Uzun zaman geçmiş tam 460 gün olmuş bugün saydım..Arkadaşlar unutmak kelimesinin anlamını açıklamak istiyorum.Evet bu kadar zaman sonra ağlamıyorsunuz her an düşünmek gibi bir arızada kalmıyor.Hatta onu düşünmeden (düşünmek derken sadece ismini anmak bile kapsama giriyor) uzun zamanlar geçebiliyor.
Bazen çok canlı rüyalarla hayatınızı aniden altüst eden kavuslar yan etkiler olarak kalıyor.Bu rüyalarda değişen tek şey artık rahat rahat karşınızdaki kişiye bağırıp çağırabilmeniz.Ben hala ondan haberler alıyorum, inkar edemem bu haberler beni üzüyor çünkü ondan nefret etsemde içimdeki bazı şeyleri artık bir isim veremediğim duygular hala tükenmedi.Ama umudu öldürdüm.Geri dönüşü zaten mümkün değil.
İşin garip tarafı şu an içinde bulunduğu ya da beraber yaşadığı kızın durumunu benim hiç bir zaman kabul etmeyeceğim davranışlar içinde olması.Benim ailemin kuralları ona hep fazla gelmişti eve giriş çıkış saatimin olması gibi; ailen uygun değil demişti.O zaman buna çok üzülmüştüm ama şimdi gördükçe yaşantısını gerçekten o kızın durumunda olmak istemezdim diyorum kendime.Ben kaldıramazdım.Burda yazmıyorum olanları ama o kıza acıyorum.
Ailede bazı kişilerden kabul görmemek ya da kendi söylediği yalanlardan dolayı insanların yüzüne bakamamak, istenmediğini hissetmek ya da en önemlisi hep birinin gölgesinde kalacak olmak bence taşınabilir bir yük değil. Bu da onun tercihi...
Hayat tercihlerle dolu ve biz istemediğimiz bir tercihi kabul edenleriz.
Şimdi hayatıma gelince işim var işimde mutluyum.Evet bir erkek arkadaşım yok.Adaylar olmuyor mu diceksiniz oluyor.Ve ben çok çaba gösteriyorum sevmek için.İşte benim için işin en kötü tarafı bu, sevememek...Yeniden sevemiyorum.Umarım bu duygumu değiştirecek biriyle karşılaşırım...