- 1 Haziran 2016
- 2.952
- 2.273
- 48
- 34
Merhaba arkadaşlar..
Aslında tam anlamıyla dert değil ama bugün düşününce hep bana mı denk geliyor acaba demeden edemedim.
Bundan 5 yıl önce bir erkek arkadaşım vardı.Aslında ilk aşktı diyebilirim (en azından benim için)
Bazı nedenlerden ayrılmak zorunda kaldık,aileler uyuşmuyordu ayrılma kararı aldım.
Zaman geçti ve görücü usulü evlenmek üzere olduğunu duydum tabi yıkıldım çünkü hala unutamamıştım.
Aradan yaklaşık bir-bir buçuk yıl geçti onu bizim ilçede çarşıda gördüm.( Ben üniversitedeydim,tatilde geldim o ise orda karakolda polis memuruydu)
Ben dondum bir an ağlamaya başladım,istemsizce tabi çünkü işleri yokuşa süren onun ailesiydi,üç beş ayda evlenen oydu sevdiğim kadar nefrette etmiştim sonunda.En azından görene kadar.
Neyse dedim topladım kendimi,evli sonuçta diyerek konuşmadan bastım gittim.
O gün akşam bana ilk kez o kadar zaman süre sonra mesaj attı
"Ben evin büyük çocuğuydum benden küçükler bile evlendi üzerimde çok baskı vardı,seni acıttım üzgünüm.Beni görme diye her şeyden uzağım.(whatsap,facebook hiç birşey kullanmıyor) Zamanında bende aldatıldım,terkedildim.Acıtsa da geçmişti.Ben seni aldatmadım ama çok ağlattım ama umarım atlatıp mutlu olursun "yazmış.
Sonra aradan 2 yıl geçti ben birden şimdiki eşimle tanıştım.Evlenme kararı aldım.Eşim bir evlilik yapmış boşanmış.Ben hiç evlenmedim diye sorunlar çıktı ama aştık.İkna ettik derken bir gün resmen krize girdi telefonuma bakmak istedi,ilk kez delirdi öyle ( sadece yüzüğümü takmadığım için)
Ben bu yüzden boşandım 10 yıllık eşimden beni aldattı diye dedi.çok sonradan öğrendim.Her an aldatılıyormuş gibi hissediyordu sanırım.
Meğerse eski eşi başka bir adamla ilişki yaşamaya başlamış,kardeşime gidiyorum diye adamda kalmış,tabi kadının kardeşi bana hiç gelmedi deyince ortaya çıkmış ve hemen boşanmışlar.Kadın o adamla evlenmiş.
Düşünüyorum da hayatıma giren bu iki adamda cidden çok iyi insanlardı ama sanki her şeye inançları bitmişte acısını benden çıkarıyorlardı.İkiside aldatıldığını gizlemek için çabalayan,kendileri aldatmış gibi utanan insanlardı.
Bazen diyorum ki hep bana mı denk geliyor artık hayatı umursamayan,sevgiye inanmayan insanlar.
Bir kere aldatılan bir adam tekrar bağlanmaya bu kadar korkar mı?
Çünkü artık bağlanmak istemediğinin farkına vardım,taviz vermekten yoruldum ve çocuk olacak diye umursamadan ayrılma kararı aldım.
Ama içimde bir burukluk var,her güzel başlayan ilişkim ayrılıkla bitti ve sanki benim bile geleceğe umudum tükendi.
Ailen için çalış,evlen eşin çocuğun için çalış,güçlü dur.. Yorulduğumu düşünüyorum artık 16 yaşından beri sorumluluk almaktan.
Şimdi boşanıyorum ama benim suçum neydi? Ne oldu da aniden her şey kötü gitti diye sorguluyorum.
Başkalarının günahını ben çekiyorum gibi hissediyorum.
Aslında tam anlamıyla dert değil ama bugün düşününce hep bana mı denk geliyor acaba demeden edemedim.
Bundan 5 yıl önce bir erkek arkadaşım vardı.Aslında ilk aşktı diyebilirim (en azından benim için)
Bazı nedenlerden ayrılmak zorunda kaldık,aileler uyuşmuyordu ayrılma kararı aldım.
Zaman geçti ve görücü usulü evlenmek üzere olduğunu duydum tabi yıkıldım çünkü hala unutamamıştım.
Aradan yaklaşık bir-bir buçuk yıl geçti onu bizim ilçede çarşıda gördüm.( Ben üniversitedeydim,tatilde geldim o ise orda karakolda polis memuruydu)
Ben dondum bir an ağlamaya başladım,istemsizce tabi çünkü işleri yokuşa süren onun ailesiydi,üç beş ayda evlenen oydu sevdiğim kadar nefrette etmiştim sonunda.En azından görene kadar.
Neyse dedim topladım kendimi,evli sonuçta diyerek konuşmadan bastım gittim.
O gün akşam bana ilk kez o kadar zaman süre sonra mesaj attı
"Ben evin büyük çocuğuydum benden küçükler bile evlendi üzerimde çok baskı vardı,seni acıttım üzgünüm.Beni görme diye her şeyden uzağım.(whatsap,facebook hiç birşey kullanmıyor) Zamanında bende aldatıldım,terkedildim.Acıtsa da geçmişti.Ben seni aldatmadım ama çok ağlattım ama umarım atlatıp mutlu olursun "yazmış.
Sonra aradan 2 yıl geçti ben birden şimdiki eşimle tanıştım.Evlenme kararı aldım.Eşim bir evlilik yapmış boşanmış.Ben hiç evlenmedim diye sorunlar çıktı ama aştık.İkna ettik derken bir gün resmen krize girdi telefonuma bakmak istedi,ilk kez delirdi öyle ( sadece yüzüğümü takmadığım için)
Ben bu yüzden boşandım 10 yıllık eşimden beni aldattı diye dedi.çok sonradan öğrendim.Her an aldatılıyormuş gibi hissediyordu sanırım.
Meğerse eski eşi başka bir adamla ilişki yaşamaya başlamış,kardeşime gidiyorum diye adamda kalmış,tabi kadının kardeşi bana hiç gelmedi deyince ortaya çıkmış ve hemen boşanmışlar.Kadın o adamla evlenmiş.
Düşünüyorum da hayatıma giren bu iki adamda cidden çok iyi insanlardı ama sanki her şeye inançları bitmişte acısını benden çıkarıyorlardı.İkiside aldatıldığını gizlemek için çabalayan,kendileri aldatmış gibi utanan insanlardı.
Bazen diyorum ki hep bana mı denk geliyor artık hayatı umursamayan,sevgiye inanmayan insanlar.
Bir kere aldatılan bir adam tekrar bağlanmaya bu kadar korkar mı?
Çünkü artık bağlanmak istemediğinin farkına vardım,taviz vermekten yoruldum ve çocuk olacak diye umursamadan ayrılma kararı aldım.
Ama içimde bir burukluk var,her güzel başlayan ilişkim ayrılıkla bitti ve sanki benim bile geleceğe umudum tükendi.
Ailen için çalış,evlen eşin çocuğun için çalış,güçlü dur.. Yorulduğumu düşünüyorum artık 16 yaşından beri sorumluluk almaktan.
Şimdi boşanıyorum ama benim suçum neydi? Ne oldu da aniden her şey kötü gitti diye sorguluyorum.
Başkalarının günahını ben çekiyorum gibi hissediyorum.
Son düzenleme:
