Sevgilim ne evlenmek istiyor ne de ayni evde yasamak

Didemfeda

Üye
Kayıtlı Üye
1 Nisan 2022
23
19
33
Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.

Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
 
Son paragrafta yazdıklarınıza bakılırsa ilişki monotonlaşmış hayata karşı beklentilerinizde uyuşmuyor.Bu yüzden ben olsam ayrılır yoluma bakarım yok ayrılamıyorsam da durumu kabullenirim.( ki ben kabullenmem bi kalemde siler acımı çeker en fazla bi aya hayatıma bakarım)
 
Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.

Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Adamla aynı şeyleri istemiyorsunuz; ayrılıp hayatınıza bakacaksınız bu durumda.

Adam da evlilik istemiyorum vb dese de bu günün birinde çat diye birisiyle evlenmeyeceği anlamına gelmiyor. Daha çok hayatının şu evresinde ve sizinle evlenmeyi düşünmediği anlamına geliyor.
 
Erkeklerin istediklerine gore yonumuzu kararlastirmak biz kadinlarin en buyuk hatasi.

O evlenmek istemiyor, siz istiyorsunuz, o halde onemli olan kendi isteginiz olmali ve evlenebileceginiz (ask/mantik) bir adamla yolunuza devam etmelisiniz.


Ayrica eklemeden gecemeyecegim, ayriliklar sirasinda araya baskalarinin girdigi iliskileri cok sagliksiz buluyorum, gonlunuze / mantiginiza / radariniza baskasi girebiliyorsa bence o iliski bitmistir.
 
Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.

Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Vaktiniz kıymetliyse ayrılın,adam sizi kandırmıyor.Sadece birlikte güzel vakit geçiriyorsunuz.
 
Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.

Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Beraber yaşamayı bile düşünmüyorsa aranızdaki ilişki ne 😳 sizinle sadece anını yaşıyor evlenmek istememeyi bir derece anlayabilirim ama beraber yaşamayı bile istemiyor oluşu size karşı bir duygu beslemedigini gösteriyor, ben olsam arkama bakmadan kaçardım
 
Siz ileri yürümek istiyorsunuz ama sevgiliniz olduğu yerden memnun. İlle evlenmek değil, beraber aynı evi aynı ortamı paylaşmak, ergen sevgililer gibi sadece dışarıda buluşmak istemiyorsunuz. Adam 40 yaşında, çoğu heyecanı yaşamış bitirmiş, huzuru arkadaş ortamında buluyor. Siz olmasanız da o ortamından memnun, sevgili anlamında sevgi eksikliğini de sizden gideriyor. Açık yazıyorum kusura bakmayın, alayım ama vermeyeyim tek taraflı. Çocuk düşünmeyen, aynı evde yaşamak istemeyen, iki çift güzel laf söylemeyen, romantik jestler yapmayan, sevgisini göstermeyen adamın niyeti ortada değil mi? Ha evlenmek ya da çocuk istemek zorunda değil tabii ama partneri istiyorsa açık olacak. Bu şartlarda devam ederiz ancak, ben gram esnemem ilerlemem diyecek siz de önünüze bakacaksınız.
Kötü niyetli denemez sevgilinize ama vakit geçiriyor.
 
Adam evlenip ayrılmış ve haklı olarak evlilik ona çekici gelmiyor. Sonuçta şu an hayatında gayet özgür. Ancak siz bayağı bayağı evlenmek istiyorsunuz. Adam romantizm vs konularında da sizin istediğiniz gibi değil aslında. Yani elde ne var anlamadım?

Eğer bu ilişkiyi beklentisiz olarak yaşamak isterseniz yaşayın. Öbür türlü, hiçbir şekilde mutlu olamazsınız zaten çünkü hayata aynı yerden bakmıyorsunuz.
 
Boş Bi ilişki içi dolu gelmedi bana. Ayrılsanız sizin için daha iyi Ay hem ayrıca demeden geçemicem 32 yaşındasın bende aynu şekilde. Ne işin var 40 yaşında evlenmiş boşanmış Bi adamla yahu. Sen kendine denk bekar evlilik düşünen birini alsana hayatına.

Neden boşanmış niye boşanmış falan diye sormicam belli ki gece hayatına düşkün bu adam Bi daha evlenir mi sence?
 
Sadece birlikte iyi zaman geçiriyor olabilirsiniz. Adam kasıtlı hediye çiçek böcek almıyor, bir mana çıkarmayın ve ilişki bir üst noktaya taşınmasın diye.

Evlilik düşünüyorsanız yıllarınızı hatta aylarınızı bile heba etmemelisiniz çünkü sevgiliniz siz olmasanız bile başka kadınlarla spora gidip şarabını içebilir.
 
Sadece birlikte iyi zaman geçiriyor olabilirsiniz. Adam kasıtlı hediye çiçek böcek almıyor, bir mana çıkarmayın ve ilişki bir üst noktaya taşınmasın diye.

