Şanssızlık mı benim aptallığım mı?

mayamibiic .!.:

24 yaşına girdim bazı nedenlerden dolayı üniversiteye geç başladım şuan 2 senelik ingilizce çevirmenlik okuyorum istediğim bölümde değilim yani ingilizceyi çok seviyorum ama bölümüm 4 yıllık olmadığı için hiç hevesim yok bölümüme tekrar sınava gireyim diyorum ama yaşım geçti ben zaten 26 yaşında mezun olucam yani kısacası okul ve kariyer konusunda hiç umudum yok. Hiç hobim olmadı kendimi verdiğim hiçbir meşgale olmadı ne bileyim mesela dans edebilmek isterdim hani şu konuda iyiyim diyebildiğim hiçbir şey yok ders çalışmayı bile bilmiyorum hani şuan olgunum ve merak sardığım şeyler var ama 24 yaşında olduğum için hani yaşım geçti zaten dansa başlasam da bi kariyer yapamıycam bu alanda zaten diye düşünüyorum zamanında ailemde yönlendirmedi hiçbir şeye bende akılsız bir ergenlik geçirdim şuan pişmanım. Yaşıtlarıma bakıyorum hepsi mezun olmuş veya sözlenmişler vs benim bu yaşa kadar hiç sevgilim bile olmadı halbuki çok beğenilen birisiyim ama hiç konuşkan değilim iletişim ilişkilerim çok zayıf ailem hep ilgisiz oldu ergenlik yıllarımda arkamda ailem var hissini hiç yaşamadım belki buna suç atıyorum bilmiyorum ama okul, aşk, aile, maddiyat yani bu konularla ilgili bu yaşıma kadar hiç iyi bir şey yaşamadım ailemi çok seviyorum ama malesef bana hep kötü örnek oldular maddiyat konusuna zaten girmiycem cidden çok kötü. Off kızlar içim şişti yani bundan 5 yıl sonra kendimi iyi bir işi olan, yurt dışı görmüş olan, hobisinde kendini geliştirmiş, güzel bir ilişkisi ve hoş sohbet bir arkadaş ortamı olan güçlü bir kadın olarak görmek istiyorum ama hiç umut yok yani böyle şeyler küçüklükten belli eder sonuçta...

Genişletmek için tıkla...

alakasi yok siz kendinizi sinirlamisiniz 32 yasindayim 2 evladim var ve en büyük hayalim psikoloji bölümünü kazanip okumak ve meslegimi yapmak bunu yapicam da sen yeter ki hayal kur yasin cok genç hem bu isin yaşi yok iste emek ver ve de basar baska insanlara bakip ic gecirmekle vakit kaybetme herkesin hayati sartlari cok farkli

Bu ülkedeki saçma sapan yasaklar yüzünden on sene üniversite okuyamadım. Yasak kalktığında hem çalışıyordum hem evliydim hem çocuğum vardı. Buna rağmen okudum dereceyle bitirdim ve ardindan neler basardim neler.

24 yas hiç de geç degil. Her şeye sıfırdan baslayabilecegin ve istersen her seyi de basarabilecegin bir yaş.

30 lu yaşlarına gelince anlarsın 24 'ün ne kadar yolun başı olduğunu

Ne istediğini belirle, kararlı ol ve azmet. Her şey olur Allah 'ın izniyle her sey

Allahııım neden herkes 80 yaşına gelmiş gibi karalar bağlıyor
yaşın çok genç her şeyi yapabilirsin yeter ki iste

Renklihatun .!.:

alakasi yok siz kendinizi sinirlamisiniz 32 yasindayim 2 evladim var ve en büyük hayalim psikoloji bölümünü kazanip okumak ve meslegimi yapmak bunu yapicam da sen yeter ki hayal kur yasin cok genç hem bu isin yaşi yok iste emek ver ve de basar baska insanlara bakip ic gecirmekle vakit kaybetme herkesin hayati sartlari cok farkli

Genişletmek için tıkla...

yorumunuzuz için teşekkürler umarım sizde hayalinizi gerçekleştirirsiniz. benim sorunum çevremde herkes benden birkaç yaş küçük ve hepsinin benden daha fazla deneyimi var bu benim tüm motivasyonumu alıyor

Samira34 .!.:

Bu ülkedeki saçma sapan yasaklar yüzünden on sene üniversite okuyamadım. Yasak kalktığında hem çalışıyordum hem evliydim hem çocuğum vardı. Buna rağmen okudum dereceyle bitirdim ve ardindan neler basardim neler.

24 yas hiç de geç degil. Her şeye sıfırdan baslayabilecegin ve istersen her seyi de basarabilecegin bir yaş.

