Kızlar...
Azıcık dik durun.
Kimse vazgeçilmez değildir.
Bu sizin için de geçerli onlar için de.
Sanmayın ki yeniden aşık olamazsınız.
Samayın ki bu acı sizi yer bitirir.
Sanmayın ki Leylanın aşkı Aslının aşkı gerçek...
Sanmayın ki onlar unutamadı.
Şimdi öyle geliyor biliyorum.
Ama değil..inanın bana değil.
Ben eski eşimle evlendiğimde ondan 1 saat ayrı duramazdım.
Onsuz nefes alamam zannederdim
Yaşayamam.
Ama bakın bugünkü halime...adını bile anmıyorum.
Ondan sonra deli gibi aşık olduğum bir adam için ağlıyorum şimdi de.
Aşk bitmez kızlar.
Aşk hep vardır.
Siz isteseniz de vardır istemeseniz de.
Yakar geçer evet ama...öldürmez.
Çok acıtır kabul...ama SİZ izin verdiğiniz sürece.
Ve hayatta bir kadının kendine yapabileceği en büyük kötülük nedir biliyor musunuz?
İZİN VERMEK.
Canımızı yakmalarına izin veririz.
Bizi sorgulamalarına izin veririz.
Ailemize laf etmelerine, hakaret etmelerine izin veririz
Duygularımızla oynamalarına izin veririz.
Bizi çekinmeden eleştirmelerine
Her istediklerini söylemelerine izin veririz.
Bize haketmediğimiz gibi davranmalarına
Bizi üzmelerine....
İZİN veririz.
Oysaki biz yeri gelir anne oluruz, yeri gelir baba, yeri gelir evlat oluruz, yeri gelir dost.
Severiz sevdiğimizi baştacı etmeyi, hayatımızın merkezine sokmayı.
Severiz kendimizi adamayı.
Pişman da olmayız.
Yine olsa yine yaparım deriz.
Ders almayız.
Ama bunu BİZ yaparız... KENDİMİZE..
DUR artık demeyi öğrenmemiz lazım.
Yeter...izin vermiyorum demeyi.
İşte ondan sonrası güzellik, mutluluk, huzur olacaktır bizim için.
Ondan sonrası iyilik.
İzin vermeyin.
Sizin verdiğiniz izin oranında yakabilir insanlar canınızı.
İzin vermeyin.
Dik durun.