sadece anneler baksın.İçimde hiç annelik duygusu yok

Psikolojik destek almalı mıyım?


  • Ankete Katılan
    184
Bencede anne olup olmamak bir tercih meselesidir ama bu evlenmeden önce verilecek bir karardır.Bu düşüncenizden eşinizin haberi varmıydı evliyken bilmiyorum ama o zaman tmm dediyse bile şimdi pişman olmuş olabilir ve o bu kadar istekliyken ben istemiyorum ve yapmayacağım demek bencillik gibi geliyor bana gunun birinde vazgeçerseniz ve bu sefer de olmazsa çok pişmanda olabilirsiniz. Bence böyle istekli bir eş baba olmayı hak ediyor biraz daha düşünceli davranmak gerek.keşke eşinizde sizin gibi düşünseymiş en azından bu ikilemde kalmazdınız Allah kolaylık versin :)
 
Son düzenleme:
Hayır yanlış düşünüyorsunuz kesinlikle ben vücudum bozulmasın ayak bağı olmasın diye hiç düşünmedim bile.
İnsanın canından bi parça olması çok güzel bişey benim yavrum la yuzum gülüyo dünyanın en tatlı en güzel şeyi bebeğinin olması kesinlikle tavsiye ederim Allah herkese hayırlı evlat nasip etsin.
 
Zorla istetecek halim yok zaten de kendi düşünceniz size ayak bağı olmasın çocuk ,vücudunuz da bozulmasın ne güzel işte hayat ohh saygilar:KK66:
Vücudum mu bozulmasın :KK48: obezim ben canım ya öyle bi derdim de yok ;) bide hep evdeyim geziyorumda ayak bağı olmasın gibide derdim yok istemiyorum o kadar :KK51:
 
Çocuk istemiyorsan olmasın ne deyim
Varsa bir çocuk hakkın onuda yıllarca uğraşıp gözyaşı dokenlerden birine nasip etsin inşallah
Ya ben anneyim de böyle konularda bi tuhaf oluyorum tamamen duygusal yani sizlik değil

Bu tur konularda hep goruyorum bu tur yorumlar. Dua mi ediyorsunuz, beddua mi belli degil. Niyetinizin iyi olmadigi belli bana. Anneyim ben demekle olmuyor. Burada 40 kat yabanci bir insana dua da beddua da etmek size bize kalmamis. Hadsizce buluyorum cocukla ilgili "olmasin insallah, senden alinip otekine nasip olsun insallah" gibi yorumlari, kusura bakmayin. Ben de boyle yorumlarda bir tuhaf oluyorum.
 
Ne yani "adam gibi adam aglamaz"mi? Kusura bakmada cok bel alti vurmussun. Cogu yorumlarina katiliyorum fakat bu yorumu sana hic yakistiramadim..

Benim yorumum bu. Bundan sonrakileri de begenme bence. Birileri yakistirsin diye yorum yapmiyorum.
 
Oncelikle sadece siz degil beraber bi destek almalisiniz uzman gorusu isinize yarayabilir keske evlenmeden.once.konussaydiniz hata olmus anne olmak zor hele de baskiyla olmussa cok daha zor olur istemiyorsaniz kesinlikle yapmayin yipranirsiniz o cocuga da yazik onu istemeyen bi annesi olacak sonucta
 
Bu tur konularda hep goruyorum bu tur yorumlar. Dua mi ediyorsunuz, beddua mi belli degil. Niyetinizin iyi olmadigi belli bana. Anneyim ben demekle olmuyor. Burada 40 kat yabanci bir insana dua da beddua da etmek size bize kalmamis. Hadsizce buluyorum cocukla ilgili "olmasin insallah, senden alinip otekine nasip olsun insallah" gibi yorumlari, kusura bakmayin. Ben de boyle yorumlarda bir tuhaf oluyorum.

