Esirdi sanki güneş…
Karanlıklar dağların ardından mağrur bir edayla doğuyordu…
Yırtmak istiyordum geceyi sessiz bir sedayla…Ufuk da mavilikler yok…renkler rengini mi kaybetmiş..? Daha doğmamış bir sevdanın ömrü bu kadar çabuk mu bitermiş… ?
Ne yapsam bilmiyorum, ne günah işledim Allah’ım..?
Kaç yetimin hakkı bende kaldı , kaç öksüzün başını ellerim okşadı, kaç ananın ahını aldımda bitiverdi doymadan. Hangi yuvayı yıkmıştım da, yıktılar yuvamı daha kurmadan...
Neye isyan etmeli, kimi suçlu tutmalı, yaralı kalbimi kıranları nasıl unutmalı?
Suçlu aramak bu kadar zor mu, olur mu ey vicdansız bir genç kız böyle mahsun koyulur mu..
Kim sever ey insafsız seni, kim sever benim seni sevdiğim kadar… Kendimi sen yapmıştım. Yüreğim yarin , ruhum diğer yarın.
Seni geleceğim yapmıştım ey zalim, sen hep gelecek olan… sen hep bendeki yarın..
Giden gitmiştir artık nedir bu kadar yüreğimi derbeder eden.
Umutla seni beklerken bayram arefesinde, kimsesizliğin eşiğinde yaşatırken seni, hiç hak etmediğim sensizlik acısıyla bir başıma yalnız koydun beni. Sen gittin yüreğime intihar süsü bıraktın.
Bitmemeliydi!!! Bitiremezdin!!! Hayır, sen gidemezdin, ben sensiz edemezdim. Aptal mazeretlerle nasıl avuturdum ben kendimi.? Nasıl aynalara bakabilirdi gözlerim nasıl çiçeklere uzatabilirdim sana esir ellerimi.. Oysa imkansız değildi..yanlış hiç değildi… Yüreğim senin sevdanın esiriydi..
Acımadan sıktın aşkın günahsız kalbine son mermiyi…Bitirdin beni …Öldürdün ölümsüz sevgiyi …
Şimdi ben yine kahırlarda ben yine çıkmazlardayım…ben yine uzaklarda ben yine Yollardayım… Bir değmez sana üzülmeye bir sen hak etmezsin hak ettiklerini sana verdiğimi düşündükçe yine beni öldürmektesin ... Şimdi gülüyorum ağladıklarıma inanmıyorum senle yaşadıklarıma bitti artık bunca çektiklerim.. Bir iken bin oldu gönülden sevgilerim
Her şey yine mavi olacak bak göreceksin…ben yarına umutla birlikte doğacağım seyredeceksin ..
Düne kapattım gözlerimi ..Yarına çağlayan bir sevgiyle açacağım..
SENİ NE AFFEDECEĞİM NE DE UNUTACAĞIM…
Karanlıklar dağların ardından mağrur bir edayla doğuyordu…
Yırtmak istiyordum geceyi sessiz bir sedayla…Ufuk da mavilikler yok…renkler rengini mi kaybetmiş..? Daha doğmamış bir sevdanın ömrü bu kadar çabuk mu bitermiş… ?
Ne yapsam bilmiyorum, ne günah işledim Allah’ım..?
Kaç yetimin hakkı bende kaldı , kaç öksüzün başını ellerim okşadı, kaç ananın ahını aldımda bitiverdi doymadan. Hangi yuvayı yıkmıştım da, yıktılar yuvamı daha kurmadan...
Neye isyan etmeli, kimi suçlu tutmalı, yaralı kalbimi kıranları nasıl unutmalı?
Suçlu aramak bu kadar zor mu, olur mu ey vicdansız bir genç kız böyle mahsun koyulur mu..
Kim sever ey insafsız seni, kim sever benim seni sevdiğim kadar… Kendimi sen yapmıştım. Yüreğim yarin , ruhum diğer yarın.
Seni geleceğim yapmıştım ey zalim, sen hep gelecek olan… sen hep bendeki yarın..
Giden gitmiştir artık nedir bu kadar yüreğimi derbeder eden.
Umutla seni beklerken bayram arefesinde, kimsesizliğin eşiğinde yaşatırken seni, hiç hak etmediğim sensizlik acısıyla bir başıma yalnız koydun beni. Sen gittin yüreğime intihar süsü bıraktın.
Bitmemeliydi!!! Bitiremezdin!!! Hayır, sen gidemezdin, ben sensiz edemezdim. Aptal mazeretlerle nasıl avuturdum ben kendimi.? Nasıl aynalara bakabilirdi gözlerim nasıl çiçeklere uzatabilirdim sana esir ellerimi.. Oysa imkansız değildi..yanlış hiç değildi… Yüreğim senin sevdanın esiriydi..
Acımadan sıktın aşkın günahsız kalbine son mermiyi…Bitirdin beni …Öldürdün ölümsüz sevgiyi …
Şimdi ben yine kahırlarda ben yine çıkmazlardayım…ben yine uzaklarda ben yine Yollardayım… Bir değmez sana üzülmeye bir sen hak etmezsin hak ettiklerini sana verdiğimi düşündükçe yine beni öldürmektesin ... Şimdi gülüyorum ağladıklarıma inanmıyorum senle yaşadıklarıma bitti artık bunca çektiklerim.. Bir iken bin oldu gönülden sevgilerim
Her şey yine mavi olacak bak göreceksin…ben yarına umutla birlikte doğacağım seyredeceksin ..
Düne kapattım gözlerimi ..Yarına çağlayan bir sevgiyle açacağım..
SENİ NE AFFEDECEĞİM NE DE UNUTACAĞIM…