• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sen bizim kölemizsin..

AdventureTime

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
6 Ocak 2016
932
397
53
Meraba ablalarım canım çok sıkkın:(
Annemle babam bana çok kızıyor en ufak şeye bile.mesela odamda oturuyorum telefonla oynuyorum neden öyle oturuyorsun asosyal deyip bağırıyorlar.neden arkadaşların çok az (ki az değil onlar çok azını tanıyorlar çünkü beni arkadaşlarıma rezil ediyorlar onların yanında bana köpek eşek mal vs hakaretler ediyorlar)
Mesela bir gün aceleyle evden çıkmam gerekmişti babam da arabada bekliyordu ben hemen apar topar çıktım hava da soğuktu.montumu dışarda yürürken giyiyim dedim zaman kaybetmiyim dedim.babam beni dışarda mont giyerken görünce kızdı bağırdı mal mısın sen gerizekalı mont dışarda giyilir mi giyinip gelsene dedi.ben de baba aceleyle çıktım kapıya çıkar çıkmaz giydim zaten gelirken.dedim.bağırdı arabanın içinde gideceğimiz yere kadar hakaret etti "bu kime çekti ben nerede yanlış yaptım da bu kız böyle oldu" dedi.
Ben o sırada ağlıyorum tabi.sen ne düşünüyorsun bir şey söylesene dedi.ben de ne diyim baba dedim.ağlama dedi bir de onun üstüne azar yedim.montumu evde giyinip çıkmadım da kapının önüne çıkınca giydim diye.hava da sadece rüzgarlıydı zaten yağmur kar falan da yoktu.olsa bile bu kadar hakaret niye insan sadece uyarır ben de dikkat ederim.açıklamamı da yapmıştım zaten.
Aynı şekilde bir yere giderken gerekli bir eşyamı unutsam söylenir söylenir dururlar.insanlık hali unutamaz mıyım yani.yüzüme maske yaparım tırnağıma çok dikkat çekmeyen bir oje sürerim "işin gücün süs kendini erkeklere beğendirmeye mi çalışıyorsun" derler kızarlar.üstelik arkadaşlarımın yanında dediler bunu.çok utandım arkadaşımın yüzüne bakamadım o gün.cep telefonum düştü yemek yerken.ama kırılmadı tabi zaten sert de düşmedi ve koruyucu camla kılıf vardı."o telefon neden masada" diye başladı "saçların neden böyle uzun" a kadar geldi.bir telefon masadan düştü diye.hadi yemek sofrasında telefon olmaz diyebilir ama masaya ilk oturduğumuzda telefonu gördü bir şey demedi.düşünce saydırmaya başladı.telefondan başladı saçtan çıktı.sinirlendi terzi makasını aldı saçımı kesecekti neredeyse zor kurtardım kendimi.annem beni zorla teyzemlere götürmeye çalışıyor ben de sınavım olduğu için gelmek istemediğimi çalışmam gerektiğini söyledim gitmedim.dersimi oraya götürsem küçül çocuklar var gürültü çok çalışamam.çalışmasam da olmaz.onun için bile bana türlü hakaretler etti.ben de patladım"ben sizin köleniz miyim en ufak şeyde bile kızıyorsunuz her şeyime karışıyorsunuz" dedim.o da "evet sen bizim kölemizsin seni ben doğurdum biz ne dersek yapmak zorundasın" dedi.ifadesi oldukça ciddiydi ve sinirliydi.
Özel hayatımın olamayacağını söylüyorlar bana.çünkü ben onların çocuğuymuşum.
Yani bir günlük tutsam karıştırıp okurlar.annem belki okumaz ama babam kesin okur.o yüzden evde o tür şeyler tutmuyorum.ananemle telefonda konuşuyoruz ananem bağırarak konuşuyor annem de duyuyor "şöyle de şöyle cevap ver" diye yönlendiriyor beni."konuşmayı biliyorum ben anne" diyorum bozuluyor.
Okul çıkışı kız arkadaşlarım avmye çağırdı hep beraber gezelim diye.izin alayım babamdan dedim mesaj attım gidebilir miyim diye izin vermedi gitmedim.eve gelince yine bir ton fırça.yok ben soytarı mıymışım sürtük müymüşüm okul çıkışı eve uğramadan avmlerde sürtüyormuşum.ya zaten hava aydınlık avmde insan dolu param var yemeğimi yerim gideceğim insanlar da güvenilir kız arkadaşlarım.iznimi de aldım insan gibi.vermedin hiç osrar etmeden tamam dedim.neyin atarı bu?Arkadaşlarıma da küfretti.
Bir kere daha sınav zamanı beni bir yere götürmek istediler.2 saatliğine ve gündüz vakti.yol yarım saat.annem ilk başta tamam gelme çalış evde dedi sonra babamın gazına geldi o da kızdı bana.babam "gidilecek diyorsam gidilecek çok konuşma anca fırça yersin" dedi.Ama Allah var ben de ısrar ettim şimdi yalan değil.ama asla kabalık etmedim.
Babam zaten sürekli huysuzluk çıkarır.annem de şikayetçi bundan.sürekli istisnasız her gün kavga çıkarır beni ağlatır.Bir kaç kere kolumu falan sıktı dövmekle tehdit etti köşeye sıkıştırıp.annem de benim hiçbir şeyi beceremeyeceğimi vurgular ve ailem beni diğer çocuklarla kıyaslar.Bazıları 15 yaşında kk neden açtın diyor belki buradakiler ailemin veremediği güveni verir bana.objektif yaklaşıp bana yol gösterir buradaki ablalar diye düşündüm.
Mümkün olduğunca tarafsız anlatmaya çalıştım çoğunuz belki haksız bulacak beni ama yol gösterin gerçekten mutsuzum ve özgüvenim 0.her sabah dua ediyorum tatsızlık çıkmasın huzurum bozulmasın rezil olmayayım millete diye.
Banyoma bile karışıyorlar her banyodan sonra kızıyorlar her gün banyo mu olur diye(yazın her gün yıkanıyorum ama kışın haftada 2 yani az bile çoğu insan her gün yıkanıyor kışın da.)
Az önce biraz yoruldum odaya attım kendimi babam çikolata verdi alacakken git dolaptakini ye dedi.galiba kendi yiycekti.ama ben bunu bilmiyodum dolaba gitmeye de üşendim yok onu yiyim dedim.bana uzattı çünkü ben erimiştir diye dolaptakini ye dedi sandım.sonra o zaman dolaptakini getir bana dedi.ben de üşeniyorum birazdan getiriyim olur mu dedim.suratı asıldı sonra mı yiyim dedi.o sırada kalktım biraz uyuşukça çünkü yorulmuştum epeyi.sonra oturttu beni getirme zorla yaptırcak değiliz elimiz ayağımız var çok şükür dedi.sabahtan beri onun tribini yiyorum şu an.
Ne yapmalıyım nerede yanlış yapıyorum.uzun oldu affedin nolur.okuduysanız bu depresif ergen konusunu helal olsun.
 