30 lu yaşlarına gelince anlarsın 24 'ün ne kadar yolun başı olduğunu

Ne istediğini belirle, kararlı ol ve azmet. Her şey olur Allah 'ın izniyle her sey

Genişletmek için tıkla...

ama önemli olan bazı şeyleri 20li yaşlarda başarmak değil midir?

celebrian .!.:

Allahııım neden herkes 80 yaşına gelmiş gibi karalar bağlıyor
yaşın çok genç her şeyi yapabilirsin yeter ki iste

Genişletmek için tıkla...

ne bileyim sadece 20li yaşlarım bomboş geçsin istemiyorum...

Bence hiç te geç kalmış değilsiniz.
Ben 30 a geldim ve yeniden üniversite okumayı düşünüyorum.
Okumanın yaşı olmaz . Ayrıca ailenizi suçlamışsınız ama şu anda da gayet hobi edinebilirsiniz.
Bence kimseyi ve hiç bir şeyi suçlamamak lazım. Çünkü bu asla kazandırmaz.

mayamibiic .!.:

ne bileyim sadece 20li yaşlarım bomboş geçsin istemiyorum...

Genişletmek için tıkla...

istemiyorsan harekete geçmelisin sızlanarak başarı gelmiyor maalesef

mayamibiic .!.:

24 yaşına girdim bazı nedenlerden dolayı üniversiteye geç başladım şuan 2 senelik ingilizce çevirmenlik okuyorum istediğim bölümde değilim yani ingilizceyi çok seviyorum ama bölümüm 4 yıllık olmadığı için hiç hevesim yok bölümüme tekrar sınava gireyim diyorum ama yaşım geçti ben zaten 26 yaşında mezun olucam yani kısacası okul ve kariyer konusunda hiç umudum yok. Hiç hobim olmadı kendimi verdiğim hiçbir meşgale olmadı ne bileyim mesela dans edebilmek isterdim hani şu konuda iyiyim diyebildiğim hiçbir şey yok ders çalışmayı bile bilmiyorum hani şuan olgunum ve merak sardığım şeyler var ama 24 yaşında olduğum için hani yaşım geçti zaten dansa başlasam da bi kariyer yapamıycam bu alanda zaten diye düşünüyorum zamanında ailemde yönlendirmedi hiçbir şeye bende akılsız bir ergenlik geçirdim şuan pişmanım. Yaşıtlarıma bakıyorum hepsi mezun olmuş veya sözlenmişler vs benim bu yaşa kadar hiç sevgilim bile olmadı halbuki çok beğenilen birisiyim ama hiç konuşkan değilim iletişim ilişkilerim çok zayıf ailem hep ilgisiz oldu ergenlik yıllarımda arkamda ailem var hissini hiç yaşamadım belki buna suç atıyorum bilmiyorum ama okul, aşk, aile, maddiyat yani bu konularla ilgili bu yaşıma kadar hiç iyi bir şey yaşamadım ailemi çok seviyorum ama malesef bana hep kötü örnek oldular maddiyat konusuna zaten girmiycem cidden çok kötü. Off kızlar içim şişti yani bundan 5 yıl sonra kendimi iyi bir işi olan, yurt dışı görmüş olan, hobisinde kendini geliştirmiş, güzel bir ilişkisi ve hoş sohbet bir arkadaş ortamı olan güçlü bir kadın olarak görmek istiyorum ama hiç umut yok yani böyle şeyler küçüklükten belli eder sonuçta...

Genişletmek için tıkla...

Sen 24 yaşında böyleysen 30 35 yaşında nasıl düşüneceksin acaba

ortada bi şansızlık göremedim yani sadece bahaneleriniz var. ne istiyorsanız çalışıp yapın, önünüzdeki engel ne ki?

Bomboş geçirmeyin o zaman, zaten 26 nızda mezun olacakmışsınız istediğiniz bölümü okumaya başlasanız 28 inde mezun olacaksınız, aradaki 2 yıl için tüm hayatu zehir etmeye değer mi? Şimdi de dans kursuna yazılabilirsiniz, bi işe girip hem çalışır hem okursunuz. Böylece okul değiştirmenize de kimse bişey diyemez hem iletişim becerileriniz artar hem de maddi durumu halledersiniz.

Diğer insanların tecrübelerini kaale almayın. Çok fazla sevgiliniz olsa ne yazar ? Bu ne kadar iyi olduğunuzu değil ne kadar çok kalbinizün kırıldığını gösterecek . Doğru insanı bulmadıktan sonra ilişki huzur değil tatsızlık getirir ne gerek var.

Bende 23 yaşındayım 19 yaşımda falan bi spora başlamanın geç olduğunu düşünürdüm şimdi ne kadar aptal olduğumu görebiliyorum. Gerçekten istediğim tutkulu olduğum işi bulabilsem anında gereken herşeyi yapıcam . Şanslısınız ne istediğini bilmek cidden kıymetli, heba etmeyin bunu.

