- 27 Ağustos 2022
- 4.680
- 7.879
- 88
Bu nasil bir kitap ya, kore dizilerinden alinma watpadd hikayesi gibiÖncelikle böyle bir konu açtığım için ve bahsedeceklerim için beni yerden yere vurmamanızı çok rica ediyorum. Bu kadar saçma sapan bir durumu daha önce terapistime bile bahsetmemiştim, ilk defa burada yüzleşeceğim gibi bir durum var.
Şimdi, çocukluğumdan beri kitap okumayı çok severim. Ama şöyle bir sorunum var ki bazı kitaplara haddinden fazla bağlanırım. Hastalık derecesinde ama.
Örneğin bu hafta bir kitaba sanırım yirminci kez yeniden başladım. İlk okuduğumda lisede falandım. Bir kitap bir insanı her seferinde depresyona sokar mı, beni sokuyor. Orada henüz yirmi bile olmamış bir genç kız var. Çok masum, çok soğuk, çok mesafeli buralar tıpkı benim gibi. Bunun yanında babasından şiddet görmüş, ondan hiç değer görmemiş ama hep direnmiş hiç gücünü yitirmemiş, aile ilişkileri berbat, kendini onlardan soyutlayıp kitap okumaya falan vermiş. Burası da tıpkı benim gibi. Kızla tek benzemeyen noktamız dış görünüşümüz galiba.
Sonra birtakım olaylar oluyor. Başrol erkek zengin bir katil ve bunu öldürmek için kaçırıyor. Ama sonra aylar içinde kızın masumiyetinden ve gücünden çok etkilenip ona aşık oluyor. Onun için yapmadığı şey kalmıyor. Kızı öldürmek için kaçırmışken, sadece kız yaşasın diye herkesi öldürecek bir duruma geliyor. Adamın düşmanları adamı bitirmek için tek yolun kızı ondan almak olduğunu fark ediyorlar. Kız daha önce hiç tatmadığı güven, merhamet, şefkat gibi birçok duygu ile adam sayesinde tanışıyor. Ve ben her seferinde bu kadın karakter neden ben değilim diye depresyona giriyorum. Ciddi ciddi iştahım kapanıyor, sessizleşiyorum, ağlamaklı oluyorum, hep uyumak istiyorum hiç düşünmek istemiyorum falan öyle bir hale geliyorum. Hatta (Normalde kendime bakar, çok güzel olmasam da güzel bulurum kendimi. Saatlerce saç makyaj yaparım.) bu dönemde aynaya baktığımda kendimden nefret ederim, makyajsız neden güzel olmadığımı sorgularım. Neden o kadın gibi çok uzun bir boyum yok ve makyajsız saf bir güzelliğim yok diye aynaya bakıp kendi kendimle kavga ederim.
Biliyorum "Bu bir kurgu, sen manyak mısın? Ergen. " gibi şeyler yazanlar olacak. Normalde dışarıya karşı hiç böyle biri değilim. Arkadaşlarım hatta beni inanılmaz mantıklı insan olarak bilirler, kimseye bahsetmedim bu yüzden. İnanmazlar da zaten bu düşündüğüm şeye. Ama içten içe hissediyorum ve benim elimde değil.
Hiç sevgilim olmadı. Biz bunu yıllar önce terapistim ile konuştuğumuzda daha çok babam yüzünden çok yıprandığıma ve ikili ilişkiler için hal ve enerjimin kalmadığına, yorgun olduğuma yormuştuk. Ama şimdi dönüp baktığımda sanırım o farklı hikayeyi aramışım ve sıradan olan tüm tanışmalardan, tüm erkeklerden kaçmışım. Hatta mesleğimi normalde de sevmiyorum ama böyle bir kurgu için uygun meslek olmaması daha da çok sevmeme neden oluyor. Biliyorum anlattıklarım kulağa çok saçma geliyor ama hissettiğim esas gerçekler bunlar.
Hatta bazen kendimi çok yaşlı hissediyorum. Sanki istediğim o hikaye rakamlar her arttığında benden uzaklaşıyor ve imkansız bir hale geliyormuş gibi hissediyorum çünkü. Şu an atanmayı bu evden ve ailemden kurtulmak için çok istiyorum. Ama ileriye baktığımda memur bir kadın olup, sıradan memur bir adamla evlenip, bir evin içinde ay sonunu getirmek için yaptığımız hesaplar, o sıradan hayat gözümün önüne geldiğinde bu bende intihar etme isteği oluşturuyor.
Sanırım bu konuyu buraya açtım çünkü hem itiraf edemediğim bir saçmalık ile yüzleşmek istedim hem de beni tanımayan yabancı insanlardan fikir almak istedim.
Ben türkçe öğretmeniyim.
