- Konu Sahibi bikusolsam
- #1
Uçurtmaları sevmek kadar zordu bu adamı sevmek. İpleri bıraksam mavide kaybolacaktı, bırakmasam gökyüzünü özlerdi. Keşke bir yolu olsaydı mutsuz etmeden durdurabilmenin. Unutmam gerekiyormuş hissi olmadan geçebilseydi bana bıraktığı günler. Her bakışta hüzne boyuyordu beni. Kim bilir kaç kez ait olamadığı ellere okşatmıştı saçlarını sırf sevildiğini hissetmek için. Aylar sonra karşılaşmayı en çok istediğim yerde bekliyordu.
ve gülümsedi küçük adam. Şimdi hazırdım onu sevmeyen herkesten nefret etmeye.
ve gülümsetti beni küçük adam. Gamzelerinden öpmek istedim yine.
Dudaklarını kıpırdatmadan kusuyordu içindeki cümleleri. Biraz özlem, biraz sitem, çokça yalnızlık. Gözlerinin en arkasında siyah kuşlar dururdu öyle nedensiz. O kuşları sevmek kadar zordu bu adamı sevmek. Sarsam sımsıkı, ölecek miydi? Bıraksam giderdi. Keşke bir yolu olsaydı gökyüzü olabilmenin. Herkesten çok Ona mavi olsaydım, en çok Ona nefes, Ona umut.
Güneşli günlerde bile üşürdü elleri. Isınmayan parmak uçlarından sevmeye başlardım her defa. Ellerini ısıttım belki, kalbi zordu. Öyle çok parçalamıştı ki, toparlasam da hep eksikti bir parçası. Kalbimi parçalayıp kalbine yamalar yapıyordum. Seviyordum ama acıtıyordu. Dikenli telleri vardı avuç içlerinde. Olamayız dediğinde ellerim mi kanıyordu?
Sesindeki çocuğu severdim dokunmadan. Ses tellerinde uyuturdu kalbimi ve yalnızca oraya giremezdi kabuslar. Sustuğunda susardı içimdeki serçeler.
Özledim dedi sarı adam. Sakalları omuzumda yer etti on saniye. Kokusu özletirdi gidemediğim şehirleri. Unutmamak için derin nefeslerle içime çektiğim adam okyanus oldu orada. Bir küçük kırmızı balıktım ben, kayboldum içinde. Umursamadım gittiğini, gidecek olmasını. Evime döndüm, çok zamanlar sonra yaşadım on saniye.
Sevdi kendimden çok.
Sevdirdi o adam;
sevdim kendinden çok.
