Sevmek büyük iş , küçükseniz sevmeyin !!!

temmuz86

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
5 Ocak 2010
242
108
323
38
Aşk ciddi iştir. Başlangıcıyla, yaşıyorken ve bitiyorken. Ve hatta bittikten sonra. Birisinin hayatından geçip hiç yaşanmamış olamazsınız. Var olduysanız var olacaksınız demektir.

Her ilişki nasıl olursa olsun, nasıl başlamış ve nasıl bitmiş olursa olsun yegane. Başka bir sen yok hayatta, başka bir o da. Başka bir “ siz “ ise imkansız. Bir daha kimse onun gibi tutmayacak elinizi, artık onun tutmasını istemiyorsanız bile. Eğer geçtiysen birisinin hayatından karşındakine de, kendine de, yaşadığına da sorumlulukların vardır ilişkin bitse bile.

Yaşadığına saygın olmalı. Sevgiyle anılmayı seçmeli insan. Yaşadığını büyük, yaşadığını özgün, yaşadığını aşkla yaşamalı. Bittiğinde anı defterleri nefret ile değil iç acıtan ama gülümseten, iyi ki dedirten hikayelerle dolmalı. Yaşadığının bir anlamı olmalı...

Masal kahramanları gibi yaşamalısın aşkını. Gerekirse kahraman gibi ölmeli aşk. Canım acır, ben tırstım, ben korktum diyorsan da, fare gibi bir deliğe giriyorsan da belli etmeyeceksin karşındakine. O senin, aşkına değdiğini düşünmeli. Adam gibi olmalı son sözler, son bakışlar. Buradayım demeli gözlerin, hayatına girdim çıkamam artık, başın sıkışırsa buradayım demeli.

Yok saymakla belki de en çok kendimize yapıyoruz haksızlığı. Kendimize ihanet ediyoruz. Hayatlarımız, bir bölümünü çıkarıp çöpe atacak kadar değersiz mi? Bir ilişki bittiğinde unutmak, acı çekmemek için dönüp dolanıyoruz ortalarda. Hatta acı çekmemek için bitiriyoruz bazen en güzel aşk masallarını. Aman da üzülmeyelim diye giriveriyoruz masum birinin hayatına en bencil halimizle. Başkalarına güç gözüken içimizdeki en büyük acizlik aslında.

Bir aşktan kaçmak ve kaçarken yaptıklarımız bizi anlatıyor. Özeti çıkıyor insanlığımızın. Kim koca yürekli, kim ufacık. Sadece doğru yerden bakanlar anlıyor belki ama biri daha var ki anlayan, en büyük dersi o veriyor insana yıllar sonra da olsa. İnsanın kendisi...

Yine de bana ağır gelir, ben fareyim diyene daha az romantik sözlerim var. Buyursun buradan yaksın; Duygunu, sevgini koymadığın bir ilişkinin, bitirirken bile iki güzel kelam edemeyecek olduğun ilişkiye girmenin, şöyle en bilimsel açıklamalı kokusal, bedensel ve ihtiyaç içeren ilkel bir çoğalma isteğinden ne farkı var? Ha "ben ilkelim kardeşim, bak Darwin teorisi üçüncü evrim" diyorsanız karışmam, kalp de sizin, vücut da, akıl da. Tek ricam kendinize kendinizin evresinde bir eş aramanız ve bulmanızdır.

İnsan gibi yaşayıp, insan gibi bitirmeli, bittiğinde de birisinin hayatında hep olacağının sorumluluğuyla yaşamalı aşkını insan.

Sizi sevdiği, değer verdiği için pişman olmamalı kimse. “Sevmeye yetmez herkesin kalbi” demiş Murathan Mungan. Ne güzel demiş. “Ayrılık da sevdaya dair, ayrılanlar hala sevgili” demiş Atilla İlhan. Pek güzel demiş.

Bu da benden olsun diyerek kapatıyorum oturumu;

SEVMEK BÜYÜK İŞ KÜÇÜKSENİZ SEVMEYİN..!!
 
Back