Evlilik düşünüyorsanız yıllarınızı hatta aylarınızı bile heba etmemelisiniz çünkü sevgiliniz siz olmasanız bile başka kadınlarla spora gidip şarabını içebilir.
Hediye konusundaki tespitiniz çok doğru, adam dediginiz gibi ilişki ilerlemesin sadece günümü, anımı yaşayıp eğlenmeye bakayım kafasında, bir erkek gelecekteki hayatına almayacagi bir kadina maddi yatırım yapmaz, yatırım demek de çok doğru olmadı sanki ama 🙄
 
Yaşınız hem çok genç hem de bazı şeylerin artık vakit kaybı olacağı yaşlar. 22 yaşında olsanız amaan hayatını yaşa, nasılsa biter, o zamana kadar mulu ol derdim ama şimdi bunu diyemiyorum. çok yaşa takılan bi insan değilim ben kendim, ama yaşlarınızı belirtmeniz, cocuk ve evlilik ister haliniz bana biraz daha herşey zamanında diyen biri olduğunuz imajını verdi.

Yaştan ziyade siz daha 32 yaşında ve bekarken, adam 40 yaşında evlenip ayrılmış olması sıkıntı. Sizin 10 yılda geçeceğiniz yolu yemiş yutmuş, evlilikten bezmiş. Ben bu kadar yaş farkına da sıcak değilim zaten eğer kadın çok olgun enerjili falan değilse. Adam artık yaşlanana kadar gününü genç bir kadınla geçirme derdinde, kaba olmadım umarım. İlla seviyor, değer veriyordur ama sizin kendinizle aynı hayat görüşü ve aynı parkurlarda olduğunuz biriyle gelecek planı yapmanız lazım.

Ben olsam ayrılır, yoluma bakardım açıkcası.
 
Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.

Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
O evlenmek istemiyor, siz istiyorsunuz.Neden kendi yolunuza bakmıyorsunuz daha yaşınız genç önünüze bir sürü kısmet çıkabilir böyle yaparak kendi kısmetinizi de kapatıyorsunuz.O size uysun siz ona uymayın.Kendi değerinizi düşürüyorsunuz hanımlar yeterrr :sinirli:
 
Arkadaslar selam,
Bir konuda goruslerinize ihtiyacim var.
3 yillik guzel giden bir iliskim var fakat erkek arkadasim ne evlilik ne de beraber yasamayi dusunuyor.
Ozet gecmem gerekirse, kendisi 40 yasinda ve daha once bir evlilik yapmis, cocugu yok. Guzel bir isi olan , kulturlu , eglenceli ve kadinlara deger veren birisi. Onunlayken gercekten mutluyum fakat goz ardi edemedigim durumlar var, gece hayatini ve alkolu cok seviyor , biraz bencil, arkadaslari biraz on planda ve en onemlisi evlilik ve cocuk dusunmuyor. Alkol kismi cok rahatsiz etmiyor (duzgunce icen birisi) Bense gelecek konusunda ne istedigimi bilmiyorum. Evlilikler cok samimi gelmiyor, cogu aldatiyor, cocuktan sonra ozellikle askin yerini baska seyler aliyor. Ama ben deneyimlemedigim icin arada kaliyorum. Cocuklari cok sevsem de sorumlulugu gozumu korkutuyor. Ama yine de yalniz yasamak bana gore degil, aile kurmaya daha yatkinim.
Bu iliskiye ailem de haliyle pek sicak bakmiyor. Sevgilim ise evli insanlarin birbirini sevdiginden daha cok seviyorum seni diyor. Bana yemekler yapiyor, spora gidiyoruz birlikte, tatillerimizi yapiyoruz ama ben artik duzen istiyorum, yasim 32.
Daha once evlilik dusunmedigi icin ayrilmistik medenice ama birbirimizden de kopamiyoruz.
ayrildigimizda farkli kisilerle gorussem de olmuyor bir yastan sonra denk birini bulmak zorlasiyor. Yine de farkli seyler istedigimiz icin elimi masaya vurup arkami donup gidemiyorum cunku seviyorum ve yalniz kalmak istemiyorum sanirim.
Bir de kendimde farkettigim bir sey var, evet guzel vakit geciriyoruz ama beni ovmuyor, iltifat etmiyor, hediye pek almiyor cicek zaten almiyor. Bunlari dusundugumde ve etrafimdaki mutlu iliskileri gordugumde, ozellikle sosyal medyada, beni kotu etkiliyor ve kendince biseyler yapan birisi sanki bana yetmiyormus gibi hissediyorum ve kendimi sucluyorum bunlar da olmayiversin , doyumsuz musun diyorum kendime. Sonra neden daha iyi bi versiyonunu yaratmiyor ki diyorum.

Simdi size soruyorum, siz olsaydiniz napardiniz?
Evlenmeyi düşünmüyor, iltifat etmiyor, cicek hediye almıyor, romantik jestler yapmıyor, beraber yemeğe spora gidiyor. E bu arkadaş? Benim de bunları yapan normal arkadaşlarım var.
 
X