Ailen ağır hasarlı ve sen bu insanların arasından hasarsız bi şekilde çıkman için okulunu bitirip ayakların yere sağlam basmalısın bunun farkındasın değil mi ?
Okulunu bitirmeye bak
Onları da kendi hallerine bırak hiç takılma hıhı de geç unutma bugünler geride kalıcak
Mutlu olman senin ellerinde
Mutlu olman bi kaleme bakar
 
Okudum. Uzuldum. Allah yardimcin olsun. Aileninde problemleri olabilir ve bunu bazen maalesef cocuklardan cikarabiliyorlar. Biraz da huy olarak aksi insanlar belli ki. Yapacak birsey yok maalesef. Sen ozguvenini yitirme ama dik baslilikta etme bence. Derslerin herseyden herkesten onemli. Lutfen derslerine iyi calis. Ve sessiz kalma. Saygisizlik et asla demiyorum ama susma. Gerekli gordugun cevaplari takir takir ver canim. Mutsuz oldugunu bir mektuba yazip anlat mesela. Gerisi onalra kalmis. Allah yardimcin olsun..
 
Babam bana anneao gibi mal diyerek saydirdiginda orta okuldaydim. O yaslarim bana cehennem gibiydi. Lisede cok ama cok çalıştım. Uni okudum ogretmen oldym su an tavirlari cok farkli. Unutulmuyor ama su an beni wtkilemiyorlar.sadece oku
 
bulduğun her fırsatta ders çalış ciddiyim özellikle lise sonda. sonra o evden uzaklaşabildiğin kadar uzaklaş yani ben olsam öyle yapardım ve hayır sen onların kölesi değil çocuğusun.
 