Bu söylediklerinizi derhal atın kafanızdan. Yaşamadan yaşlandırmışsınız kendinizi.
Önünüzde uzun yıllar olduğunu ve iyi bir kariyer yapacağınızı düşünün.
Negatif düşünceler negatif olayları çeker. Kendinizi pozitif olmaya koşullandırın.
Her şerde bir hayır vardır, her gecenin sabahı vardır sözlerini sık sık hatırlayın.

Geç kalmış değilsiniz. Bu psikolojiden çıkın öncelikle. Ben 28 yaşındayım, bir süre çalıştım, bıraktım, mastera başladım. Biri 30 biri 29 yaşlarında iki arkadaşım tamamen sektör değiştirip kabin memurluğuna başladı. 31 yaşında direk dansına başlayıp şu an eğitmen olan, 32 başka bölümlerde çok önceden yaşında üniversite ve master bitirip şu an bir yandan çalışıp bir yandan fizyoterapi okuyan arkadaşlarım var. Kesinlikle geç değil, 24 ne ki. Hem şu an ilişkiniz de yokmuş. Belki doğru insanı 30undan sonra bulacaksınız belli mi olur, ya da kendinizi geliştirmek için yaptığınız bu eylemler esnasında karşınıza çıkacak. İnsan geç kaldım psikolojisine girince eyleme de geçmiyor, cidden bir bakacaksınız yıllar geçmiş ve aslında geç kalmamışsınız o zamanlar. Bence bir an önce elinize kağıdı kalemi alın, somut hayallerinizi yazın, 30 yaşında nasıl biri olmak neyi okumuş, nereleri görmüş, ne yapan nasıl bir hayat yaşayan biri olmak istediğinizi yazın. Sonra onları gerçekleştirmek için bugünden itibaren ne yapmanız gerekiyor onları planlayın. Bu günde 15 dk dil öğrenmek de olabilir, dans kursuna başlamak da. Ama başlayın. Yaptıkça o geç kalmışlık hissinden kurtulacaksınız, kendimden biliyorum, bu his insanı öldürür, kurtulmanın tek yolu da eyleme geçmek.

Mümin Sekman her şey seninle başlar. Bu kitabı okumanı tavsiye ederim çok yararlı olacaktır. Hiçbir şey için geç değil

mayamibiic .!.:

ama önemli olan bazı şeyleri 20li yaşlarda başarmak değil midir?

Genişletmek için tıkla...

Neden ?
Neden onemli olan bu olsun ki. Mantikli bir gerekcesi var mi bu soylediginin?

Önemli olan ne istediğini bilmek, kararlı bir şekilde azmetmek ve başarmak

Diyelim ki 20li yaslarda başarmak önemli olsun, sen zaten 20li yaşlarındasın. Üç beş senede insan neler neler başarır yeter ki iste. Her şey değişebilir hayatta. Bu senin elinde

Ben 30 yaşındayım, hala hedeflerim hayallerim var .

mayamibiic .!.:

24 yaşına girdim bazı nedenlerden dolayı üniversiteye geç başladım şuan 2 senelik ingilizce çevirmenlik okuyorum istediğim bölümde değilim yani ingilizceyi çok seviyorum ama bölümüm 4 yıllık olmadığı için hiç hevesim yok bölümüme tekrar sınava gireyim diyorum ama yaşım geçti ben zaten 26 yaşında mezun olucam yani kısacası okul ve kariyer konusunda hiç umudum yok. Hiç hobim olmadı kendimi verdiğim hiçbir meşgale olmadı ne bileyim mesela dans edebilmek isterdim hani şu konuda iyiyim diyebildiğim hiçbir şey yok ders çalışmayı bile bilmiyorum hani şuan olgunum ve merak sardığım şeyler var ama 24 yaşında olduğum için hani yaşım geçti zaten dansa başlasam da bi kariyer yapamıycam bu alanda zaten diye düşünüyorum zamanında ailemde yönlendirmedi hiçbir şeye bende akılsız bir ergenlik geçirdim şuan pişmanım. Yaşıtlarıma bakıyorum hepsi mezun olmuş veya sözlenmişler vs benim bu yaşa kadar hiç sevgilim bile olmadı halbuki çok beğenilen birisiyim ama hiç konuşkan değilim iletişim ilişkilerim çok zayıf ailem hep ilgisiz oldu ergenlik yıllarımda arkamda ailem var hissini hiç yaşamadım belki buna suç atıyorum bilmiyorum ama okul, aşk, aile, maddiyat yani bu konularla ilgili bu yaşıma kadar hiç iyi bir şey yaşamadım ailemi çok seviyorum ama malesef bana hep kötü örnek oldular maddiyat konusuna zaten girmiycem cidden çok kötü. Off kızlar içim şişti yani bundan 5 yıl sonra kendimi iyi bir işi olan, yurt dışı görmüş olan, hobisinde kendini geliştirmiş, güzel bir ilişkisi ve hoş sohbet bir arkadaş ortamı olan güçlü bir kadın olarak görmek istiyorum ama hiç umut yok yani böyle şeyler küçüklükten belli eder sonuçta...

