- 14 Kasım 2021
- 92
- 12
Doktorların bazıları yenı gebelık için illa 1 yıl dıyor bazılarıda cok bekleme 6 ay gecınce yeterlı dıyor sız 1 yıl dolmadan gebelık yaşamışsınız ıkıncı gebelıgınızde dıkışlerde bı problemın oldumu veya sure dolmdan kaldıgın ıçın başka bı sıkıntı oldumu 1 yıl ınsana cok fazla uzun geliyorHerkese Merhaba
Öncelikle bu konu hakkında zamanında kendim çok deneyim yaşamış birilerine, yazılarına ve tecrübelerine ihtiyaç duyduğum için yazıyorum belki aynı durumu yaşayan birilerine bir faydası olur.
Eşimle hamileliğimi öğrendiğimizde hastane arayışına girdik ve Ankara Etlikte bulunan Özel L.H. Hastanesine karar verdik. Sanmıştık ki herşey daha özenli düzenli olur ve risksiz kafamız rahat birşekilde ilerleriz. Fakat ne yazık ki öyle olmadı gittiğim zaman ne kilom ölçülüyor ne tansiyonum ölçülüyordu rutin bir şekilde ultrason cihazı göbeğime tutuluyor geri gönderiliyordum ve nedense kaç günlük haftalık olduğu her gittiğimizde orantısız bir şekilde değişiyordu ; ultrasondaki boyut haftasıyla benim döllenme tarihim arasında hep bi uyuşmazlık oluyordu. Hatta eşime bir gün gittğimizde demiştimki " canım sanırım bu gidişle bebeğimizi bikaç haftaya kuçağımıza alırız". İlk tarama testim temiz çıkmıştı fakat birkaç hafta sonra ikinci testimi almaya gittiğimde çok yüksek riskli çıkmıştı, anlam veremedim tabi doktorumuz herşey yolunda olduğunu söylüyordu ve 1. Tarama testimde sorunsuzdu. Hemen kendi doktoruma ulaşmaya çalıştım fakat kendisinin umrede olduğunu ve şuanda benimle ilgilenemeyeceğini hastanede başka bir doktora göstermem gerektiğini söyledi. Gösterdiğim zaman diğer doktora bana büyük ihtimalle genetik bir sorunu olduğunu fakat "Allahtan ümit kesilmez sadaka verin" gibi bir söylemle karşılaştık. Şok ve üzüntüyle ne yapacağımızı bilemeyip bir devlet hastanesine gittik, muayne olduk benim son adet tarihim ve bebeğin boyutunun uyuşmadığını gördü ve birşeylerin ters gittiğini anladı. Kendiside genetik bir rahatsızlıktan şüphelendi ve kan vermemi önerdi. Kanımızı verdik yurtdışından sonuçları gelince herşeyin tertemiz olduğunu öğrendik ve rahatladık. Bir sonraki muayneye gittiğimizde bebeğimle aramizdaki fark iyicene açılmaya başlamıştı ben hamilelik haftası olarak 3-4 hafta öndeydim bebeğim geri. Doktorum busefer bu kan testlerinin 99% doğruluk payı var 1% ihtimali belkide sana denk geldi ve yanlış çıktı dedi. Amniyosentez yapalım 100% doğruluk oranı var dedi tamam dedik alındı. Busefer onu bekledik bikaç hafta tabi bunlar kısa kısa anlatılıyor ama yaşayan bilir zorluğunu. Onun sonucunu beklerken ben iyicene şişmeye başladım inanılmaz ödem topluyordu vücudum acile gittim ve oradan idrar ve kan testi aldılar ; idrarımda protein kaçağı olduğunu öğrendik yani şuanda gebelikzehirlenmesi yaşıyorsunuz çok tehlikeli bir durum yatış vermemiz lazım dediler. Fakat kendi kontrol altında olduğum hastane olmadığı için ben sevkimi istedim kendi hastanemde sonuclarımı görünce tabi hemen yatış verdiler. Hastanede kaldığım süre içerisinde tansiyonumda yükselmeye başladı tedavi görüyordum biryandan. Amniyosıvısı sonucuda temiz gelmişti yani aylardır uğraştığımız genetiğinde birşey olmadığına yüzde yüz artık kanaat getirmiştik. Fakat sorun neydi? İnanın bunu kimse bana açıklayamadı tam olarak sadece plasentaya giden bebeğimi besleyen damarda bir sorun olduğunu söylediler ve bebeğim büyüdükce yeterince beslenemeyip haftası ve oluşumu geri kalmış. Bebeğimi yaşatabilmek için ciğerlerini geliştirici iğne vurundum iki doz ve bekleyebildiğimiz kadar bekleme kararı aldık çünkü daha çpk küçüktü ben 30. Haftamda bebeğim ise 23. Haftasında 470 gramdı. Fakat ben git gide kötüleşiyordum iyicene ellerim ve ayaklarım taş gibi sert ve davul gibi şişmişti. Bebeğiminde hareketleri iyice azalmıştı oksijen seviyesi düşmüştü, devamlı gelip kalpatışını dinliyorlardı. Bu süre içerisinde heran karnındada ölebilir deniliyordu. Ve bir gece inanılmaz bir başağrısıyla doğumhaneye indim ve orda bana bir adet midekoruyucu(?) takıp migrenimin olup olmadığını sordular? Halbuki preeklampsinin en büyük bulgusu şiddetli başağrısıymış. Sabah oldu ve başağrım geçmedi odama çıktım biraz uyudum ve uyandığımda kafamın arka tarafındaki sertliği hissedip nöbet geçirmem bir oldu. Meğersem tansiyonum fırlamış eşim hemen doktor çağırmış acil ameliyata aldılar. Bebeğim iki gün küvözde kaldı ve maalesef ikinci gün kaybettim kendime gelmem çok uzun zaman aldı ölümle kendimde burun buruna gelmiştim. 2019 herşeyiyle çok acı bir yıl olmuştu. Sizce hangisine yanayım
Tecrübesiz birçok doktorla karşılaşmış olmama mı?
Kabeyi tavvaf edeyim derken beni ve bebeğimi ölüme terk eden ilk doktorumamı ?
İleri Preeklampside olası olan şiddetli başağrımı migreninmi var diyen doktoramı ?
Aylarca bizi genetiğiyle ilgili bir sorun var diye oyaladıklarınamı yanayım?
Yani çok üzgünüm yaşadıklarım kolay şeyler değildi ama inançlı bir insanım Kaza ve kadere inaniyorum elhamdulillah ayakta tutan tek şey bu. Fakat hakkımıda helal etmiyorum hiçbirine ve bu dünyada değil öbür tarafta arayacağım hakkımı sadece Allahın adaletine güveniyorum çünkü kızımı kaybetmenin hiçbir maddi manevi karşılığı yok bu dünyada. Rabbim vicdanlı ve iyi insanlarla karşılaştırsın daima.
Buarada doğumdan tam 8 ay sonra tekrar hamile kaldım ve bir devlet hastanesi perinatoloji bölümünde takip altında DÜŞÜK DOZ ASPİRİN ( CORASPİN) kullanarak kızımı 39. Haftada 4kilo ile sağlıkla kucağıma aldım sorunsuz bir şekilde. Lütfen ümidinizi yitirmeyin ve daima bilin ki Allah ol derse herşey mümkün sağlıcakla kalın.
