Bir önceki sevgilimden bana "lan" dedi diye anında ayrılmıstım.Ailemde bir kere bile kötü söz,siddetli kavga görmedim.Ailecek rezaletten,kavgalardan,yuksek sesli ve seviyesiz tartısmalardan nefret ederiz.Bu tur insanlarla konusmayız bile.Nasıl oldu da sevgilimi bu kadar sevdim de vazgecemiyorum bilemiyorum.İliskimi bitirdigim de oldu,küstügümde ama nafile.Beni üzdüğü için üzülüp özür diliyor ama kendi içinde son derece haklı.Haklı olduguna,kendine göre dogru davrandıgını düşündüğü surece degişecegini sanmıyorum.Sevgilimi evlenecek kadar cok seviyorum ama bir ömrü bana her sinirlendiginde küfür eden biriyle paylasamam.Su anda son sansını yasıyoruz.Bir kez daha bana küfür etmeye kalkacak olursa ask acısından hastanelere duşsem bile geri dönmeyecegim.Rüyalarıma giriyor ettigi küfürler.Gecenin bir yarısı rüyamda bana küfür ederken aglayarak,sıcrayarak uyanıyorum.Gururum yerle bir oldu.Kendime bunu nasıl yapabiliyorum anlayamıyorum.Yüregimle beynim arasında siddetli bir savas var.Ben surekli tartısma yasayan arkadaslarımın iliskilerini bile anlamazdım.Onları kendilerine saygılarının olması gerektigi konusunda uyarırdım.Sineye cekmelerine dayanamazdım.Cok mu buyuk konustum bilmiyorum ki.Karakteri cok guclu biri olak bilinen ben,egilmez sarsılmaz dimdik ben SEVGİM ile devrildim