Merhabalar hanımlar
İlk önce söylemek istediğim sorunum şu ki biraz paranoyağım galiba. Yani demek istediğim şey şu ki bir çok kişinin dediklerine inanmıyorum. Yani sana inanmıyorum demiyorum ama içimden inanmıyorum. Yalan söylediğini düşünüyorum. Kendimce kurgular üretiyorum bazen. Mesela bir keresinde arkadaşlarla whatsap grubunda konusurken bir arkadasla hafif bi laf sokmamsı bir sey oldu, sonra bir baska arkadas bana yuklendi. Bende dedim kesin ikisi beraber benim dediklerim halkında konustular falan.bir suru sey uydurdum kafamdan.sonra diger arkadas bana yazdi hani bende sinirlendim beraber beni cekistirdiniz heralde dedim yok artik sacmalama nasil dusunursun gibisinden seyler soyledi ki bunlar en basitler. bir suredir erkek arkadasim var, hani gercekten beni supheye dusurecek bir sey yapmiyor ama brn kendi ksfamdan kurgular uretiyorum. Sanki her an beni birakacakmis gibi. Bir kac kere ona da soyledim birakmayacagim lutfen boyle soyleme uzuluyorum falan dedi. Bende tabi hemen kabul etmek yerine, bir gun birakacak bile olsa kim birakirim der ki? Tabiki birakmayacagim der falan diye dusundum.ona guvenmememden kaynakli degil, sorun bende galiba. Her insani iliskimde boyle paranoyalarim oluyor.aranizda boyle bir durumda olan var mi? Artik dayanilmaz hal almaya basladi cunku.kafamda surekli senaryo kurmaktan kendi kendime diyaloga girmekten bunaldim.bazen kurguladigim olayi ic sesimle kendim canlandiriyorum icimden falan.
İlk önce söylemek istediğim sorunum şu ki biraz paranoyağım galiba. Yani demek istediğim şey şu ki bir çok kişinin dediklerine inanmıyorum. Yani sana inanmıyorum demiyorum ama içimden inanmıyorum. Yalan söylediğini düşünüyorum. Kendimce kurgular üretiyorum bazen. Mesela bir keresinde arkadaşlarla whatsap grubunda konusurken bir arkadasla hafif bi laf sokmamsı bir sey oldu, sonra bir baska arkadas bana yuklendi. Bende dedim kesin ikisi beraber benim dediklerim halkında konustular falan.bir suru sey uydurdum kafamdan.sonra diger arkadas bana yazdi hani bende sinirlendim beraber beni cekistirdiniz heralde dedim yok artik sacmalama nasil dusunursun gibisinden seyler soyledi ki bunlar en basitler. bir suredir erkek arkadasim var, hani gercekten beni supheye dusurecek bir sey yapmiyor ama brn kendi ksfamdan kurgular uretiyorum. Sanki her an beni birakacakmis gibi. Bir kac kere ona da soyledim birakmayacagim lutfen boyle soyleme uzuluyorum falan dedi. Bende tabi hemen kabul etmek yerine, bir gun birakacak bile olsa kim birakirim der ki? Tabiki birakmayacagim der falan diye dusundum.ona guvenmememden kaynakli degil, sorun bende galiba. Her insani iliskimde boyle paranoyalarim oluyor.aranizda boyle bir durumda olan var mi? Artik dayanilmaz hal almaya basladi cunku.kafamda surekli senaryo kurmaktan kendi kendime diyaloga girmekten bunaldim.bazen kurguladigim olayi ic sesimle kendim canlandiriyorum icimden falan.
ama insanların hepsi aynı değil biraz güvenmeyi inanmayı öğrenmelisin