Yaşadıkların kolay şeyler değil. Ben yetişkin halimle anne babamla başa çıkamıyorum. Şu an ikisi de doktor sorunları yüzünden bende, sürekli kavga etme fırsatı kolluyorlar. Çocuklarımla mücadele etmek daha kolay geliyor.
Yaşadığın, hayattan bıkkınlığının geliştirdiği bir savunma mekanizmasıdır belki ama bunu yaşadığın kitaplara tekrar dönmemeye çalış. Hatta tavsiyem rus klasiklerini okuman, orada özenecek isyan edecek bir şey bulamazsın, kafan rahat olur
Hayatın yoluna girip kendin çizmeye başlayınca daha iyi hissedeceksin. terapiye yeniden başladığında bunu terapistinle mutlaka paylaş ama bence özgürlüğüne kavuşunca böyle hissetmeyeceksin
Kore dizilerini de hiç sevmem. Nedendir bilmiyorum. Burada kıskandığım şey tam olarak aşk da değil sanki. Tam olarak ne açıklamasını da yapamıyorum.Bunun bi de kore dizisi versiyonu var. Ben de baya etkilenirdim o tür aşklardan. Beni de bulsa be derdim sonra aşık oldum kendi aşk hikayemi ben yazdım. Sen de yaş kaç bilmiyorum ama kafanı bunlardan uzaklaştırman lazım.
Çocukluğumdan beri hiç sağlıklı bir ilişkimiz olmadı. Ondan hep nefret ettim.Direkt konuşacağım için üzgünüm. Yazacaklarım tamamen kendi fikirlerim.
Babanız sevgilisinin sizin kişisel eşyalarınızı çalmasına göz yuman bir adam. Öncesinde de sizi çok ön planda tutup size kendinizi değerli hissettirdiğini sanmıyorum. Bu nedenle korunmak kollanmak sizin için toksikleşmiş bir fantezi haline gelmiş.
Zaten hep diyoruz ya bu güzelim kadınların böyle hanzolarla işi ne diye. Daddy issues dünyanın her yerinde kadınların yanlış kararlar almasına yol açabilen tehlikeli bir durum.
Terapiye gidin. Kendisi gerek görürse sizi psikiyatriste de yönlendirir elbet. Kendiniz için yapacağınız bu iyileşme sürecinden önce de bir ilişki yapmamanızı tavsiye ederim.
Hayatı kaçırdığımı düşünüyorum zaten.Özendiginiz kurgu aşk kitaplari asiri ergence zaten bunlari okuyan kitlede lisedeki kizlar filan oluyor sadece, bu arada yani okumaya bile tahammul edemezdim ben galiba.
Bu kitaplari okumaktan dolayi bir ilişkiye başlamak için kacirilmayi filan beklemeyin lutfen.Hayati kaçirirsiniz bu şekilde hayallerle yaşarken.
Devletin psikiyatrisleri beş dakika süre veriyor zaten, yaşadıklarımın hangi birini anlatayım. Bunun yanında bu daha önce aldığım duygu durum bozukluğu gibi teşhislerden çok bambaşka bir şey. İlginç bir teşhis almaktan korkuyorum.devlette bir psikiyatriste gidin. buraya yazdığınız gibi anlatın...
bipolar mısınız?Devletin psikiyatrisleri beş dakika süre veriyor zaten, yaşadıklarımın hangi birini anlatayım. Bunun yanında bu daha önce aldığım duygu durum bozukluğu gibi teşhislerden çok bambaşka bir şey. İlginç bir teşhis almaktan korkuyorum.
Sanmıyorum. Bipolarlar ara sıra mutlu ve coşkulu oluyor çünkü. Bense hep mutsuzum.bipolar mısınız?
bipolar olmak için çok açık bir algısı ve çok somut değerlendirmeleri var gibi geldi bana. Kendini korumak için de çok çabalıyor. Tabi yanılabilirim ama bence sadece çaresiz hissetmekle ilgili. Atama olmadığından önünü de göremiyor. Öyle olunca hayallere sığınmaya çalışıyor olabilirbipolar mısınız?
Beni bu kadar tanıyorsunuz demek.bipolar olmak için çok açık bir algısı ve çok somut değerlendirmeleri var gibi geldi bana. Kendini korumak için de çok çabalıyor. Tabi yanılabilirim ama bence sadece çaresiz hissetmekle ilgili. Atama olmadığından önünü de göremiyor. Öyle olunca hayallere sığınmaya çalışıyor olabilir
yaşın çok genç 38 yaşımda dgs çalışıyorum diyeyimBeni bu kadar tanıyorsunuz demek.
