Merhaba, kısaca özet geçeyim, sevgilimle 1 sene önce çıkmaya başladık, anlaşamadık ciddi tartışmalarımız oldu -ki içinden çıkılmayacak kadar kötü- ve ilişkimiz 3 ay sürdü, 8 ay kadar görüşmedik, sonra bir gece ansızın bana mesaj attı biraz konuştuk ve eski sorunlarımızı açıkça anlatıp doğaçlama bir şekilde yeniden bir ilişkiye başladık, başlarda güzel gidiyordu ama ben onun olmadığı 8 aylık sürede kendime çok gömüldüm (normalde de kendi içinde yaşayan kimseye teşne olmayan biriyimdir, ayrıca biz ayrıldıktan kısa bir süre sonra sevgili yaptı ve beni unutmak için bir çocukluk yaptığını, ayrı kaldığımız süre boyunca aklından çıkmadığımı çok özlediğini vs. söyledi ve onun doğruyu söylediğini biliyorum) bu durum beni haddinden fazla yalnız hissettirdi ve depresif karakterime seveceği bir zemin hazırlanmış oldu. Ben zarar görmemek için kendime o denli gömülüp o kadar kalın duvarlar örmüşüm ki şimdi ceremesini çekiyorum. O yokken benden hoşlanan insanlar oldu ama hiçbiri umrumda değildi ve ben yalnız kaldığım süre boyunca zihnimde sürekli onu yaşattım çokça da acı çektim. Sonuç olarak şu an bir ilişkimiz var ama ilişki kavramına o kadar uzak kalmışım o kadar her şeyden elimi eteğimi çekip kendi dünyama gömülmüşüm ki sevgimi ona asla hissettirip ifade edemiyorum. Yanında olduğumu ona değer verdiğimi onu deli gibi sevdiğimi asla hissettiremiyorum. Aynı zamanda onun söylemek istediklerini de tam manasıyla anlayamıyorum, paranoyak bir şekilde sanki demek istediği şeylerde kötü gıcık bir ima varmış gibi algılıyordum ama o durumu okuduğum kitaplarla biraz kırdım. Bunun sebebi de insanların güvenimi fazlasıyla sarsması. Onu gerçekten her şeyden çok seviyorum gün içinde uyanınca uyumadan önce rüyalarımda asla aklımdan çıkmıyor ama vıcık vıcık olmayayım bunaltmayayım diye çok yazıp aramıyorum hatta çoğundan vazgeçiyorum, onu bekliyorum(evet bunun hata olduğunu biliyorum ve bu durumu da birazcık kırdım gibi) Bana en zor günlerinde nerede olduğumu sordu, ben de bana söylemediği sürece bilemeyeceğimi söyledim o da birinin yanında olman için illa kötü gününde mi olması gerek dedi. Kesinlikle haklı ve ben bu durumu düzeltemedikçe iyice deliriyorum. Ruhen yanındayım asla aklımdan çıkmıyor ama gelin görün ki ona aslaaa hissettiremiyorum sanki moron gibiyim. Onun da canına tak etti ve son günlerde aşırı şiddetli kavgalar ettik, onu sevmediğimi değer vermediğimi düşünüyor, hatta ona sevdiğimi söylediğimde rol yaptığımı edebiyat yaptığımı söylüyor ama ben sadece ona kendimi onun anlayacağı onun istediği dilde anlatamıyorum kendimi nasıl ifade ederim nasıl hissettiririm bilmiyorum ve yeniden çıkmaya başladığımızdan beri bunu çok beceremedim düzeltmeye çalıştım ama son kavgalarımızdan sonra anladım ki başaramamışım. Onu gerçekten çok seviyorum, onsuz da düşünemiyorum kendimi ama benim ona yanında olduğumu en derin şekilde hissettirmem lazım, destek olmam lazım (kendisi zorlu bir dönemden geçiyor), ayrıldık gibi bir şey ve aşşşşşşşırı derecede kırıcı mahvedici konuştuk, şu an onu zorlayan konuda yanında olduğumu hissettirmem için son şansım, gitmem için çok kırıcı konuştu ben ne olursa olsun yanında olacağımı söyledim o da 4 ay boyunca neredeydin şov yapma işine bak tarzı konuştu ama içten içe gitmemi istemediğini de biliyorum bu son şansı da o yüzden verdi biliyorum ( bu son şansın falan demedi ama ilişkinin geldiği durumdan bunu çıkarıyorum ben), ikimizin de sevgisinden eminim ve araya gitmemesi gerek, ilişki bitse bile unutulacak gibi değil çok eziyet çekeriz biliyorum, bana yardımcı olun, kendimi sevgimi ona karşı olan hislerimi nasıl ona en iyi şekilde hissettirebilirim ve özellikle bu zor günlerinde nasıl yanında ona destek olduğumu hissettirebilirim, tavsiyelerinize çok ihtiyacım var...