Merhaba,
Yazacaklarımı okuyan kişi şunu bil ki; senin bana söyleyebileceğin ,söylemeyip aklından geçirebileceğin ,tiksinti duyacağın her ama her şeyi ben zaten kendime her saniye yapıyorum. Kim ne dese ne söylese haklı çünkü dünya üzerinde, yaşadığım şeyi onaylayabilecek tek bir canlı bile olamaz eminim.41 yaşındayım evliyim bir oğlum var. Oğlumun 21 yaşındaki futbol hocasına kara sevda derecesinde aşık oldum. Çok güzel giden bir evliliğim varken hem de. .Aşık bir eş, sağlıklı bir çocuk sahibi ve mutlu bir kadındım. Ne oldu nasıl oldu anlamadım. Yaklaşık 1 yada en fazla 2 aydır bu durumdayım. İşin kötüsü bir şekilde o kişi ile de mesajlaşarak bu durum itiraf da edildi. O da ilgileniyor ama o kadar küçük ki kendinden büyük bir kadının karşı taraftan başlayan ilgisi onu etkilemiş olabilir. Gece yarılarına kadar yazışıyorduk yaklaşık iki üç haftadır .Bu yazışmalar aslında hem aşk itirafları hem de imkansız yapmamalıyız şeklinde devam eden hezeyanlar içinde geçiyor. O da fırsatçılık yapmıyor benim zarar göreceğimden korkuyor. Bir bilseniz nasıl tatlı.. Hiç buluşma falan olmadı aramızda. Sadece futbol günleri haftada iki defa uzaktan görme şeklinde. En sonunda defalarca yazıştıktan sonra bugün beni engellemesini ve gitmesini söyledim. İçim yanarak acıdan ölerek.. Gitti. Fiziksel bir şey yaşamadan böyle kalması, bu kadar yoğun duygular varken çok zor oldu tabi ama oldu inşallah. İnşallah bir daha yazmayacak gücü bulurum. Yemeden içmeden yaşıyorum. Kalbim çok acıyor. Eşim ve oğlumun yüzüne bakarken bile utanıyorum. Aynalara bakarken bile.. Sonra diyorum ki ALLAHIM dualar neden bu kadar şifasız. Neden içime bu duyguları verdin. Kimseyi de kınamadım. Bir daha yazmayalım derken şunu sorduk birbirimize ''Sonu olmayan bir yola göz göre çıkacak mıyız?'' Sonra dedim ki yapmayalım. Tamam dedi. Telefonunu yazdı ve gitti. Benim kadar yoğun değil duyguları fark ediyorum ve yaşı gereği de öpmek sarılmak vb beklentileri olduğunu da anlıyorum. Bu biraz daha acıtıyor içimi. Bilmiyorum. Her şeyi geçtim bu kadar çocuk birine nasıl böyle şeyler hissedebiliyorum. 10 Yıllık evliyim . Eşim ilk sevgilim. 23 yıldır birlikteyiz toplamda çok da iyi bir adam. Daha önce böyle bir şey asla yaşamadım. Kafamı kaldırıp kimseye bakmam. Nasıl oluyor bunlar? Rüya mı? Ceza mı? Keşke her şey rüya olsa. Acı beni terk etse artık...
Yazacaklarımı okuyan kişi şunu bil ki; senin bana söyleyebileceğin ,söylemeyip aklından geçirebileceğin ,tiksinti duyacağın her ama her şeyi ben zaten kendime her saniye yapıyorum. Kim ne dese ne söylese haklı çünkü dünya üzerinde, yaşadığım şeyi onaylayabilecek tek bir canlı bile olamaz eminim.41 yaşındayım evliyim bir oğlum var. Oğlumun 21 yaşındaki futbol hocasına kara sevda derecesinde aşık oldum. Çok güzel giden bir evliliğim varken hem de. .Aşık bir eş, sağlıklı bir çocuk sahibi ve mutlu bir kadındım. Ne oldu nasıl oldu anlamadım. Yaklaşık 1 yada en fazla 2 aydır bu durumdayım. İşin kötüsü bir şekilde o kişi ile de mesajlaşarak bu durum itiraf da edildi. O da ilgileniyor ama o kadar küçük ki kendinden büyük bir kadının karşı taraftan başlayan ilgisi onu etkilemiş olabilir. Gece yarılarına kadar yazışıyorduk yaklaşık iki üç haftadır .Bu yazışmalar aslında hem aşk itirafları hem de imkansız yapmamalıyız şeklinde devam eden hezeyanlar içinde geçiyor. O da fırsatçılık yapmıyor benim zarar göreceğimden korkuyor. Bir bilseniz nasıl tatlı.. Hiç buluşma falan olmadı aramızda. Sadece futbol günleri haftada iki defa uzaktan görme şeklinde. En sonunda defalarca yazıştıktan sonra bugün beni engellemesini ve gitmesini söyledim. İçim yanarak acıdan ölerek.. Gitti. Fiziksel bir şey yaşamadan böyle kalması, bu kadar yoğun duygular varken çok zor oldu tabi ama oldu inşallah. İnşallah bir daha yazmayacak gücü bulurum. Yemeden içmeden yaşıyorum. Kalbim çok acıyor. Eşim ve oğlumun yüzüne bakarken bile utanıyorum. Aynalara bakarken bile.. Sonra diyorum ki ALLAHIM dualar neden bu kadar şifasız. Neden içime bu duyguları verdin. Kimseyi de kınamadım. Bir daha yazmayalım derken şunu sorduk birbirimize ''Sonu olmayan bir yola göz göre çıkacak mıyız?'' Sonra dedim ki yapmayalım. Tamam dedi. Telefonunu yazdı ve gitti. Benim kadar yoğun değil duyguları fark ediyorum ve yaşı gereği de öpmek sarılmak vb beklentileri olduğunu da anlıyorum. Bu biraz daha acıtıyor içimi. Bilmiyorum. Her şeyi geçtim bu kadar çocuk birine nasıl böyle şeyler hissedebiliyorum. 10 Yıllık evliyim . Eşim ilk sevgilim. 23 yıldır birlikteyiz toplamda çok da iyi bir adam. Daha önce böyle bir şey asla yaşamadım. Kafamı kaldırıp kimseye bakmam. Nasıl oluyor bunlar? Rüya mı? Ceza mı? Keşke her şey rüya olsa. Acı beni terk etse artık...
inandırıcılığı yok gözümde, madem hata olduğunu biliyorsunuz ilişkiyi de bitirmişsiniz ee buraya niye konu açtınız?
