- 3 Ekim 2010
- 11.455
- 3.697
- 448
Merhaba,
Ben bir şirkete muhasebeci olarak girdim, ama benden finansal olarak şirketi de yönetmem bekleniyor. Ve ben bu şirkette 2 aydır çalışıyorum.
Hem benim uzmanlık alanım değil, hemde yetiştiremem, o kadar yoğunum ki bir bu kadar daha parçalamam lazım kendimi. Gecem gündüzüme karştı benim, ay' da 3 kez çalışanlara ( maaş, avans, mesai) adı altında ödeme yapılıyor, ödeme hazırlanıyor adamların şantiyelerden gelmesi bekleniyor 8 oluyor, 9 oluyor misal ayın 30' da 21:30' da iş' ten çıktım kafam kazan, bir de hiç paraya çekiyorum bunları..
Bir de sabah 07:30 iş başı yapıyoruz. Adam firmalarla vadeli anlaşıyor ama kimseye vade zamanında ödeme yapmıyor. Ve karşı taraf kabul etmiyor haliyle ama bana gelip ''kabul ettireceksin'' diyor. Kiralarına kadar adamın her ödemesine bakıyorum zaten, benimle '' ya kızım '' diye konuşuyor bir de azarını atarken.
Yani işçi adamın mesaisi bitince her şey biter derler ya ben tam tersi, ödemeler ne olacak, şu ne olacak diye akşam bile düşünüyorum. Burada çalıştığımdan beri geceleri uykularım da bile konuşuyorum.
3 patronum var, biri şantiye elemanlarının babası gibidir, büyük patron hayır der, o evet der ben arada kalırım olan bana olur. AGİ bile maaşımın içinde, almıyoruz yani agi falan, izin iste yıllık izinden düşerler. Hakların bu kadar suistimal edildiği bir yer.
Çok merak ediyorum hani her işyerinde sorun vardır ya, herkesin bu kadar sorunlu mu çalıştığı yerler veya daha mı kötü de bana mı garip geliyor? Ben mi çok büyütüyorum?
Evlendiğimden beri hiç yüzüm gülmedi açıkçası, hep sorunlarla uğraştık, hala uğraşıyoruz. Yaşım genç iş her yerde ama ayağımın taşa takılmaması lazımken çıkayım da nasılsa bulurum diyemiyorum. 1 haftada mı? 1 ay da mı?
Bir de eşimin ailesi ile ilgili sıkıntılar var. Abileri babasının malı olan 2 daire de yıllardır oturdukları için sadece onların gibi görüyorlar öyle sahiplenmişler. Benim eşimin de hakkı var ama kimsenin umurunda değil. İstese k.validem ve k.pederim bu durumu çözebilir çektiğimiz sıkıntıları da biliyorlar ama hiç bir girişimleri yok. Biri 2. evini aldı, arabası altında. Diğeri arabasını aldı yatırım plnaları peşinde. Biz de yarın karnımız doyacak mı derdindeyiz. Haksızlık değil mi bu?
Ben bir şirkete muhasebeci olarak girdim, ama benden finansal olarak şirketi de yönetmem bekleniyor. Ve ben bu şirkette 2 aydır çalışıyorum.
Hem benim uzmanlık alanım değil, hemde yetiştiremem, o kadar yoğunum ki bir bu kadar daha parçalamam lazım kendimi. Gecem gündüzüme karştı benim, ay' da 3 kez çalışanlara ( maaş, avans, mesai) adı altında ödeme yapılıyor, ödeme hazırlanıyor adamların şantiyelerden gelmesi bekleniyor 8 oluyor, 9 oluyor misal ayın 30' da 21:30' da iş' ten çıktım kafam kazan, bir de hiç paraya çekiyorum bunları..
Bir de sabah 07:30 iş başı yapıyoruz. Adam firmalarla vadeli anlaşıyor ama kimseye vade zamanında ödeme yapmıyor. Ve karşı taraf kabul etmiyor haliyle ama bana gelip ''kabul ettireceksin'' diyor. Kiralarına kadar adamın her ödemesine bakıyorum zaten, benimle '' ya kızım '' diye konuşuyor bir de azarını atarken.
Yani işçi adamın mesaisi bitince her şey biter derler ya ben tam tersi, ödemeler ne olacak, şu ne olacak diye akşam bile düşünüyorum. Burada çalıştığımdan beri geceleri uykularım da bile konuşuyorum.
3 patronum var, biri şantiye elemanlarının babası gibidir, büyük patron hayır der, o evet der ben arada kalırım olan bana olur. AGİ bile maaşımın içinde, almıyoruz yani agi falan, izin iste yıllık izinden düşerler. Hakların bu kadar suistimal edildiği bir yer.
Çok merak ediyorum hani her işyerinde sorun vardır ya, herkesin bu kadar sorunlu mu çalıştığı yerler veya daha mı kötü de bana mı garip geliyor? Ben mi çok büyütüyorum?
Evlendiğimden beri hiç yüzüm gülmedi açıkçası, hep sorunlarla uğraştık, hala uğraşıyoruz. Yaşım genç iş her yerde ama ayağımın taşa takılmaması lazımken çıkayım da nasılsa bulurum diyemiyorum. 1 haftada mı? 1 ay da mı?
Bir de eşimin ailesi ile ilgili sıkıntılar var. Abileri babasının malı olan 2 daire de yıllardır oturdukları için sadece onların gibi görüyorlar öyle sahiplenmişler. Benim eşimin de hakkı var ama kimsenin umurunda değil. İstese k.validem ve k.pederim bu durumu çözebilir çektiğimiz sıkıntıları da biliyorlar ama hiç bir girişimleri yok. Biri 2. evini aldı, arabası altında. Diğeri arabasını aldı yatırım plnaları peşinde. Biz de yarın karnımız doyacak mı derdindeyiz. Haksızlık değil mi bu?
