Popüler Konu Sevgili günlük...

Üzülmesine dayanamadığım insanın canı yansın istedim. Beni nasıl yaktıysa o da öyle yansın. Bir gece yarısı içi sızlasın istedim."

Rabbim bana hırs ve enerji ver, yoksa ben olduğum yerde kalacağım öyle.

.

Sevgili günlük.. Öyle doluyum ki... Öyle zor hallerdeyim ki... Bu gece kimsenin dokunmasına gerek kalmadı.. Ağlak oldum durdum.. Sonuçta onca yıl.. Onca emek... Doğrumuydu.. Düşündüklerimiz.. Konuştuklarımız.. Allahım sen büyüksün..

Günlük artık uyuz olmaya başladım yeter Allahım yaa

Günlük, sanatı hayatımın içine sokabilecek miyim acaba? (en çok müzik)
İnşallah ilk imkan bulduğumda yapacağım.
Ruhumu çok iyileştireceğini düşünüyorum, hissediyorum..
İnşallah...

Sevgili Günlük
Kızıma kavuşmama kısmetse 44 gün kaldı korku heyecan hepsi bir arada

Sevgili günlük
Takıntılarıma, hayal gücüme, senaryolarıma, fakirliğime, uyumsuz tv sehbama, hergün sabahın köründe kalkmama rağmen,
Aras ve babası, yeni avizem, çay, dışarıdaki çocuk sesleri, ilk adımlar sayesinde,
Mutluyum

Tüm olumsuzluklara rağmen yine de her şey güzel olacak diyorum .
Güzel olacak inşallah .

Günlük hemen pazartesi olsun inşallah iyi ki dualar var Rabbim çok şükür sana

Şu İyi Hissetmek kitabına bir başlayayım diyorum günlük, belki enerji kalkanımı yükseltebilirim ama içindekileri yapmak için hazır olduğumu hissetmem, inanarak yapmam lazım ki daha etkili olsun(üşengeçlik fazla).
Aslında en büyük sorunum iş hayatına atılmak. Bir de annemin enerjisinden bağımı koparmam lazım..
İşi halletsem ve yürütsem geri kalan şeyler hallolur bana göre, muhtaç olmamak temelim olarak geliyor bana.
Okul okudum ama hem hiç sevemedim hem de artık uzağım.
Zamanında "zorla" gönderdiler noldu? Sevmediğim için yapamadım, çünkü sürekli takip, emek ve sayısal zeka gerektiren bir meslek, sevmediğim içimden gelmeyen hiç bir şeyi zorla yapamıyorum başarısız oluyorum, anca çok sıkışmam lazım. Bir de fazla hassas, gereksiz kendime zarar verecek derecede dürüst olma durumum da etkili, iş ortamı bambaşka, galiba en çok da iş ortamlarını sevmiyorum, adaletsizlik, düzensizlik, karmaşık çıkar dolu negatif iletişim.. Gözümde büyütüyorum bir şeyleri, rahat olamıyorum bir türlü. Bir de Türkiye'deki işlerde de her şeyi çabucacık öğrensin istiyorlar bense tam tersi yavaş sindirerek her şeyini öğrenerek sonuçta da rahat bir şekilde her şeyi bilerek o işi yapabilmeyi istiyorum.
Ah ah.. Belki her şeyin böyle şekillenmesinin de bir hayrı vardır ama ben ta ortaokuldan bilmişim ne istediğimi, en çok da ne istemediğimi aslında.. Ama diretememişim çünkü emin davranmak zordu o zamanlar... "Giliciğin misliği" olabilir de benim geleceğimin mesleği değilmiş işte. "Hirkis istidiği misliği mi yipiyir sinki" var bir de. Hırs yok ben de hırs yok.. Sevmem lazım işte... Ya da çok sıkışmış hissedeceğim.
Geçen bir yazı okudum; "Sevdiği mesleği yapanlar çalışmış sayılmaz" gibi bir şeydi.
Ama çok rahatsız hissediyorum artık kendimi, yaş 26. Bir şeyler yapmalı. Mecbur olmasam sanırım daha rahat olurdum ama mecbur hissediyorum işte.
Bu gidişle evlenemem sanmıyorum ama olur da evlenirsem en büyük korkum bir şeylere "mecbur kalmak".
Gerçekten hayatım boyunca deneyimledim, ne kadar zorlamaya çalışsam da kendimi hep kafamda bir noktaya ulaşmadan, hazır hissetmeden işte tamam bu an o an demeden atağa geçemiyorum, geçersem de hüsran oluyor her zaman, iş yerinin bile hayırsız olduğunu anlıyorum benim için. Ama vakit de kaybetmemeliyim artık... Maalesef büyüdüm. Hep dediğim gibi; istemeden dünyaya geldiğim gibi her şeyde çok mecburi geliyor bana. Okumaktan çalışmaya...
Aile evi de rahatsızlık veriyor artık, annemin davranışları özellikle, bir noktaya kadar karşı gelebiliyorsun.
Zaten manen ekside olduğum konularda ailemin payı da yüksek bana göre...

Uykun var ama uyuyamiyorsunbazen beynin dusunmene yetmiyor gibi,hersey ustune ustune geliyor gibi.. arada kalmislik hissi,degersiz olduğun hissi..bazi seylerin en basindayken sonuna gelmis.gibi hissediyorum nedense,herkesin herseyi nekadar kolay. Dusunmeyip olurunami birakmaliyim benmi.zorlastiriyorum olaylari.kafam patlayacak dusunmekten..

Bugün hayatimin en zor günleriden birini yasadim. Aklim almiyor uyumus gibi idrak edemiyorum. Aslinda herseyin dogru oldugunu biliyorum ama gönlüm varya o beni sürekli kandiriyor. Yada ne bileyim yaa. Basim catladi beynim patladi yazacak takatim yok noktaya virgüle dikkat edecek gücüm yok. Bazen kendimi cok caresiz ve yanliz hissediyorum. O anlarda babamin gücüne cok ihtiyac duyuyorum be. Yanimda olaydi bana akil verirdi yol gösterirdi. Kizimm hayatta iyide kötüde insanlar icin iyiyi kendine ayirip kötüyü atacaksin derdi. Cokkk uykum var ama hic uykum yok. Artik nasil bi piskolojideysem. Yarin oldugunda omuzumda yillarca gereksiz yere tasidigim yüklerden kurtulmus olarak uyanmak istiyorum.....

Günlük.. İyi hissetmiyorum. Zoraki yaşıyorum..
Rabbime dua ediyorum mecbur, yapımda yok bazı şeyler olmuyor ya da geç oluyor maalesef.
Allah'ım enerji ver, azim ver, hırs ver, hassaslığımdan, bazı şeyleri gözümde fazla büyütmelerimden al biraz lütfen... Çok ihtiyacım var yardımına.
Bir fırsat çıkar karşıma...

Bu kalp kırıklığı da değil çok daha acı bir şey. Bunu unutamam ki asla. Can yanması da değil çok daha farklı bir şey bu. Yazacak durumda değildim elim titriyordu günlük. Keşke farklı olsaydı..

Önce can mı canan mı ?
Ya canan da canın olmuşsa ?

Ben hep doğru adım atmayı, doğru kişiyi bekliyorum, bunun için uğraşıyorum, hatta hep yıllar geçiyor bu süreçte ama galiba yine bir yanlış yapıp ders çıkaracağım..
Hiç bir gelişme olmasa dahi olmayacak bir insanı kafamdan tam olarak atamamak bunun belirtisi gibi geliyor bana. Bu kişiyle olmasa bile başkasıyla. İçimdeki boşluğu uzun süre görmüyorum hissetmiyorum sıkıntı yaratmıyor çünkü daha bir mantıkla hareket ediyorum eskiye göre ama bazen bir anda kendini gösteriveriyor.
Umarım tahminim olmaz.

Şu fotoğrafları yedeklemem lazım ama engelleyemiyorum enerjimin düşmesini, hissediyorum canım sıkılacak onları görünce, o zamanları hatırlayınca... Ama beklersem de kim bilir ne zaman toparlayıp yedekleyebileceğim.

içinde mutsuz olup sorunlarını kimseye belli etmeyip, üzerine de karşısındaki insanın sorunları ve yaşadıkları üzerinden o şahsı sorumlu tutan insanlar gerçekten zavallılar.