sessiz bir gemiydi aramızdan usulca kalkan
seni benden alıp bilinmezliklere götüren
beklediğimiz, özlediğimiz geleceğimizdi
benden uzaklara giden senin ardından
her gün bir çoğalmışlık yaşıyordu ömrüm
her gün ayrı bir anlam taşıyordu gönlüm sessiz uykular haline
o ayrılık gününün biliyordum bizim sadece bedenlerimizi ayırdığını
öyle zannediyordum
senin hala bana ait olduğunu
benim hala sende kaldığımı sanıyordum
aradan tam 1073 gün geçti
her gününde biraz daha canımı acıtan
her gecesinde biraz daha bedenden beni alan
1073 gün geçti ardından
bir dirlik, bir birlik kopardı sessiz sahilden
ölü bir deniz gibi rutin hayatımdan
sen geçtin bir meltem edasında
her gün ufuk çizgisinde ağlayan gözlerim
kavuşmayı bekleyen imalarla bakan gözlerin geçti benden
1073 gün geçti ömrümden
1073 asır gibi
1073 ömür gibi
her gün yok oluş
her gün ayrı bir çöküş
anlamlı anlamsız kopuşlarım vardı
hiç bitmeyen bir yolculuğa girer gibi
duvarlara çizik atarak özgürlüğü bekleyen mahkumlar gibi
şafak sayan asker gibi
doğum bekleyen anne gibi
umutla bekledim seni
hasretle bekledim seni
gelmedin..
ardına hüznü takmış evlilik haberin geldi
irkildim
incindim
olmayacak dediğim yaşanmayacak zannettiğim olmuştu
sen gitmiştin..
alıp hayatımı, umutlarımı, yarınlarımı
sen gitmiştin..
oysa..
benim olacaktın
benim olmalıydın
nesnelerin anlamsız dünyasında
varlığı böylesine anlamlı kılan sendin
sen bende gülmeliydin
sen bende ölmeliydin
bitiverdi aniden bütün hayallerim
hani o son mesaj saat sabaha karşı 02.50
”ben evlendim” dediğinde ömrümden geleceğim silindi
canlı cansız varlıklar silindi gözlerimden
sensiz yaşadığım 1073 asır geçti bedenden
geleceğe dair umutlarım
her birinde varolduğun hayallerim
gençliğim, olgunluğum
dinçliğim, çöküşlülüğüm
seninle birlikte gitti
Nuh’un gemisi edasında kalkan yelkenliyle
ardında helak olacak ben kaldım
ardında helak olacak gençliğim kaldı
sen gittin
ben sende bütün aşklara isyan ettim
sen gittin ben vuslata kilit vurdum
aşkın bin bir yoluna
çaresizliğin bütün çıkmazlarına bir kilit vurdum
hiç kimseden almadım ödünç gün ve gece
hiç kimseden almadım ödünç yaşantı
ödünç umudum olmadı benim hiç
sen gittin ardından bin ömür tükettim
böyle olmamalıydı sonumuz
kabullenemedim bir türlü gidişini
zor olansa bu sefer sahiden gidiyor olmandı..
ben seni beklerken
sen sessiz yelkenliye çoktan binmiştin
ben seni beklerken
sen kendince mutluluğa çoktan imzayı atmıştın
ve şimdi sen gidiyorsun sessiz bir mavi koyuluğuna
bana düşen ise ardından şerefle el sallamak..
hoşça kal sevdiğim
hoşça kal...
Yusuf Deysem
Kara kiz
Öyle bir ateşe düşmelisin ki
Her yanış da KAR diyesin kara kız
Düşerek bilmez hiç kıymetini
Her dakika YAR diyesin kara kız
* * * * *
Düşesin sen zalimlerin eline
Koparsınlar etini lime lime
Acıyacak bulunmasın hâline
Şu yaramı SAR diyesin kara kız
* * * * *
Allah sana tükenmeyen dert versin
Ateşinden yüreciğin erisin
Öğündüğün güzelliğin silinsin
Çok pişmanım SOR diyesin kara kız
* * * * *
Naz mı beni yakmaktaki nedenin
Yansın ateşlerde o beyaz tenin
Yataklardan kalkamasın bedenin
Dert çekmesi ZOR diyesin kara kız
bir kıta da karayelden
düştüğün yatakta ölümü ara,
tabip bulunmaya yaranı sara,
diri diri giresin sen mezara,
Yalan dünya DAR diyesin karakız..
