Psikologa aktarım yapmak?

Aaaa yok çok utanırım. Kendimi suçlu hissediyorum zaten. Ne diyeceğim, size karşı duygularım anneme karşı olan duygularım mı? Veya keşke kızın olsaydım mı? 😁 Burada bile kimliğimi saklıyorum. Söyleyemem ki :KK43: Ama anlıyordur da bence. Çünkü ınstagramdan falan yazmak, hediye göndermek. Bunlar aktarım belirtisi gibi sanki zaten. Yani farklı bir sevgi beslediğim belli sonuçta terapist dışında.
Hediye kabul etmesi bana yanlış geldi. Ayrıca suçluluk hissediyorsanız ve anlatmaya utanıyorsanız bence bu bir şeylerin doğru gitmediğinin işareti olabilir. Veya belki de terapiste anlattığınızda sizinle ilgili bazı şeyler keşfedeceksiniz. Bence anlatmalısınız. Bir şeyleri saklayarak veya işinize geldiği gibi anlatarak terapi olmaz ki. Mümkün olduğu kadar açık olmalı, utanmayı göze alacak cesareti göstermelisiniz.
 
Hediye kabul etmesi bana yanlış geldi. Ayrıca suçluluk hissediyorsanız ve anlatmaya utanıyorsanız bence bu bir şeylerin doğru gitmediğinin işareti olabilir. Veya belki de terapiste anlattığınızda sizinle ilgili bazı şeyler keşfedeceksiniz. Bence anlatmalısınız. Bir şeyleri saklayarak veya işinize geldiği gibi anlatarak terapi olmaz ki. Mümkün olduğu kadar açık olmalı, utanmayı göze alacak cesareti göstermelisiniz.
Çok teşekkür ederim. Bana cesaret verdiniz :) Eğer aşamayacak bir duruma gelirsem mutlaka bahsedeceğim.
 
Çok aktarım yapıyorum psikologuma karşı. Keşke onun kızı olsaydım falan diyorum. Kıskanıyorum kızı ile onu. Acaba bunu nasıl aşabilirim? Fakat bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. Benim elimde de olan bir şey değil. Acaba bir daha gitmesem mi? Bir de bu durumu anlıyor mu bilmiyorum. Hediye falan gönderiyorum, dmden yazıyorum ınstagramdan. Bunları engellemeye çalışmıyor yani bir şey demiyor teşekkür ediyor sadece. Kızdığı da oluyor güzel bir dille. Doğru olan da bu belki de. Engellemeye çalışsa daha cazip gelir. Veya instagramdan engellese. Çok mu saçmalamadım. Belki de daha yapıcı düşünüp onun terapisttim olduğunu, annem olmadığını düşünmem gerekiyor. Size danışmak istedim
Bu arada disleksi ve dehb rahatsızlığım mevcut. Özel gereksinimli bir bireyim.
 
İlk olarak karşınızdakinin gerçek kişiliğini bilmiyorsunuz hastaların karşısına bir maske ve rol ile çıkıyor. Yapı olarak anaç görünmüş olabilir aöa asıl yaşamında hiç böyle olmayabilir.

Sizde sanki biraz fazla sevilme, onay görme var gibi . İlişkiniz sağlıklı değil şu aşamada. Sanki kendinizi ona beğendirmek için de uğraşa girmişsiniz gibi. Ama o zaman terapiye girmez. Siz de bir maske ile oradasınız o da aynı zamanda disleksi ve dikkat bozukluğu olsa bile başka bir tanınız olmalı. Toplumda çok sayıda bu dikkat dağınıklığı.


Kendinizi salın ki verdiğini parayla aldığınız bir fayda olsun.
 
Psikologuna karşı, annenize veya babanıza olan duygularınızı aktarma. Yani terapistti anne olarak veya baba olarak görme. Öyle hissetme. Aslında herkese karşı yapıyoruz. Mesela geçmişte olan birini, yeni birisine benzetme ona karşı aynı duyguları beslemek gibi. Duygu aktarımı
Anlamıştir terapistiniz zaten. Baskasindan ornek vererek anlatın o da yonlendirir sizi.
 
Bence kendisine bir kez daha gidip görüşmeleri sonlandırmayı düşünün. Hediye kabul etmesi doğru değil, terapi sürecini kendisi baltalamış bile. Bu konuya dair sorgulamalar yaptı mı, konuştunuz mu hediyenin mahiyeti üzerine?
 