Kadın istemiyorum diyor ne diyim zorla mi yap aaa annelik çok güzel mi diyim istemiyorum diyor
Dua da etmedim bedduada
Herkesin fikrine de yorumuna da saygım var sizede tavsiye ederim
 
Kendini uzme ben 24 yasindayim ve yakinda 2 yasina girecek dunyalar tatlisi kizim var 2 yillikken hamile kaldim ilk 1 yil istemedim esimde saygi duydu bekledi anne olmaktan cok korktum yapamam diye hic istemedim 1 senenin sonunda yapmaya karar verdim korunmayi biraktik her ay olacagim diye beklerken hamile kalamiyordum uzulup aglamaya basladim keske en basindan beri isteseydim neden bekledim ki dedim her gun uzuldum 1 senenin sonunda hamile kaldim bu bana ders oldu simdi cok mutluyum ve keske evlendigimden beri hic korunmasaydim diyorum. Genc anne olmak gibii var mi?? Kesinlikle yok.. Cok guzel bi duygu ve benim esim bu kadar istese o ilk 1 yili beklemezdim bile hayat geciyor gunler bitiyor ve yaslaniyoruz bence calimalara basla bakamam korkusu mi yasiyosunuz?
Bu güzel cümleleriniz için size çok teşekkür ederim.bıraz kendımı buldum anlattıklarımızda.çocuga bakamam yetiştiremem diye düşünceler de oluyor beynimde,yani şöyle söyleyim,velev ki oldu da anne oldum.ne olur bundan sonra diye düşündüğümde,ne kadar kötü düşünceler varsa hepsi beynimde dönmeye başlıyor ve soguk soguk terler akıtıyorum.daha da düşünürsem ateşim çıkmış gibi terlemeye titremeye baslıyorum.gidip hasta gibi yatıyorum.kesinlikle şımarıklık değil.gercekten hasta oluyorum ateşim çıkıyor.şuan çok mutluyum,mutluluğum yok olcak diye de düşünüyorum.hayatım kabusa dönebilir diyorum.nasıl anlatabilirim bilmiyorum.şuan bile ellerime dokunsanız buz oldu
 
Bu tur konularda hep goruyorum bu tur yorumlar. Dua mi ediyorsunuz, beddua mi belli degil. Niyetinizin iyi olmadigi belli bana. Anneyim ben demekle olmuyor. Burada 40 kat yabanci bir insana dua da beddua da etmek size bize kalmamis. Hadsizce buluyorum cocukla ilgili "olmasin insallah, senden alinip otekine nasip olsun insallah" gibi yorumlari, kusura bakmayin. Ben de boyle yorumlarda bir tuhaf oluyorum.
Konu sahibi inşallah çocuğum olmaz diye dua etmiş kendisine zaten, hadsiz olan kısmı neresi anlamadım. Art niyetli bir yorum olduğunu da hiç düşünmedim açıkçası. Konu sahibi istemiyor arkadaş da Allah olmayana versin demiş bunun neresi beddua?
 
Benim yorumum bu. Bundan sonrakileri de begenme bence. Birileri yakistirsin diye yorum yapmiyorum.

Elbette birileri begensin diye yorum yazmiyorsun. Genelde yorumlarini begendigim icin sasirdim böyle birsey yazmana. Bu yorum cok bel alti ve cinsiyetci bir yorumdu. Adam orda duygulanmis olabilir. Hatta ne kadar güzel, onca "benim esim cocuga bakmaz" gibi yorum ve konulardan cok daha güzel birseydir.
 
Merhaba eşinizi ne kadar çok sevdiğinizden bahsetmişsiniz onun hatrı için en azından bu denli isteksiz olmanızın altında yatan bir sebep olup olmadığını araştırmaya ne dersiniz?yorumlara baktım kimi haksızlık demiş kimi anne olmak zorunda değilsin demiş ama eşiniz baba olmayı bu kadar çok istiyor ve sizi ikna etmeye çalışıyor peki ya edemezse uzun vadede ne yapar acaba? Bence en azından psikolojik olarak bi sorun olmadığından emin olursanız çizeceğiniz yol da netleşir siz de acaba diye düşünmezsiniz. Ayrıca hep hamilelikte kalp atışı tekmeleri hissetmek demiş arkadaşlar bende bir ekleme yapayım hamilelikte salgılanan annelik hormonu diye de bişey var. Tıptaki adı aklımda değil.
merhaba herkese.arkadaşlar ben 3 yıllık evliyim.eşime ilk görüşte aşık oldum ,aşkım o gündür bugündür de artarak devam ediyor.yani aşkımı çokk seviyorum.çok mutlu bir evliliğimiz var.buraya kadar her şey yolunda.