Ailenle ilgili bir durum,yapılacak şey arkadaşların da dediği gibi kendine bir hayat kurman.
Sen zaten yuvadan uçunca ailen kıymetini anlayacak. Daha özenli davranacaklar.
 
Sadece sana karşı mı böyleler? Genel bir üslup sorunları var sanki. Bazı bahsettiklerin her ailede olan şeyler, ama hakaret kısımları ise katlanılacak gibi değil.
 
Sadece bana ve birbirlerine karşı böyleler.birbirlerine de hep hakaret ederler.

Sanki size karşı değilmiş gibi geldi bana da. Hani böyle seviye düştükçe düşmüş kendi aralarındaki, size de bulaşmış gibi. Onları boşverin siz en iyisi, kendi üslubunuzu ve seviyenizi düşürmeyin.
 
Kimse kimsenin kölesi değil herkes ana baba olamıyor yazıkki....
 
Paragraf sorularında çuvallarsın ablam :(
Böyle devam etme
Arada bir nefes
Soluklanma
Noktalama

Özellikle söylüyorum
Düzelt diye
 
Kimse kimsenin kölesi değil herkes ana baba olamıyor yazıkki.... kendilerine saygı ve sevgileri yokken senide kölesi görmeleri onlarca çok doğal...
 
Kimse kimsenin kölesi değil herkes ana baba olamıyor yazıkki.... kendilerine saygı ve sevgileri yokken senide kölesi görmeleri onlarca çok doğal...
 
Oyy okumaya gözüm kesmedi en son babanın hakaretine kadar dayanabildim.Tamda karakterinin oturduğu donemdesin ne yapmaya çalışıyorlar? Bu duruma ne yapılabilir bilmiyorum ama lütfen bu yaşadıklarının karakterine sirayet etmesine izin verme.Ailenin yaşattıkları yüzünden pasif ya da tam tersi öfke kontrolü olmayan birine dönüşmemeye çalış nolur.Sorunlu kişilikler hep böyle sorunlu ailelerden çıkıyor ve o sorunlu aileler böyle böyle mantar gibi çoğalıyor
 
Bir ailede dışlanmayı, sevilmemeyi, ötelenmeyi, abileri tarafından hor görülüp dayak yemeyi, annenin sessizliği ile babanın hakaretlerine boyun eğmeyi daha 9 yaşındayken öğrenmiştim. İlk sinemayı bile lise 3 de arkadaşlarla gizlice giderek görmüştüm. Herşey yasaktı, herşey dayaktı. 21 yaşıma kadar yaşadım bunu.

Üstünden yıllar geçti. Evlendim iki çocuğum oldu. 35 yaşındayım ama yaşadığım hiçbir şeyi unutmadım. Ama onlar çoktannn unuttu.

Demem o ki. Oku da kurtar kendini. Ben üni kazandım iki kere. İstanbul dışı olduğu için göndermedi babam. Çünkü ona göre kız kısmının başka bir şehirde işi olamazdı. Zaten bu yasaklarla üni bile hayaldi benim için.

Bekarken yarı açık cezaevinde yaşıyor gibiydim. Evlilik hayatında ise o kadar çok özgürüm ki. Şükür eşim kısıtlamaz beni.
Ama şu var ki bazı şeyleri çocuklukta yaşamak güzel.

Misal hep bisiklete binmek istedim. Ama babam ve abilerime göre kız kısmı binemez ayıp günah. Ama erkekler hakederdi. Bazen eşim der. 1 gün kiralayalım bisiklet öğretim sana der bende geçti o derim. O bisiklet çocukken kıymetliydi benim için dedim.

Ne bağnaz bir aile dimi. İstanbul gibi bir yerde doğmuş büyümüş ama kafa yapıları bir gıdım ilerlememiş bir ailenin içinde sevilmeyerek büyümek. Acı ama böyle hayatlar çok.

Daha neler var da boşverrrr.... sende boşver. Gün gelecek kurtulacaksın.
 
Back