İki yıldır tedavi gördüğüm halde böyleyim buna alıştım ama bazı şeyleri kabul edemiyorum iştedepresyondasın canım, acilen bir destek al ve hayata geri dön !
sevgiler..
İki yıldır tedavi gördüğüm halde böyleyim buna alıştım ama bazı şeyleri kabul edemiyorum işte
Teşekkürler :):)
Tavsıyeler icin cok tesekkur ederim gercekten cok güzel hepsi ve ben cogunu denedim cok da dr degıstırdım bana, senın yapın bu dediler veya senın durumun felsefî boyutta dediler yanı buna Aliş bunla yasa!doktorunuzu değiştirin.. destekten kastım ilaç desteği değil, psikolog desteği alın..
kendinizi iyi hissedeceğiniz sevdiğiniz kişilerden yardım isteyin, bi tatile çıkın, bi hobi edinin, bi kursa gidin, bir dans kursuna gidin, spora gidin, kuaföre gidin, saçınızı boyatın, kestirin, daha önce hiç yapmadığınız bir şeyler yapın, sevdiğiniz şeyleri de daha sık yapın.. bir süreliğine sizi üzen şeyleri hiç düşünmeme kararı alın, aklınıza geldiğinde "düşünmeyecektin meryem ! hadi kalk bi kahve yap/ hadi kalk bi film izle/hadi kalk bi duş al/hadi al bir oje sür" gibi şeyler düşünerek oto kontrolünüzü sağlayın..
Kontrolu kaybettim dedıgım anda ben hep O'na sıgındımkimse seni anlamasa da O anlıyor derdini O'na anlattın mı? Dua vakti gelmis bak tüm kapılar kapanmış bir O'nun kapısı var.
Kitap müzik ve filmkitap okumayı denedin mi? felsefi kitaplar yada düşünceye dayalı romanlar böyle durumlarda çok iyi geliyor farklı bir dünyada buluyorsun kendini..
senın yapın bu dediler veya senın durumun felsefî boyutta dediler yanı buna alış bunla yasa!
Ben de genelde kendimi idare ediyorum ama beni zorlayan ve yoran şey ataklarimFelsefi boyutta, buna alış derken? Melankoliye meyilli genlerin mi var yani nedir?
Kafana takılan ölüm düşüncesi için bir şey diyemeyeceğim :)
Her an var o, ama iteledikçe güzel; nasıl olsa hepimiz gidiciyiz. Erkene almaya gerek yok.
inancsız olsam her sey cok daha farklı olurdu benım ıcın hatta belkı sadece dusunmekle kalmazdım bazı seylere bu sebeple sabredıyorumBen seni inançlı bi insan olarak biliyorum..
İntihar fikrine nasıl kapılabiliyorsun..
Ha bı de boyle bır konu actıgım ıcın kendımı cok ezıkBen seni inançlı bi insan olarak biliyorum..
İntihar fikrine nasıl kapılabiliyorsun..
Yalnız hayatı sevmemek bir seçim değilHayatı sevmeyen insanları anlayamıyorum. Galiba kendinizi sevmiyorsunuz.
Benim annemin çaresiz bi hastalığı var. Yataktan çıkamıyor yemek yiyemiyor konuşamıyor. Sadece aklı yerinde. Geri kalan hiçbir organına hükmedemiyor. Ve ben ona her baktığımda aslında ne kadar dolu dolu yaşamam gerektiğini anlıyorum. Biraz toplayın kendinizi. Zaten hayat çok kısa. Daha da eziyet haline dönüştürmeye gerek yok.