Güzel dualarınız,dilekleriniz,düşünceleriniz için ne kadar teşekkür etsem az.
Biliyorum aslında hepsini de gönlümdeki hasrete söz geçiremiyorum. Her şey iyi güzel de namaz gözyaşım bitmeyecek gibi... Namaza başlama vesile olan anneciğimdir, şimdi selam verdikten sonra kalkmak çok zoruma gidiyor.
Allah'ım razı olsun kocam çok kahrımı çekti, evlendiğimizden beri hep sınandık, sabırlı adammış, maşallah.
Babacığınıza da anneciğinize de Allah'ım sağlıklı ve mutlu uzun ömürler nasip etsin inşallah. Ben nakil aşamasında değilim. Kontrol altındayım 2012 kasım ayında konuldu ilk teşhis. Otiminum hepatit ile başladı, siroza geçti, beklenen de buydu zaten. İlk zamanlar çok çok zorlandım bir de yalnızdım. Annemler yurt dışında. Çok sıkıntılı dönemlerim oldu. Alıştım artık. İzmir'deyim ben.
Rabbim bana bu hastalığı vermeseydi ben şu pandemide idari izinde olamazdım. Anneciğimin yanında hastanede,evde bu kadar çok kalamazdım,sabahlara sohbet ettik,çaylar içtik,kekler yedik. Hiç yemek yapmasını bilmeyen ben o tarif etsin/konuşsun/anlatsın yeter ki diye o anlattıkça ben pişirmeye çalıştım. Sarma sardım, barbunya pişirdim, bamya ayıkladım. Hayaller kurardık gençliğimizdeki gibi. Yataktan kalkınca şuraya gidelim, saçımızı şöyle boyatalım, şunu giyelim, bunu takalım, böyle makyaj yapalım, şu ojeyi bulalım, şu parfümü deneyelim... Ahhh ah çok konuştum, affedin nolur.
Ben sağlıklı olsaydım tüm bu anılardan mahrum kalacaktım. Şükürler olsun ki hep gülümseyerek andığım hikayelerimiz var. Bir kere, bak bir kere diyorum sesimiz yükselmemiştir birbirimize bu hayatta.
Neyse...
Rabbim Cennette lâle bahçelerinde sevdiklerimizle beraber oturmayı nasip etsin inşallah.