Benim bir üvey halam var. Kocası felç geçirmişti. Kilolu bir adamdı da.
Yirmiüç yıl altından aldı, her istediğini yaptı, banyosu, traşı vs. Halam onu bırakıp bir yere gidemedi. Pazara bakkala bile düşünün.
Devamlı bağırıyordu, hakaret ediyordu, hep huysuzdu. Bir kere seslense bile sen nerdesin diye bağırıyordu. Öyle çok çekti ki kadın. Resmen çöktü. Yıllarca kadını sömürdü, bir tşk bile etmedi. Sonra öldü.
Halam ilk defa o zaman nefes aldı, özgür kaldı. Onun yaptıklarına minnet edeceğine 23 yıl eziyet etti kadına. Ölünce kurtuldu kadıncağız.
Halbuki kadın hasta olsa veya felç koca milleti hemen terk ediyor. Ama kendilerine bebek gibi bakılmalarını istiyor.
Sen de sık dişini. Gidersen kocanın yaptıkları değil senin gidişin, nankörlüğün konuşulur.