Ama evlendiğim günden beri korunuyorum,kesinlikle anne olmak istemiyorum.eşim artık üzüntüsünden ağlıyor,her gördüğü bebeğe öpücükler atıp onları sevmeye çalışıyor.bebek bezi reklamlarında bile gözleri doluyor,bizim de bebeğimiz olsun diye bana sarılıyor.inanın bana abartısız her gün bana bebek istediğini,baba olmak istediğini,cocukları çok sevdiğini söylüyor.lütfen sen de anne olmak iste diye beni ikna etmeye calısıyor.ben de üstüme geliyorsun diye kaçıyorum.bazen yemeden içmeden kesiliyorum.benim içimde de çocuklara karşı sevgi var ama sadece uzaktan seviyorum.yani ,öyle sanıyorum ki ömrüm boyunca çocuğum olmasa asla aramam gibime geliyor çünkü hamile kalcam diye aklım çıkıyor.ya hamileysem diye düşündüğümde nefesim kesilecek gibi oluyor.
Hayattaki en büyük korkum anne olmak.çocuğum olmasın diye dualar bile ettiğim oluyor.daha nasıl anlatabilirim bilmiyorum.kısaca bu şekilde özetledim.

Eşim de artık acaba bende psikolojik bazı sorunlar mı var diye düşünmeye başladı.açıkcası eleştiriye çok açık bir insanımdır.olabilir mi acaba diye anne adaylarına ve annelere bunu sormak istedim.belki aramıZda psikolog da vardır bana yol gösterir.
Benim bu durumum normal mi,anormal mi acaba?

Buradan alacağım tepkilere göre uzman psikolog veya psikiyatrdan yardım almayı planlıyorum.

Anne olmayı istememek kötü bir şey mi arkadaşlar? Bu arada yaşım 27
 
Kadın istemiyorum diyor ne diyim zorla mi yap aaa annelik çok güzel mi diyim istemiyorum diyor
Dua da etmedim bedduada
Herkesin fikrine de yorumuna da saygım var sizede tavsiye ederim
Benim de herkesin saygi cercevesinde yaptigi yoruma saygim var, mudahaleyi sevmem yorum konusunda. Kendinizi kandirmayin, sizin ne icin insallahli masallahli yorum yaptiginiz belli. Ben de dahil "Zorla yapacaksin" mi demis herkes, bakin bir bakalim bunu mu kastetmisim? Biz de biliriz "istemiyorsan insallah olmaz, insallah senin hakkin varsa otekine verilir" vs yorumlar yapmayi. Ama kimse yapmamis degil mi? En azindan kendini bilen kimse yapmamis, yapmaz da. Cunku bu baska bir boyut. Bence saygi kavramini kendi yorumlariniza saklasaniz daha iyi olacak.
 
Tabiki destek alın.Neden piskologa gidip bunun nedenin öğrenmekte dahi cekiniyorsunuz.Tmm istemiyor olabilirsiniz ama bugün piskolak yarin doğum değil nihayetinde,konuşup dertlesecek gibi düşünün. Ama sırf siz anne olmak istemiyorsunuz diye esinizi baba olmaktan mahrum birakamazsiniz.Adam yapabilse kendine tupbebek yaptıracak hae gelmiş. İnşaallah evliliginizde daha ileri sorunlara yol açmaz cunku en başından konuşmamışsiniz.:KK52:
 
merhaba herkese.arkadaşlar ben 3 yıllık evliyim.eşime ilk görüşte aşık oldum ,aşkım o gündür bugündür de artarak devam ediyor.yani aşkımı çokk seviyorum.çok mutlu bir evliliğimiz var.buraya kadar her şey yolunda.