Çok aktarım yapıyorum psikologuma karşı. Keşke onun kızı olsaydım falan diyorum. Kıskanıyorum kızı ile onu. Acaba bunu nasıl aşabilirim? Fakat bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. Benim elimde de olan bir şey değil. Acaba bir daha gitmesem mi? Bir de bu durumu anlıyor mu bilmiyorum. Hediye falan gönderiyorum, dmden yazıyorum ınstagramdan. Bunları engellemeye çalışmıyor yani bir şey demiyor teşekkür ediyor sadece. Kızdığı da oluyor güzel bir dille. Doğru olan da bu belki de. Engellemeye çalışsa daha cazip gelir. Veya instagramdan engellese. Çok mu saçmalamadım. Belki de daha yapıcı düşünüp onun terapisttim olduğunu, annem olmadığını düşünmem gerekiyor. Size danışmak istedim
O sizin psikologunuz yanlış giden herşeyi onunla konuşmalısınız bu durum dahil. 5 yıl kadar oluyor. Kısa bir dönem çok zor bir olay yaşadım. Eşimle boşanıyorduk. Oğlum daha sonra ben ve eşim psikologa gittik. Onun sayesinde yuvamız yerine oturdu diyebilirim. Hen bize hem çocuğumuza faydası dokundu. Bazen inanın bende de aynı his oluyor. Benden küçük muhtemelen yaş olarak ama mesleği gereği öyle şefkatli ve eleştirileri öyle yapıcı ki. Mesela o zaman anladım ben iyi niyetli eleştiri nasıl olur muş. Senin iyiliğin için diyorum diye başlayan iğneleyici laflar aslında nasıl iyi niyetli değil miş. Çocuğu oldu yeğenim gibi hissediyorum. Gitmeyi falan düşündüm yanına. Dedim saçmalama cikom. Ama siz terapiye devam ettiğiniz için bu durumu ona açın. Bir yolunu bulur. En olmadı o size başkasını tavsiye eder ki. Zor durumda olan kişiler böyle tatlı konuşup güzel fikir veren insanlara hep yakın hisseder.
 
Aslında şu ana kadar bu konuyu bir şekilde gündeme getirebilirdi psikoloğunuz. Belki de sizin bu bahsi açmanızı bekliyordur, bilemiyorum. Şu aşamada diğer arkadaşların dediği gibi sağlıklı bir bağ oluşmamış gibi duruyor. Bence de kendisiyle konuşun, utanmanız gereken en son kişi aslında 😊 Sizi anlar ve yargılamaz, zaten kendisine neler neler anlatılıyordur bu oldukça masum bir durum ve olası da. Çok bahsedilmese de DEHB'den dolayı hayal kurma olabiliyormuş evet, yabancı kaynaklardan okumuştum ben de.
 
Çok aktarım yapıyorum psikologuma karşı. Keşke onun kızı olsaydım falan diyorum. Kıskanıyorum kızı ile onu. Acaba bunu nasıl aşabilirim? Fakat bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. Benim elimde de olan bir şey değil. Acaba bir daha gitmesem mi? Bir de bu durumu anlıyor mu bilmiyorum. Hediye falan gönderiyorum, dmden yazıyorum ınstagramdan. Bunları engellemeye çalışmıyor yani bir şey demiyor teşekkür ediyor sadece. Kızdığı da oluyor güzel bir dille. Doğru olan da bu belki de. Engellemeye çalışsa daha cazip gelir. Veya instagramdan engellese. Çok mu saçmalamadım. Belki de daha yapıcı düşünüp onun terapisttim olduğunu, annem olmadığını düşünmem gerekiyor. Size danışmak istedim
Anlasa kesmesi gerekir terapiyi. Siz başka birini bulun transferans türevi bişey yaşadığınız, amacınızı unutmayın odağınızı kaybetmeyin paranız da boşa gidiyor böyle
 
Çok aktarım yapıyorum psikologuma karşı. Keşke onun kızı olsaydım falan diyorum. Kıskanıyorum kızı ile onu. Acaba bunu nasıl aşabilirim? Fakat bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum. Benim elimde de olan bir şey değil. Acaba bir daha gitmesem mi? Bir de bu durumu anlıyor mu bilmiyorum. Hediye falan gönderiyorum, dmden yazıyorum ınstagramdan. Bunları engellemeye çalışmıyor yani bir şey demiyor teşekkür ediyor sadece. Kızdığı da oluyor güzel bir dille. Doğru olan da bu belki de. Engellemeye çalışsa daha cazip gelir. Veya instagramdan engellese. Çok mu saçmalamadım. Belki de daha yapıcı düşünüp onun terapisttim olduğunu, annem olmadığını düşünmem gerekiyor. Size danışmak istedim
bunlar normal. terapistinize bunu anlatin, nasil ele alacagini bilir. bazi hastalar terapiste cinsel ilgi duymaya bile baslayabiliyor. bunlari konusabileceginiz icin o insana tedaviye gidiyorsunuz zaten. baskalarina anlattiginizda sacma ya da yanlis gelen seyleri konusabilin diye.
 
28 yaşındaymışsınız; bu tür etkilenme ve hayal kurma için geç bir yaş aslında. Psikoloğunuz ve kızı kaç yaşında ?

Yaşadığınız durumu atalarımız "Komşunun tavuğu, komşuya kaz görünür" diyerek özetlemişler.

Alakası yok durumun paylaştığınız atasözüyle. Aktarım ve karşı aktarım psikoloji disiplininde çokça yer bulmuş temel bir konu ve yaşı da yok.
 
Bu durumu kendi açından bakarak değilde karşı tarafın açısından bakarak ele alırsan kendini koyman gereken yeri bulma konusunda çok daha hızlı yol alırsın
 
X