- 14 Haziran 2019
- 665
- 762
Arkadaşlar merhabalar, belki daha önceki birkaç konuma denk gelmişsinizdir ben ilişkilerden uzak, (şu anda) evlilik düşünmeyen hatta bu yüzden annesiyle karşı gelen, eğitim okul iş hayatında kafası oldukça karışık bir insanım 
Kendi içimde, eğitim hayatımda çözmem gereken bir sürü sorun varken ilişki gerçekten düşündüğüm son şeydi. Bu anlatacağım da bir dert değil aslında ama dert gibi de bilemiyorum Bundan birkaç ay önce aynı mahalleden tanıdığımız bir genç vefat etti ben de çok etkilenirim bu tarz ölümlerden. İnsanlar bilirsiniz ki cenaze evlerine giderler, yerler içerler, çeker giderler. Yapabileceğim bir şeyler var mı sorayım edeyim derken bir şekilde erkek kardeşi ile irtibata geçtik. Gel zaman git zaman aramızda bir şekilde diyalog gelişti ama hep arkadaşçaydı kafa yapımız, dünyaya bakış açımız da uyuşuyor, bir mekana gider 1-2 çay içer biraz da sohbet eder kalkarız diye düşündük. Ben normalde çok uzun sohbet etmeyi seven birisi değilim 1 saatim ardından en yakın arkadaşımla bile susmaya başlarız ancak bu sefer bir baktım 2 - 2,5 saat olmuş, kafe kapanıyor, sandalyeler toplanmaya başlıyor… Gel bir yerde arabada oturup sohbete devam edelim senin için sakıncası yoksa dedi. Bu arada asla bir başka erkeğin arabasına bile binmem normalde ama aynı mahalle, aileler tanışıyor bir şey yapmaya cesaret edemez diye düşündüm. Keza yapmadı da zaten ama bizim sohbet biraz daha devam edince elimi tutmak istedi bu tip konularda ne yapmak gerekir hiç bilmiyorum ben tabi ve şaşırdım da ama istedim de sanırım, olmaz diyemedim olur dedim Abisinden bahsetti, benim ona çok iyi geldiğimden bu şekilde elele 5-10 dakikaya yakın durduk. Ailem merak eder artık dedim eve bıraktı yine araba ile. O sert duvarları olan ben bir erkekten etkilenmiştim sanırım zaten etkilenmesem elimi tutmasına asla izin vermezdim hatta o kadar zaman baş başa kalmaya da aklım duygularım karmakarışık oldu.
Asıl meseleye gelecek olursak ertesi gün günaydın falan yazdım galiba flörtleşen insanlar daha samimi olurlar diye düşündüm
Ama olmadı, hatta daha soğuk geldi ters giden bir şeyler olduğunu anladım. Birkaç gün sonra merak edip sordum “arkadaşça görüşmüştük birden samimi davranmaya başladın ve şimdi eskisinden de mesafelisin ne oldu?” Diye. Ve bana uzun uzun yazmış özür dileyerek, o akşamdan sonra çok pişman olduğunu hayatında hiçbir değişiklik istemediğini yeni başlangıçlara açık olmadığını fakat yine de benimle arkadaşlığa devam etmek istediğini…. 
Abisi için hala çok üzülüyor bu arada anlıyorum da aslında ama neden bir anda samimiyet kurmaya kalkıp bir anda yine kendiliğinden mesafe koyar ki insan? Şimdi ben ne yapabilirim bu durumda? Erkeklerin toksik varlıklar olduklarını biliyordum ve bu yüzden uzak duruyordum da bu sefer hazırlıksız yakalandım sanırım
Kendi içimde, eğitim hayatımda çözmem gereken bir sürü sorun varken ilişki gerçekten düşündüğüm son şeydi. Bu anlatacağım da bir dert değil aslında ama dert gibi de bilemiyorum Bundan birkaç ay önce aynı mahalleden tanıdığımız bir genç vefat etti ben de çok etkilenirim bu tarz ölümlerden. İnsanlar bilirsiniz ki cenaze evlerine giderler, yerler içerler, çeker giderler. Yapabileceğim bir şeyler var mı sorayım edeyim derken bir şekilde erkek kardeşi ile irtibata geçtik. Gel zaman git zaman aramızda bir şekilde diyalog gelişti ama hep arkadaşçaydı kafa yapımız, dünyaya bakış açımız da uyuşuyor, bir mekana gider 1-2 çay içer biraz da sohbet eder kalkarız diye düşündük. Ben normalde çok uzun sohbet etmeyi seven birisi değilim 1 saatim ardından en yakın arkadaşımla bile susmaya başlarız ancak bu sefer bir baktım 2 - 2,5 saat olmuş, kafe kapanıyor, sandalyeler toplanmaya başlıyor… Gel bir yerde arabada oturup sohbete devam edelim senin için sakıncası yoksa dedi. Bu arada asla bir başka erkeğin arabasına bile binmem normalde ama aynı mahalle, aileler tanışıyor bir şey yapmaya cesaret edemez diye düşündüm. Keza yapmadı da zaten ama bizim sohbet biraz daha devam edince elimi tutmak istedi bu tip konularda ne yapmak gerekir hiç bilmiyorum ben tabi ve şaşırdım da ama istedim de sanırım, olmaz diyemedim olur dedim Abisinden bahsetti, benim ona çok iyi geldiğimden bu şekilde elele 5-10 dakikaya yakın durduk. Ailem merak eder artık dedim eve bıraktı yine araba ile. O sert duvarları olan ben bir erkekten etkilenmiştim sanırım zaten etkilenmesem elimi tutmasına asla izin vermezdim hatta o kadar zaman baş başa kalmaya da aklım duygularım karmakarışık oldu.Asıl meseleye gelecek olursak ertesi gün günaydın falan yazdım galiba flörtleşen insanlar daha samimi olurlar diye düşündüm
Ama olmadı, hatta daha soğuk geldi ters giden bir şeyler olduğunu anladım. Birkaç gün sonra merak edip sordum “arkadaşça görüşmüştük birden samimi davranmaya başladın ve şimdi eskisinden de mesafelisin ne oldu?” Diye. Ve bana uzun uzun yazmış özür dileyerek, o akşamdan sonra çok pişman olduğunu hayatında hiçbir değişiklik istemediğini yeni başlangıçlara açık olmadığını fakat yine de benimle arkadaşlığa devam etmek istediğini…. Abisi için hala çok üzülüyor bu arada anlıyorum da aslında ama neden bir anda samimiyet kurmaya kalkıp bir anda yine kendiliğinden mesafe koyar ki insan? Şimdi ben ne yapabilirim bu durumda? Erkeklerin toksik varlıklar olduklarını biliyordum ve bu yüzden uzak duruyordum da bu sefer hazırlıksız yakalandım sanırım 
Abisi ölmüş acısı büyüktür ona bi şey diyemem Allah kimseye ailesinden birinin ölümünü göstermesin. Fakat bu durumda sizin elinizi tutması hemen ilk konuşmalarda yanlış. O zamanda mesafeli olsaymış madem. Duygu karmaşası yaşıyor olması sizinde duygularınızla oynayacağı anlamına gelmez. En başta mesafe koymalıydı normal sohbet etmeliydi bence. Size tavsiyem tekrar eski samimiyeti kuracak olursa bence olumlu bakmayın derim.