Ama evlendiğim günden beri korunuyorum,kesinlikle anne olmak istemiyorum.eşim artık üzüntüsünden ağlıyor,her gördüğü bebeğe öpücükler atıp onları sevmeye çalışıyor.bebek bezi reklamlarında bile gözleri doluyor,bizim de bebeğimiz olsun diye bana sarılıyor.inanın bana abartısız her gün bana bebek istediğini,baba olmak istediğini,cocukları çok sevdiğini söylüyor.lütfen sen de anne olmak iste diye beni ikna etmeye calısıyor.ben de üstüme geliyorsun diye kaçıyorum.bazen yemeden içmeden kesiliyorum.benim içimde de çocuklara karşı sevgi var ama sadece uzaktan seviyorum.yani ,öyle sanıyorum ki ömrüm boyunca çocuğum olmasa asla aramam gibime geliyor çünkü hamile kalcam diye aklım çıkıyor.ya hamileysem diye düşündüğümde nefesim kesilecek gibi oluyor.
Hayattaki en büyük korkum anne olmak.çocuğum olmasın diye dualar bile ettiğim oluyor.daha nasıl anlatabilirim bilmiyorum.kısaca bu şekilde özetledim.

Eşim de artık acaba bende psikolojik bazı sorunlar mı var diye düşünmeye başladı.açıkcası eleştiriye çok açık bir insanımdır.olabilir mi acaba diye anne adaylarına ve annelere bunu sormak istedim.belki aramıZda psikolog da vardır bana yol gösterir.
Benim bu durumum normal mi,anormal mi acaba?

Buradan alacağım tepkilere göre uzman psikolog veya psikiyatrdan yardım almayı planlıyorum.

Anne olmayı istememek kötü bir şey mi arkadaşlar? Bu arada yaşım 27
Anne olmamak için dua ediyorum diye adlandırdığınız kendinize yaptığınız beddua anne olmak dünyanın en güzel duygusu endişeleriniz çok sevip kaybetmek mi yoksa fiziğinizde değişimlerin kalıcı olma riski mi ilk başta bunu bilmeniz gerekiyor
 
Konu sahibi inşallah çocuğum olmaz diye dua etmiş kendisine zaten, hadsiz olan kısmı neresi anlamadım. Art niyetli bir yorum olduğunu da hiç düşünmedim açıkçası. Konu sahibi istemiyor arkadaş da Allah olmayana versin demiş bunun neresi beddua?

Yok canım i
Benim de herkesin saygi cercevesinde yaptigi yoruma saygim var, mudahaleyi sevmem yorum konusunda. Kendinizi kandirmayin, sizin ne icin insallahli masallahli yorum yaptiginiz belli. Ben de dahil "Zorla yapacaksin" mi demis herkes, bakin bir bakalim bunu mu kastetmisim? Biz de biliriz "istemiyorsan insallah olmaz, insallah senin hakkin varsa otekine verilir" vs yorumlar yapmayi. Ama kimse yapmamis degil mi? En azindan kendini bilen kimse yapmamis, yapmaz da. Cunku bu baska bir boyut. Bence saygi kavramini kendi yorumlariniza saklasaniz daha iyi olacak.

Kavga mi istiyorsun açıkça söyle bana
 
Senin anne olmama arzun cok doğal ,eşinin baba olma arzusu çook doğal.çözüm bulursunuz umarım.
Cok da aşığım diyorsun peki bu hissinin sonunda eşine yol verecekmisin? Baba olmak onun da hakki ve hayali anlattığına göre...
Hayır ,ondan ayrı yaşamaktansa eşim için anne olabilirim.ama sırf o istiyo diye böyle bi haksızlığı bebege ve kendime yapacak cesareti bulamıyorum kendimde.eşim de 3 yıldır bende annelik hissinin gelişmesini bekliyor.ben de onun üzüntüsünü gözyaşlarını artık görmezden gelemiyorum.o yuzden psikolojik sorunum mu var acaba dıye sızlere sormak ıstedım
 
Back
X