- 14 Şubat 2024
- 20
- 3
- 26
- Konu Sahibi yorguntired
- #1
Ben esimi cok seviyorum ona karsi icimde inanilmaz bir merhamet duygusu var. cok fazla empati kuruyorum. bensiz ne yapar diye dusunup uzuluyorum. ama mutlu degilim. beni mutlu etmiyor. ruhuma hitap etmiyor. gonul almasini bilmiyor. biraz okuz. bazen asagilamalari oluyor. enerjisi cok dusuk ve surekli basi kici agriyor. hic bi is yapmaz sadece kendi isine gidip gelir cikardigi kiyafeti nerde cikardiysa birakir yere coraplari da oyle. ictigi iceceklerin bardaklarini evin her tarafindan ben toplarim kisacasi bakicisi oldum. benim hayalim bi bebek bakmak degildi beraber bir seyler yapip mutlu olmakti. artik devam edemiyorum istmemiyorum mutsuzum. ama onsuz da nasil yapacagimi bilmiyorum bagimlilik oldu galiba. suan evi terk edip anneme geldim ama duygularim cok zorluyor surekli agliyorum ne yapacagimi bilmiyorum. geri donersem ayni olacak degismeyecek hicbir sey kendimi secip gelecekte daha mutlu olmam icin suan ayrilmam gerek buna inaniyorum. umarim en kisa zamanda toparlarim kendimi ve atlatirim biter gider. surec uzarsa duygularima yenik dusebilecegimden korkuyorum.
( neredeyse 2 yil once evlendik. cocuk yok. 31 yasinda. bende 25 )
( neredeyse 2 yil once evlendik. cocuk yok. 31 yasinda. bende 25 )