yangınlar yanıyo içimde annem
söndürenim yok
yapayanlız hayatın sokaklarında ellerim havada dolaşıyorum
tutanım yok annem
ben ufak bi mutluluk istedim hayatta
beklemedim birilerinden aradım yoruldum
hani hep sen derdin ya emeksiz yemek olmaz diye
emek verdim annem
yine olmadı
hayat ne kadar acımasız annem
ben önceden kayaydım taştım
rüzgar sadece tozumu alırdı benden
şimdi o rüzgar beni aldı benden annem
kızın şimdi mutsuz annem umutsuz
gözyaşları yıkar oldu yüzünü akşamdan sabaha
güneşleri doğmaz oldu annem
eskiden düştüğümde acıyan dizlerimdi en büyük acılarım
şimdi ben acıyan dizlerimi istiyorum annem...