Bu arada bir öğretmen olarak görüşünüzü merak ettim. Yeniden üniversite sınavına hazırlanmak için şimdiden çok sıkmadan video falan izlemeye mi başlasam yoksa atandıktan sonraya mı ertelesem? Mesela burada da önümü göremiyorum. Ders çalışıp çalışıp kazanamama ihtimalim var. Bu canımı sıkıyor. Keşke her şey net olsa ama mümkün değil. Yaşım ilerliyor ama istediğim hiçbir şey gerçekleşmedi.
Siz hangi bölüm için DGS çalışıyorsunuz?yaşın çok genç 38 yaşımda dgs çalışıyorum diyeyimdiğer konuda arkadaş da cevap verebilir. yaşınızda birşey yok
Bence çalışmaya başla, böylece odağın değişir, kazanamasan bile bir kaç konu tekrar etmiş olursun. Mesleğin var ataman olacak nasıl olsa, çalışıp sınavı kazanamasan da çok üzüleceğini sanmıyorum ama konu eksiğinden kazanamazsan üzülürsün.Beni bu kadar tanıyorsunuz demek.
Bu arada bir öğretmen olarak görüşünüzü merak ettim. Yeniden üniversite sınavına hazırlanmak için şimdiden çok sıkmadan video falan izlemeye mi başlasam yoksa atandıktan sonraya mı ertelesem? Mesela burada da önümü göremiyorum. Ders çalışıp çalışıp kazanamama ihtimalim var. Bu canımı sıkıyor. Keşke her şey net olsa ama mümkün değil. Yaşım ilerliyor ama istediğim hiçbir şey gerçekleşmedi.
bilg. mühendisliği. yıllar önce yapmam gerekeni erteleyip amacımdan saptığım için istediğimi yapmak istiyorum artık. ama üzerimdeki ataleti atamıyorum çok yavaş ilerliyorum.Siz hangi bölüm için DGS çalışıyorsunuz?
Normalde kafamda 23 yaşımı hem atanacağım hem de bir yandan istediğim bölümü okuyacağım üzerine kurgulamıştım. Bu yüzden yaşlanıyormuşum gibi geliyor. Beş on yıl sonra hala hemşire forması içinde olmak, bu ürpermeme sebep oluyor.
2023 üniversite sınavında kazanabileceğimi düşünmüyorum zaten çünkü o kadar çok oradan oraya savruldum ki hiçbir şey çalışmadım. En azından 2024 sınavına birikim olur diye düşünüyorum. 2024'de olmazsa yaşıtlarım gezip tozup eğlenirken daha ne kadar matematik çalışmaya direnebilirim, buna da fikrim yok. Aslında 2022 sonuç ekranını gördüğümde bir daha çalışmayacağım demiştim. Ama işte yıllar sonrası için kendimi hala hemşire olarak görmek panik ve tedirginlik yaşamama neden oluyor.Bence çalışmaya başla, böylece odağın değişir, kazanamasan bile bir kaç konu tekrar etmiş olursun. Mesleğin var ataman olacak nasıl olsa, çalışıp sınavı kazanamasan da çok üzüleceğini sanmıyorum ama konu eksiğinden kazanamazsan üzülürsün.
Bütün konularına denk geldim sanırım, hakkında epeyce bilgim varBeni bu kadar tanıyorsunuz demek.
Sen şimdilik gayret göster, dediğim gibi en azından odağın değişir.2023 üniversite sınavında kazanabileceğimi düşünmüyorum zaten çünkü o kadar çok oradan oraya savruldum ki hiçbir şey çalışmadım. En azından 2024 sınavına birikim olur diye düşünüyorum. 2024'de olmazsa yaşıtlarım gezip tozup eğlenirken daha ne kadar matematik çalışmaya direnebilirim, buna da fikrim yok. Aslında 2022 sonuç ekranını gördüğümde bir daha çalışmayacağım demiştim. Ama işte yıllar sonrası için kendimi hala hemşire olarak görmek panik ve tedirginlik yaşamama neden oluyor.
Yıllar önce benim de yapmam gereken hemşirelik fakültesine gitmek değil tekrar sınava hazırlanıp istediğim bölümü okumaktı. Mezuna kalabilecek imkanlara sahip değildim yani bana özel ders aldırabilecek bir ailem yoktu. İstediğim bölüm o dönem için benim de mühendislikti. Başka illerde tutuyordu ama yine babam gitmemem konusunda büyük bir baskı kurdu. Ama öyle bilindik baskılar değil, öldürürüm bir daha eve almam tarzı şeyler. Bu yüzden o on yedi yaşındaki çocuğa kızmalı mıyım, bilmiyorum. Cesaretsizliği için biraz kırgınım sadece.bilg. mühendisliği. yıllar önce yapmam gerekeni erteleyip amacımdan saptığım için istediğimi yapmak istiyorum artık. ama üzerimdeki ataleti atamıyorum çok yavaş ilerliyorum.
Tülay Kök'ün videolarını izleyebilirsiniz. belki kendinizi bulursunuz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?