seni benden alıp bilinmezliklere götüren
beklediğimiz, özlediğimiz geleceğimizdi
benden uzaklara giden senin ardından
her gün bir çoğalmışlık yaşıyordu ömrüm
her gün ayrı bir anlam taşıyordu gönlüm sessiz uykular haline
o ayrılık gününün biliyordum bizim sadece bedenlerimizi ayırdığını
öyle zannediyordum
senin hala bana ait olduğunu
benim hala sende kaldığımı sanıyordum
aradan tam 1073 gün geçti
her gününde biraz daha canımı acıtan
her gecesinde biraz daha bedenden beni alan
1073 gün geçti ardından
bir dirlik, bir birlik kopardı sessiz sahilden
ölü bir deniz gibi rutin hayatımdan
sen geçtin bir meltem edasında
her gün ufuk çizgisinde ağlayan gözlerim
kavuşmayı bekleyen imalarla bakan gözlerin geçti benden
1073 gün geçti ömrümden
1073 asır gibi
1073 ömür gibi
her gün yok oluş
her gün ayrı bir çöküş
anlamlı anlamsız kopuşlarım vardı
hiç bitmeyen bir yolculuğa girer gibi
duvarlara çizik atarak özgürlüğü bekleyen mahkumlar gibi
şafak sayan asker gibi
doğum bekleyen anne gibi
umutla bekledim seni
hasretle bekledim seni
gelmedin..
ardına hüznü takmış evlilik haberin geldi
irkildim
incindim
olmayacak dediğim yaşanmayacak zannettiğim olmuştu
sen gitmiştin..
alıp hayatımı, umutlarımı, yarınlarımı
sen gitmiştin..
oysa..
benim olacaktın
benim olmalıydın
nesnelerin anlamsız dünyasında
varlığı böylesine anlamlı kılan sendin
sen bende gülmeliydin
sen bende ölmeliydin
bitiverdi aniden bütün hayallerim
hani o son mesaj saat sabaha karşı 02.50
”ben evlendim” dediğinde ömrümden geleceğim silindi
canlı cansız varlıklar silindi gözlerimden
sensiz yaşadığım 1073 asır geçti bedenden
geleceğe dair umutlarım
her birinde varolduğun hayallerim
gençliğim, olgunluğum
dinçliğim, çöküşlülüğüm
seninle birlikte gitti
Nuh’un gemisi edasında kalkan yelkenliyle
ardında helak olacak ben kaldım
ardında helak olacak gençliğim kaldı
sen gittin
ben sende bütün aşklara isyan ettim
sen gittin ben vuslata kilit vurdum
aşkın bin bir yoluna
çaresizliğin bütün çıkmazlarına bir kilit vurdum
hiç kimseden almadım ödünç gün ve gece
hiç kimseden almadım ödünç yaşantı
ödünç umudum olmadı benim hiç
sen gittin ardından bin ömür tükettim
böyle olmamalıydı sonumuz
kabullenemedim bir türlü gidişini
zor olansa bu sefer sahiden gidiyor olmandı..
ben seni beklerken
sen sessiz yelkenliye çoktan binmiştin
ben seni beklerken
sen kendince mutluluğa çoktan imzayı atmıştın
ve şimdi sen gidiyorsun sessiz bir mavi koyuluğuna
bana düşen ise ardından şerefle el sallamak..
hoşça kal sevdiğim
hoşça kal...
Yusuf Deysem
Kara kiz
Öyle bir ateşe düşmelisin ki
Her yanış da KAR diyesin kara kız
Düşerek bilmez hiç kıymetini
Her dakika YAR diyesin kara kız
* * * * *
Düşesin sen zalimlerin eline
Koparsınlar etini lime lime
Acıyacak bulunmasın hâline
Şu yaramı SAR diyesin kara kız
* * * * *
Allah sana tükenmeyen dert versin
Ateşinden yüreciğin erisin
Öğündüğün güzelliğin silinsin
Çok pişmanım SOR diyesin kara kız
* * * * *
Naz mı beni yakmaktaki nedenin
Yansın ateşlerde o beyaz tenin
Yataklardan kalkamasın bedenin
Dert çekmesi ZOR diyesin kara kız
bir kıta da karayelden
düştüğün yatakta ölümü ara,
tabip bulunmaya yaranı sara,
diri diri giresin sen mezara,
Yalan dünya DAR diyesin karakız..
Son düzenleyen: Moderatör:
