- 28 Şubat 2007
- 842
- 7
- 55
Bu, uzun yıllar sonra aklıma gelip de sana yazdığım ilk mektubum.
Oysa ki, o yıllar boyunca her durumda, her anımda, mutlu ya da mutsuz, neşeli ya da sinirli, hayatla barışık ya da küsmüş, benimleydin. Ve her ne kadar çevremde insanlar olsa da benim içimi bilen beni en içten anlayan sendin. Etrafıma çizdiğim aşılması zor bariyerleri aşıp yanı başımda benimle olan, ruhumu en saf haliyle gören yine sadece SENDİN.
Bugüne kadar, senin dışında o kadar çok insanla, o kadar olayla ve o kadar gereksiz işlerle uğraştım ki, seni unuttum. Sana hak ettiğin ilgiyi ve sevgiyi gösteremedim .Belki de göstermedim demeliyim. Çünkü önceliklerim o kadar farklıydı, işlerim o kadar fazlaydı ki sıra gelmedi…
Bütün dostlarım, sevdiklerim, beni sevenler, aşklarım, arkadaşlarım, işlerim, öğretmenlerim, patronlarım, müşterilerim, okul arkadaşlarım, ailem, iş arkadaşlarım, kedim, köşe başındaki fırıncımız… Hepsi, hepsi şu anda arkamda. Yüzümü sadece sana çevirdim.
İlk defa soruyorum, gerçekten ne istiyorsun, diye…
İlgi, değerli olduğunu hissetme, sevgi, senin dışındakilere gösterdiğim şefkat ve hatalara gösterdiğim anlayışlılığın belki de onda biri. Sen benden bunları istiyorsun aslında biliyorum.
Ve şimdiye kadar kim bilir, kaç kere istedin bunları benden. Bense gerçek dostuma çoktan sırtımı dönmüştüm. Sesini o kadar kısmıştım ki artık ben bile duyamaz hale gelmiştim.
Şimdi yaptıklarımın farkındayım.
İşte bu yüzden şimdi yüzümü sadece sana çevirdim.
Geç kalmış bir tanışma, geç kalmış bir ilgi ve yine geç kalmış bir özürle yazıyorum bu satırları.
Evet, özür diliyorum…
Her aynayı elime alışımda karşımda olduğun halde halini hatırını sormadığım için,
Ağladığında, gözyaşlarını silerken, ruhunu da silmeyi unuttuğum için,
Küçükken neşeyle söylediğin şarkıları artık seninle söylemediğim için,
Kısacası aynı bedende olduğumuz halde seni terk ettiğim için,
Ve diğerleri için…
Kaçamak bakışlarla bakıyorum sana, arada bir. Gözlerin hala parlıyor. Seni bu kadar unutan, bu kadar yalnız bırakan bir insana, hala senden umutluyum, der gibi bakıyorsun.
Şimdi farkındayım. Gerçek dostun, gerçek ilginin nerede olduğunu biliyorum.
Bundan sonra seni daha çok dinleyip, seninle daha yakından ilgileneceğim.
Sen bu satırları okurken ben ikimizin bir arada mutlu olabilmesi için dua ediyor olacağım…
Sevgili BEN, Hep Yanımda Kal...
Seni Seviyorum
Yazar : Özge Bayram
Oysa ki, o yıllar boyunca her durumda, her anımda, mutlu ya da mutsuz, neşeli ya da sinirli, hayatla barışık ya da küsmüş, benimleydin. Ve her ne kadar çevremde insanlar olsa da benim içimi bilen beni en içten anlayan sendin. Etrafıma çizdiğim aşılması zor bariyerleri aşıp yanı başımda benimle olan, ruhumu en saf haliyle gören yine sadece SENDİN.
Bugüne kadar, senin dışında o kadar çok insanla, o kadar olayla ve o kadar gereksiz işlerle uğraştım ki, seni unuttum. Sana hak ettiğin ilgiyi ve sevgiyi gösteremedim .Belki de göstermedim demeliyim. Çünkü önceliklerim o kadar farklıydı, işlerim o kadar fazlaydı ki sıra gelmedi…
Bütün dostlarım, sevdiklerim, beni sevenler, aşklarım, arkadaşlarım, işlerim, öğretmenlerim, patronlarım, müşterilerim, okul arkadaşlarım, ailem, iş arkadaşlarım, kedim, köşe başındaki fırıncımız… Hepsi, hepsi şu anda arkamda. Yüzümü sadece sana çevirdim.
İlk defa soruyorum, gerçekten ne istiyorsun, diye…
İlgi, değerli olduğunu hissetme, sevgi, senin dışındakilere gösterdiğim şefkat ve hatalara gösterdiğim anlayışlılığın belki de onda biri. Sen benden bunları istiyorsun aslında biliyorum.
Ve şimdiye kadar kim bilir, kaç kere istedin bunları benden. Bense gerçek dostuma çoktan sırtımı dönmüştüm. Sesini o kadar kısmıştım ki artık ben bile duyamaz hale gelmiştim.
Şimdi yaptıklarımın farkındayım.
İşte bu yüzden şimdi yüzümü sadece sana çevirdim.
Geç kalmış bir tanışma, geç kalmış bir ilgi ve yine geç kalmış bir özürle yazıyorum bu satırları.
Evet, özür diliyorum…
Her aynayı elime alışımda karşımda olduğun halde halini hatırını sormadığım için,
Ağladığında, gözyaşlarını silerken, ruhunu da silmeyi unuttuğum için,
Küçükken neşeyle söylediğin şarkıları artık seninle söylemediğim için,
Kısacası aynı bedende olduğumuz halde seni terk ettiğim için,
Ve diğerleri için…
Kaçamak bakışlarla bakıyorum sana, arada bir. Gözlerin hala parlıyor. Seni bu kadar unutan, bu kadar yalnız bırakan bir insana, hala senden umutluyum, der gibi bakıyorsun.
Şimdi farkındayım. Gerçek dostun, gerçek ilginin nerede olduğunu biliyorum.
Bundan sonra seni daha çok dinleyip, seninle daha yakından ilgileneceğim.
Sen bu satırları okurken ben ikimizin bir arada mutlu olabilmesi için dua ediyor olacağım…
Sevgili BEN, Hep Yanımda Kal...
Seni Seviyorum
Yazar : Özge Bayram