yeni üye oldum. nereye yazacağımı bilemedim. sizinle pişmanlığımı paylaşmak istedim. kendimi nasıl affedicem bilmiyorum. 5 yıldır süren çok güzel bir ilişkim var. ben 23 o 33 yaşında ama yaş problemini çoktan aştık. ben bu ilişkiye başlamadan önce ona şunları söylemiştim. şu üç seyi asla affetmem dedim, aldatılmak, şiddet ve içki. o da beni üzecek hiç bir şey yapmayacağını, beni kaybetmek istemediğini söyledi. ona bir gün laf arasında öyle bir şey dedim ki bu sözlerin ilerde canımı nasıl yakacağını düşünmedim.
ona dedim ki "ben hayatında olduğum sürece içki içmek sana nasip olmasın" dedim. bu yıl okul bitiyo ve evlenmeyi düşünüyoruz. final haftası olduğu için sınavlara yoğunlaştım ve onu ihmal ettim. bir gece beni aradı ve konuşmak istedi. belli ki sıkıntısı vardı ama ben sınavlardan görecek durumda değildim beni meşgul etmemesini sınavlara çalışmam gerektiğini söyledim. tartıştık ve ben bir süre görüşmeyelim diye mesaj attım. Ertesi sabah dayanamayıp aradım ve abisi telefonu açtı ve dün gece çok kötü bir kaza yaptı yoğun bakımda dedi. dünyam yıkılmıştı. gece ben telefonu kapattıktan sonra arkadaşıyla beraber alkol almış sonra da arabasıyla kaza yapmış. farklı şehirlerde olduğumuz için son bir sınavım kalmıştı ona girer girmez hemen yanına gittim. onu öylece karşımda görünce çok kötü oldum. kolu kafası sargı içindeydi. neyse ki hayattaydı. bir parmağı kesilmiş ve koluna da 6 platin takılmış.
söylediğim sözler aklıma geldi. kendimi suçladım. canım o kadar yanıyor ki. benim yüzümden düğün arabamız olacak dediği arabası hurda oldu ve işini kaybetti. ben onun yüzüne bile bakamıyorum. bu vicdan azabıyla nasıl başa çıkıcam.
ona dedim ki "ben hayatında olduğum sürece içki içmek sana nasip olmasın" dedim. bu yıl okul bitiyo ve evlenmeyi düşünüyoruz. final haftası olduğu için sınavlara yoğunlaştım ve onu ihmal ettim. bir gece beni aradı ve konuşmak istedi. belli ki sıkıntısı vardı ama ben sınavlardan görecek durumda değildim beni meşgul etmemesini sınavlara çalışmam gerektiğini söyledim. tartıştık ve ben bir süre görüşmeyelim diye mesaj attım. Ertesi sabah dayanamayıp aradım ve abisi telefonu açtı ve dün gece çok kötü bir kaza yaptı yoğun bakımda dedi. dünyam yıkılmıştı. gece ben telefonu kapattıktan sonra arkadaşıyla beraber alkol almış sonra da arabasıyla kaza yapmış. farklı şehirlerde olduğumuz için son bir sınavım kalmıştı ona girer girmez hemen yanına gittim. onu öylece karşımda görünce çok kötü oldum. kolu kafası sargı içindeydi. neyse ki hayattaydı. bir parmağı kesilmiş ve koluna da 6 platin takılmış.
söylediğim sözler aklıma geldi. kendimi suçladım. canım o kadar yanıyor ki. benim yüzümden düğün arabamız olacak dediği arabası hurda oldu ve işini kaybetti. ben onun yüzüne bile bakamıyorum. bu vicdan azabıyla nasıl başa çıkıcam.
