K
karamellatte
Ziyaretçi
-
- Konu Sahibi karamellatte
- #1
Merhaba Meltem Hn.,
25 yaşındayım. Mimarım. Okulun son senesinde staj yaptığım firmada işe alındım ve 2.5 sene boyunca orada çalıştım. ayrılmadan 5 ay once eşimle evlendik. Ancak eşim deniz subayı olduğu için 5 ay sonra tayini çıktı ve ıstanbul'dan Kocaeli'ne gelme durumumuz ortaya çıktı. Ben ıstanbul'daki işimden memnundum ancak bir yandan da başka yerlerde iş bakıyordum. Tabii ki iş bulmadan ayrılmayacaktım. Nitekim 3-4 yerden arandım ama pek sağlam olmadığını düşündüğüm için görüşmeye bile gitmedim. Eşimin tayini çıkınca bana sordu "ne yapalım?" diye. Ben biraz değişiklik istediğimden dolayı hem de onun her gun ıstanbul'dan Gölcük'e gelip gitmesine gönlüm razı olmadığından; uzun konusmalar sonucunda "taşınalım" dedim. Ama şu an çok pişmanım. Çünkü herşeyin daha kolay olacağını sanıyordum. Burada her halikarda iş bulabileceğimi bir yerde çalışabileceğimi düşünmüştüm. Ama hiç de beklediğim gibi olmadı. 2 mimarlık ofisine girdim, ikisi de kısa sureli oldu. Çünkü alıştığım çalışma ortamından çok farklıydı. ıstanbul'da inşaat şirketinde çalışıyordum. Büyük projelere imza atmıstık. Beni tatmin etmedikleri için de buradaki işlerden ayrıldım. Şu anda da kriz ortamı dolayısıyla iş bulamıyorum. Eşime göre maymun iştahlıyım. Tayini çıkmasa bile ıstanbul'daki işimden ayrılacağımı söyleyerek onun hatası olmadığını söylüyor. Bana hiç yardımcı olmuyor. Şimdi Eylül'deki yuksek lisans kayıtlarına başvurmak istiyorum ancak maddi olarak da çalışmam gerekiyor. Bunlara kafamı çok takıyorum. Beni en çok üzen de eşimin iş konusunda bana destek olmaması. Buraya gelmemdeki sebebin o olduğuna hiç inanmadı. Hala tartıştığımız zamanlarda aynı şeyleri yineliyor. Ne olur birkaç tavsiye verin. Canım çok sıkkın. 2-3 ay önce dizimin altında kırmızı kabarcıklar çıkmıştı. Bu süre içinde gittikçe çoğaldılar. Dün Cildiye Uzmanına gittim. Psikolojik Stress ten kaynaklandığını söyledi. Ne yapmalıyım? Nasıl davranmalıyım? Çıkmazdayım... Lütfen yardımcı olun...
Burada hiç arkadaşım vs.. yok. Neredeyse sil baştan başladım. Ailemi, arkadaşlarımı, işimi, herşeyimi ıstanbul'da bıraktım, eşim için, onu sevdiğim için geldim. Evet, bunları söylemişti evlenmeden önce, zor olacağını anlatmıştı. Ama hiç bu kadar olacağını tahmin etmemiştim. Hoş etsem de aşk, tutku bütün mantığını alıp götürüyor insanın. Onunla evlendiğime asla pişman değilim. Çok seviyorum. Benim pişmanlığım kendimi ikinci plana atıp, herşeyimi ona göre ayarlamamdan kaynaklanıyor. Zamanı geriye alma imkanım olsa işimden hiç ayrılmaz, orada yaşamaya devam ederdim...
25 yaşındayım. Mimarım. Okulun son senesinde staj yaptığım firmada işe alındım ve 2.5 sene boyunca orada çalıştım. ayrılmadan 5 ay once eşimle evlendik. Ancak eşim deniz subayı olduğu için 5 ay sonra tayini çıktı ve ıstanbul'dan Kocaeli'ne gelme durumumuz ortaya çıktı. Ben ıstanbul'daki işimden memnundum ancak bir yandan da başka yerlerde iş bakıyordum. Tabii ki iş bulmadan ayrılmayacaktım. Nitekim 3-4 yerden arandım ama pek sağlam olmadığını düşündüğüm için görüşmeye bile gitmedim. Eşimin tayini çıkınca bana sordu "ne yapalım?" diye. Ben biraz değişiklik istediğimden dolayı hem de onun her gun ıstanbul'dan Gölcük'e gelip gitmesine gönlüm razı olmadığından; uzun konusmalar sonucunda "taşınalım" dedim. Ama şu an çok pişmanım. Çünkü herşeyin daha kolay olacağını sanıyordum. Burada her halikarda iş bulabileceğimi bir yerde çalışabileceğimi düşünmüştüm. Ama hiç de beklediğim gibi olmadı. 2 mimarlık ofisine girdim, ikisi de kısa sureli oldu. Çünkü alıştığım çalışma ortamından çok farklıydı. ıstanbul'da inşaat şirketinde çalışıyordum. Büyük projelere imza atmıstık. Beni tatmin etmedikleri için de buradaki işlerden ayrıldım. Şu anda da kriz ortamı dolayısıyla iş bulamıyorum. Eşime göre maymun iştahlıyım. Tayini çıkmasa bile ıstanbul'daki işimden ayrılacağımı söyleyerek onun hatası olmadığını söylüyor. Bana hiç yardımcı olmuyor. Şimdi Eylül'deki yuksek lisans kayıtlarına başvurmak istiyorum ancak maddi olarak da çalışmam gerekiyor. Bunlara kafamı çok takıyorum. Beni en çok üzen de eşimin iş konusunda bana destek olmaması. Buraya gelmemdeki sebebin o olduğuna hiç inanmadı. Hala tartıştığımız zamanlarda aynı şeyleri yineliyor. Ne olur birkaç tavsiye verin. Canım çok sıkkın. 2-3 ay önce dizimin altında kırmızı kabarcıklar çıkmıştı. Bu süre içinde gittikçe çoğaldılar. Dün Cildiye Uzmanına gittim. Psikolojik Stress ten kaynaklandığını söyledi. Ne yapmalıyım? Nasıl davranmalıyım? Çıkmazdayım... Lütfen yardımcı olun...
Burada hiç arkadaşım vs.. yok. Neredeyse sil baştan başladım. Ailemi, arkadaşlarımı, işimi, herşeyimi ıstanbul'da bıraktım, eşim için, onu sevdiğim için geldim. Evet, bunları söylemişti evlenmeden önce, zor olacağını anlatmıştı. Ama hiç bu kadar olacağını tahmin etmemiştim. Hoş etsem de aşk, tutku bütün mantığını alıp götürüyor insanın. Onunla evlendiğime asla pişman değilim. Çok seviyorum. Benim pişmanlığım kendimi ikinci plana atıp, herşeyimi ona göre ayarlamamdan kaynaklanıyor. Zamanı geriye alma imkanım olsa işimden hiç ayrılmaz, orada yaşamaya devam ederdim...
Son düzenleyen: Moderatör: