Çok sevdim bu konuyu. Maşaallah diyerek başlayalım.
Ben de namaza sonradan başlayanlardanım maalesef.
Maalesef diyorum çünkü bu huzur anlatılamaz.
Rabbini hissetmek, işte sana bağlılığımla gönlümle aklımla buradayım, ben geldim Rabbim demek.. Anlatılamaz.
Bir ramazandı, kuran okuyordum.
Oruçluydum.
Ağzıma öyle güzel bir su tadı geldi ki ben normalde pek suyu sevmem ama o tat başkaydı..
Bir şeyler vesile oluyor işte.
Rabbim bıraktırmasın.
Korkuya gelince maalesef aynı şeyi ben de yaşadım.
Namazdaydım, kıyamda peygamber efendimizi düşünüyordum.
Hani o mahşer günü secdelere kapanıp da ümmetim ya Rabbi ümmetim diyecek ve bizim felahımızı isteyecekti.
Sonra Kevser'den bizlere su içirmesini hayal ediyordum mutlulukla.
Ama öyle bi ürpetiydi ki evde yalnızdım, korktum, eşim gelene dek namaza yaklaşamadım.
Yatsıydı Allahtan da üstümde kalmadı namazım..
Ama bunları vesvese olarak düşünüyorum ben. Çünkü şeytan elbette engellemeye çalışacak..
Tesettürünüze gelince.. Benim kuzenim de bir anda bir kitapla tesettüre karar verdi ve o sabah kalktı gitti.
Tepki de aldı, alnından da öpüldü ama sağlam durdu ki çok süslü bir kızdı..
Üstelik çarşaf giydi. Ve bu öyle bir vakar vermişti ki ona, ellerimi ısırdım nefsiyle mücadelesinde..
Belki hayır işlerinde böyle acele etmek lazım.. Peygamber efendimizin dediği gibi..
Dilerim ki aşkınız hiç sönmesin.
Rabbim devamını ve tamamını nasip etsin diyerek bu uzun mektup gibi olan gönderimi noktalayayım :)