İnternetten ortak arkadaşlarımız vasıtasıyla tanıştıgım birinden zaman geçtikçe, onu iyice takip etmeye başlayınca hoşlanmaya başladım.Ancak olmaz diye düşünüyordum.Bir süre sonra konuşmalarımız iyice ilerledi.Günün 24 saati konuşur olduk.Görüştük.Çıkmaya başladık, herşey çok güzeldi.Hatta bana aşık olduğunu söylemişti daha ben seviyorum bile demeden.Ardından biriyle konuştuğunu yakaladım.Yüzüne vurdum.Ancak aldatmıyordu beni.Ben onu böyle utandırınca benden kaçmaya başladı.Soğudu.Kavgalar, kıskançlıklar, onun kaçması, odunlukları derken gerçekten ayrılmıştık.Ancak beni özlüyordu.İletişim kurabileceğimiz yerlerden silmiştim onu ancak takip ediyordum yinede başkalarından.Sadece benim ve dostlarımın anlayacağı şekillerde özlediğini falan dile getiriyordu.Bazen de kıskandıracak, kızdıracak şeyler yazıyordu.Bende dönüp patlıyordum ona.Bu öfke krizlerimde iyice suyunu çıkardı ilişkinin ancak tek suçlusu da ben değildim.Neyse bir cesaret yüzyüze görüşürsek düzelir düşüncesiyle yanına gittim.Gitmeden mesaj attım facebookdan.Ancak çıkarken cevap verdiğini görmeyip oturdugu semtte onu saatlerce bekledim.Mesajında onunda beni özlediğini ve görmeye ihtiyaç duydugunu ancak bazı işleri (açıklamış) oldugunu yazmış.Dönünce mesajı okudum kızmadım haliyle ancak twitter sayfasına yazdıklarını görünce delirdim.Ben onu beklerken o kendini başka bir mekanda etiketlemişti.Benim onu beklememle dalga geçercesine bişeyler yazmıştı.Bende bastım kalayı.Beyfendi direk kıvırdı tabi. Ardından yemin ettim özürdilemediği taktirde dönmicem diye.Yüzüme gelip özürdileyeceksin dedim.Üç gün oldu oruçluyum işte kızlar.
