Öncelikle herkese umut olsun düşüncesiyle yazdığımı belirtmek isterim. çünkü yaşadığım süreçte çoookkk benzer hikaye aradım, sayfalar okudum, teselli istedim...yazmayı denedim ama hep moralsiz şeylerdi yazmaya çalıştıklarım. neyse anlaşıldığı üzere olumlu bir süreç yaşıyorum şu an. şükürler olsun ki...
7 yıllık evliyim. son dört yıldır umutla olumlu bir gebelik bekliyor-uz(duk). 3sene önce kendiliğinden oluşan bir gebelik yaşadım, 5.haftada düşük gerçekleşti. olur böyle şeyler dendi, üzücü olsa da...3 ay sonra bir gebelik daha... ve 7.haftada iki kez kalp atışını duymuşken, bu defa kalbinin durması ile kürtaj...
olur böyle şeyler denmesine rağmen artık risk artmaya başladığı için araştırma da başladı. bir sürü tetkik. hepiniz biliyorsunuzdur neler olduğunu. sorun yok yok yok.... tabi üst üste olunca işin hem gerçekten psikolojik kökenli yanı, hem de hormonel kaynaklı psikolojik yanı perişan etti beni. neyse 6ay kadar korunarak yaşantımıza devam ettik. sonra denemeye tekrar başladık. bu defa olmaz oldu. dediler ki tedavi zamanı. çünkü yaş gidiyor . bu arada şu an 36 yaşındayım. ilk önce sadece hap. sonra iğne, sonra aşılama. hep olumsuz. ne oldu da olurken, olmaz oldu?.... üzüntü tarifsiz. derken rahim filmi istendi. filmde rahme giden yolda kalınlık görüldü, alınmasının iyi olacağı belirtilerek histereskopi yapıldı. bayaa ameliyat sayılır neticede, narkoz filan... sonra kanamalarım 1 ayın sonunda bitince toplamda iki ay sonra tekrar aşılama yapıldı. (-) belirli aralıklarla bir daha, bir daha.. ve 4 aşılama sonrasında 5-6 ay kendimiz denemek istedik ve hastanelerden çekildik. baktık olmuyo, bu defa artık tüp bebek.... ve mart ayında başlayan tedavi süreciyle, 30yumurta toplantı. 18'i döllendi, 5.güne 7tane kaldı. 5.günde 2'si transfer edildi(bir 4AA,biri4BB kalitesindeymiş) ancak dondurabilmek için kalan 5 tanesini, gelişimlerinde yavaşlama olduğu gerekçesiyle 6.güne uzzattılar. ve ben transfer sırasında devamlı ağladım, çünkü 5'i yaşamak için zorlanıyorsa transfer edilen 2'si de yaşamıycaktır diye düşündüm. ve sonra 12 gün bekledik. zor geçti. 9.günde test yaptırdım dayanamayıp, 22çıktı BETAHCG. yuppiii hamileydim. 12.günde dr.a gittiğimizde kan verdim tekrar ve sonuç,beta hcg 7 çıktı. o anki ruh halimi tarif edemiyorum((( ve psikiyatriste yönlendirdi dr.um. hoş gitmedim. zor da olsa telkinlerimle atlattım.iki ay sonra tekrar deniycez, senin çözümün tüp bebek, çünkü sizde embriyo problemi var, döllenme olmasına rağmen yaşamıyo dedi dr.um. korunayım mı bu süreçte dediğimde senin korunacak halin mi var deyince umudu kestim. 12nisanda kanamam başladı ve 17-18gün sürdü. şu anda tam olarak 3 aylık hamileyim:) bir mucize oldu. çünkü aklımdan tamamen sildim, nasılsa tedavisiz olmuyor dedim işte o an oldu. kısmet. vakti geldi. umudunuzu yitirmeyin. bu süreçte her şeyi yaşadım. çekilenleri bir tek biz bilebilir ve anlayabiliriz. sormak istediğiniz bir şey olursa burdayım. umudunuz olmak isterim.
Sevgilerimle...
7 yıllık evliyim. son dört yıldır umutla olumlu bir gebelik bekliyor-uz(duk). 3sene önce kendiliğinden oluşan bir gebelik yaşadım, 5.haftada düşük gerçekleşti. olur böyle şeyler dendi, üzücü olsa da...3 ay sonra bir gebelik daha... ve 7.haftada iki kez kalp atışını duymuşken, bu defa kalbinin durması ile kürtaj...
olur böyle şeyler denmesine rağmen artık risk artmaya başladığı için araştırma da başladı. bir sürü tetkik. hepiniz biliyorsunuzdur neler olduğunu. sorun yok yok yok.... tabi üst üste olunca işin hem gerçekten psikolojik kökenli yanı, hem de hormonel kaynaklı psikolojik yanı perişan etti beni. neyse 6ay kadar korunarak yaşantımıza devam ettik. sonra denemeye tekrar başladık. bu defa olmaz oldu. dediler ki tedavi zamanı. çünkü yaş gidiyor . bu arada şu an 36 yaşındayım. ilk önce sadece hap. sonra iğne, sonra aşılama. hep olumsuz. ne oldu da olurken, olmaz oldu?.... üzüntü tarifsiz. derken rahim filmi istendi. filmde rahme giden yolda kalınlık görüldü, alınmasının iyi olacağı belirtilerek histereskopi yapıldı. bayaa ameliyat sayılır neticede, narkoz filan... sonra kanamalarım 1 ayın sonunda bitince toplamda iki ay sonra tekrar aşılama yapıldı. (-) belirli aralıklarla bir daha, bir daha.. ve 4 aşılama sonrasında 5-6 ay kendimiz denemek istedik ve hastanelerden çekildik. baktık olmuyo, bu defa artık tüp bebek.... ve mart ayında başlayan tedavi süreciyle, 30yumurta toplantı. 18'i döllendi, 5.güne 7tane kaldı. 5.günde 2'si transfer edildi(bir 4AA,biri4BB kalitesindeymiş) ancak dondurabilmek için kalan 5 tanesini, gelişimlerinde yavaşlama olduğu gerekçesiyle 6.güne uzzattılar. ve ben transfer sırasında devamlı ağladım, çünkü 5'i yaşamak için zorlanıyorsa transfer edilen 2'si de yaşamıycaktır diye düşündüm. ve sonra 12 gün bekledik. zor geçti. 9.günde test yaptırdım dayanamayıp, 22çıktı BETAHCG. yuppiii hamileydim. 12.günde dr.a gittiğimizde kan verdim tekrar ve sonuç,beta hcg 7 çıktı. o anki ruh halimi tarif edemiyorum((( ve psikiyatriste yönlendirdi dr.um. hoş gitmedim. zor da olsa telkinlerimle atlattım.iki ay sonra tekrar deniycez, senin çözümün tüp bebek, çünkü sizde embriyo problemi var, döllenme olmasına rağmen yaşamıyo dedi dr.um. korunayım mı bu süreçte dediğimde senin korunacak halin mi var deyince umudu kestim. 12nisanda kanamam başladı ve 17-18gün sürdü. şu anda tam olarak 3 aylık hamileyim:) bir mucize oldu. çünkü aklımdan tamamen sildim, nasılsa tedavisiz olmuyor dedim işte o an oldu. kısmet. vakti geldi. umudunuzu yitirmeyin. bu süreçte her şeyi yaşadım. çekilenleri bir tek biz bilebilir ve anlayabiliriz. sormak istediğiniz bir şey olursa burdayım. umudunuz olmak isterim. Sevgilerimle...
