- 21 Temmuz 2008
- 122
- 1
- 36
-
- Konu Sahibi NinjaTosbaa
- #1
sanırım benimde içimdekileri dökme vaktim geldi
buraya üye olduğumdan beri bu tür konularda hep birşekilde yardımcı olmaya, düşüncelerimi dosdoğru ortaya koymaya çalıştım
ama malesef bazen ''Kelin ilacı olsa,başına sürer'' lafı içimden geçmiyorda değildi.
Benim durumum çok fazla kabul görecek bir durum değil belki
ama lütfen yaşadıklarımı anlatırken kendinizi koyun benim yerime ve ne yaparsınız yerimde olsaydınız söyleyin..
ben henüz 21 o ise 38 yaşında.
ben daha hayatın başında, o ise hayatı yarılamışta geçiyor bile..
buna rağmen tanıştığımızdan bu yana biz hiç birbirimize öyle abi-bacı, yok arkadaş, bilmem ne gözüyle bakmadık. Etkilendik.
Zamanla o eteğinde ki taşları döktü ve buna karşılık bende..
cesaret ettik beraber yürümeye..belki olacağı buydu bilemiyorum.
biz çok iyi anlaşıyorduk aslında o sanki bende ki eksiklikti, onu bulduğumda tamamlamıştım kendimi. Doluydum artık, korkmuyordum hiçbirşeyden.
evli değildi, daha önce bir evlilik yapmış ama boşanmış, çocuğu yoktu ve tek yaşıyordu.
Ona güvenebiliyordum çünkü çok açık sözlüydü, görmüş geçirmiş bir insandı (olması gerektiği gibi) sabahlara kadar konuşurduk. o yokken gözlerim onu arardı.
O öyle hayatımda yer ettiki ben bile şaşırdım kaldım.. buna rağmen çoğu arkadaşımla bile paylaşmadım bu ilişkiyi. Bizi birlikte bilmediler ve bilmeyeceklerde çünkü bunu nasıl karşılayacaklarını daha söylemeden biliyorum..
ve n'olur sakın yanlış anlaşılmasın bizim ilişkimizde çıkarcılık söz konusu değildi kesinlikle maddiyata dayalı olanlardan değildi
aksine Allah'ıma şükür ki ailem varlıklıdır ve ben hiçbir maddi sıkıntı yaşamadım
istediğim önüme sunuldu ve geleceğim içinde maddi olarak hiçbir korkuya sahip değilim.
benim hayatımdaki tek ihtiyacım, arayışım hep maneviyattı..
bir yanım hep boşluktaydı ama artık o vardı, boşluk yoktu çünkü beni onun kadar anlayanda yoktu.
Bana karşı çok hassas davrandı, şüpheciliğim onda hiçbir işe yaramadı
ilk defa bu kadar güvenebildim birisine. Benimle çıkarı olmayacağına ilk defa inanabildim.
çünkü bırakın sevgiliyi, ben arkadaşlarım tarafından bile öyle kullanıldım ki,
güvensiz biriyim çevreme karşı, insanların yapmacık yüzlerini çok erken tanıdım..
buna rağmen bir yanım huzursuzdu..
çünkü aramızda ki yaş farkı öyle böyle değildi. Hani hayalini bile kuramıyordum evliliğin, düşünemiyordum bile..
sonuç itibariyle ailem sanırım asla izin vermez böyle birşeye..
ama bir yanım dinlemiyor işte, git diyor gidebildiğin yere,
bir yanım kal, davul bile dengi dengine...
ama o gelince ne bir huzursuzluk oluyor ne de o içimde ki sesler konuşabiliyor.
Ya sen bana geç kaldın
Ya ben sana çok erken
buraya üye olduğumdan beri bu tür konularda hep birşekilde yardımcı olmaya, düşüncelerimi dosdoğru ortaya koymaya çalıştım
ama malesef bazen ''Kelin ilacı olsa,başına sürer'' lafı içimden geçmiyorda değildi.
Benim durumum çok fazla kabul görecek bir durum değil belki
ama lütfen yaşadıklarımı anlatırken kendinizi koyun benim yerime ve ne yaparsınız yerimde olsaydınız söyleyin..
ben henüz 21 o ise 38 yaşında.
ben daha hayatın başında, o ise hayatı yarılamışta geçiyor bile..
buna rağmen tanıştığımızdan bu yana biz hiç birbirimize öyle abi-bacı, yok arkadaş, bilmem ne gözüyle bakmadık. Etkilendik.
Zamanla o eteğinde ki taşları döktü ve buna karşılık bende..
cesaret ettik beraber yürümeye..belki olacağı buydu bilemiyorum.
biz çok iyi anlaşıyorduk aslında o sanki bende ki eksiklikti, onu bulduğumda tamamlamıştım kendimi. Doluydum artık, korkmuyordum hiçbirşeyden.
evli değildi, daha önce bir evlilik yapmış ama boşanmış, çocuğu yoktu ve tek yaşıyordu.
Ona güvenebiliyordum çünkü çok açık sözlüydü, görmüş geçirmiş bir insandı (olması gerektiği gibi) sabahlara kadar konuşurduk. o yokken gözlerim onu arardı.
O öyle hayatımda yer ettiki ben bile şaşırdım kaldım.. buna rağmen çoğu arkadaşımla bile paylaşmadım bu ilişkiyi. Bizi birlikte bilmediler ve bilmeyeceklerde çünkü bunu nasıl karşılayacaklarını daha söylemeden biliyorum..
ve n'olur sakın yanlış anlaşılmasın bizim ilişkimizde çıkarcılık söz konusu değildi kesinlikle maddiyata dayalı olanlardan değildi
aksine Allah'ıma şükür ki ailem varlıklıdır ve ben hiçbir maddi sıkıntı yaşamadım
istediğim önüme sunuldu ve geleceğim içinde maddi olarak hiçbir korkuya sahip değilim.
benim hayatımdaki tek ihtiyacım, arayışım hep maneviyattı..
bir yanım hep boşluktaydı ama artık o vardı, boşluk yoktu çünkü beni onun kadar anlayanda yoktu.
Bana karşı çok hassas davrandı, şüpheciliğim onda hiçbir işe yaramadı
ilk defa bu kadar güvenebildim birisine. Benimle çıkarı olmayacağına ilk defa inanabildim.
çünkü bırakın sevgiliyi, ben arkadaşlarım tarafından bile öyle kullanıldım ki,
güvensiz biriyim çevreme karşı, insanların yapmacık yüzlerini çok erken tanıdım..
buna rağmen bir yanım huzursuzdu..
çünkü aramızda ki yaş farkı öyle böyle değildi. Hani hayalini bile kuramıyordum evliliğin, düşünemiyordum bile..
sonuç itibariyle ailem sanırım asla izin vermez böyle birşeye..
ama bir yanım dinlemiyor işte, git diyor gidebildiğin yere,
bir yanım kal, davul bile dengi dengine...
ama o gelince ne bir huzursuzluk oluyor ne de o içimde ki sesler konuşabiliyor.
Ya sen bana geç kaldın
Ya ben sana çok erken