ne yok dedim yalvarir gibi bakan gözlerimle. Ebe yüzüme bile bakamıyordu kalp atisini göremiyoruz bi doktor cagiralim dedi ben hâlâ ihtimal vermiyorum doktor görür mu dedim 1000 de 1 olabiliyor dedi ama olmadi doktor geldi yok acil alalim ödem bile yapmis bebek dedi...normal dogum hayaliyle yavruma kavusmayi hayal ederken acil sezeryana alindim sonrasi acı hüzün...babasi defnetti pamuklara sardik gül suyu sürdük dedi bana gostermediler unutamazmisim sanki unuttum da...iste boyle bende melek annelerine katıldım arkadaslar. Carsamba genetik icin randevu aldik hic bir sebep bulunamadigi için doktor genetiğe yonlendirdi yada bir virüs bile sebep olabilir onlara da bakalim dedi.6 aykadar olsun tekrar düşüneceğiz insAllah Rabbim kimseye yasatmasin cok zor