Genişletmek için tıkla...

Kusura bakmayın ama sacmalamışsınız.
Lisede ailevi nedenlerden 2 sene sınıfta kaldım, 3 yıl universiteyi kazanamadim. Kazandigimda babam iflas etmisti okumuycam dedim.
Ben kazandigimda arkadaşlarim mezun olmuştu.
Param da yoktu, tek tutunacagım şey okuldu. Uyandım, aklimı başima aldım. Tadim hostesligi, kuaforlük, can kurtaranlık yaparak okudum.

Şimdi mi?
Özel bi şirkette birim yoneticisiyim ve doktora egitimime başlamak üzereyim..
Sen söyle şanssızlık mı akılsızlık mı?

mayamibiic .!.:

24 yaşına girdim bazı nedenlerden dolayı üniversiteye geç başladım şuan 2 senelik ingilizce çevirmenlik okuyorum istediğim bölümde değilim yani ingilizceyi çok seviyorum ama bölümüm 4 yıllık olmadığı için hiç hevesim yok bölümüme tekrar sınava gireyim diyorum ama yaşım geçti ben zaten 26 yaşında mezun olucam yani kısacası okul ve kariyer konusunda hiç umudum yok. Hiç hobim olmadı kendimi verdiğim hiçbir meşgale olmadı ne bileyim mesela dans edebilmek isterdim hani şu konuda iyiyim diyebildiğim hiçbir şey yok ders çalışmayı bile bilmiyorum hani şuan olgunum ve merak sardığım şeyler var ama 24 yaşında olduğum için hani yaşım geçti zaten dansa başlasam da bi kariyer yapamıycam bu alanda zaten diye düşünüyorum zamanında ailemde yönlendirmedi hiçbir şeye bende akılsız bir ergenlik geçirdim şuan pişmanım. Yaşıtlarıma bakıyorum hepsi mezun olmuş veya sözlenmişler vs benim bu yaşa kadar hiç sevgilim bile olmadı halbuki çok beğenilen birisiyim ama hiç konuşkan değilim iletişim ilişkilerim çok zayıf ailem hep ilgisiz oldu ergenlik yıllarımda arkamda ailem var hissini hiç yaşamadım belki buna suç atıyorum bilmiyorum ama okul, aşk, aile, maddiyat yani bu konularla ilgili bu yaşıma kadar hiç iyi bir şey yaşamadım ailemi çok seviyorum ama malesef bana hep kötü örnek oldular maddiyat konusuna zaten girmiycem cidden çok kötü. Off kızlar içim şişti yani bundan 5 yıl sonra kendimi iyi bir işi olan, yurt dışı görmüş olan, hobisinde kendini geliştirmiş, güzel bir ilişkisi ve hoş sohbet bir arkadaş ortamı olan güçlü bir kadın olarak görmek istiyorum ama hiç umut yok yani böyle şeyler küçüklükten belli eder sonuçta...

Genişletmek için tıkla...

Ben de 21 yaşındayım. Bir kez okulu bıraktım ve şu anki bölümümü de değiştirmeyi düşünebilirim. İnsan 20'li yaşların başında kendini tanımıyor olabilir. Benim ailem de bana karşı ilgisiz ve alakadar olduğum konulara karşı hep saygısız oldu. Tam tersi olsa şu an bambaşka birisi olabilirdim. Örneğin; resimle alakalı bölüme girmek istedim keza yetenekliydim de "nerede boş bölüm var onu istiyorsun" dediler. Müziğe kaydı ilgim "çalgıcı mı olacaksın başımıza" dediler. Ancak ben şöyle düşünüyorum bunlar benim gerçekten tutkum olsa ailem ne derse desin peşinden giderdim. Ben de aynı durumdayım TM'den mezun oldum 4 yıl boyunca psikoloji okumak istediğimi düşündüm tutturamadım, felsefeye gittim 2 sene... Sonra bir heves dil sınavına girdim. Sonuç mu? Yine hüsran. Turizm rehberliği geldi. Ancak ileride bu işi yapar mıyım bilmiyor olmama rağmen dilde kendimi geliştirebilirim ya da akademisyenlik yapabilirim diye okumaya devam ediyorum. Eğer bölümünü istemiyorsan şansını tekrar dene. Bu arada benim yaşımda bile sözlenenler var. Diğer başlıklara girip bakarsan evliliğin, çocuk yapmanın çok da matah bir şey olmadığını anlarsın. "Keşke okuluma önem verseydim" diyen çok ancak "Keşke erkenden evlenseydim." diyen ben pek görmedim. :) Sevgiler...