Para delisi miyim?

Yuppiyayye .!.:

Ahaha çok varda aklıma gelenleri söyleyeyim.Mesela her buluşmada konu mutlaka maddi konulara gelir.Öncelikle sizi tanıma aşamasında size sordukları sorular hep sizin ne kadar mal varlığınız olduğunu, ne kadar maaş aldığınızı, ne kadar birikiminiz olduğunu öğrenmek üzeredir, e tabi boşa kürek çekmemek lazım onlarda haklı ve genelde bu soruları öyle naif sorarlarki siz bu sorulara cevap vermiş olursunuz ama onlar direk bu soruları sormamış olurlar.Eğer yolabilecekleri biriysen, yavaştan başlarlar size hayran olmuş havasında takılırlar önce, ve kendi sözde hedef ve hayallerinden bahsetmeye başlarlar.Mesela bir iş alacaktır, şöyle karlıdır böyle karlıdır o iş olunca kendine tekne alacaktır (kendine ait arabası bile yoktur oysaki), yada maaşlı bir işte çalışıyorsa kesin önceden evi arabası vardırda ailesinde birşey olmuştur satmak zorunda kalmıştır ama en kısa sürede alacaktır. Azcık flörte başladıysanız olmayan mallarını size feda ederler, almadıkları tekneye sizin adınızı koyacaklarını söylerler mesela, yada evi alırken beraber bakarız derler, şu iş olsun sanada şunu alıcam derler ve senin bahsettiğin ve yapamadığın alamadığın bir şeydir o.Hiçbir zaman alınmayacağı yapılmayacağı için bol keseden sallanır Sonra yavaştan öfleme püfleme halleri başlar, o iş olmuşturda azcık nakite sıkışmıştır, yada ev alacak kredi çekecektir 3 ay sonra ama kart borcunu bu ay ödemezse kredi çekemeyecektir filan.Dışarda buluşmalarda tabi siz bilirsiniz adam borçlu daha fazla sıkılmasın diye hesap ödeyerek başlarsınız önce, sonraki aşama bana bir sigara alsanaya kadar gider O nedenle ne yapıyoruz biz kadınlar olarak, ilk buluşmada adamları iyi analiz ediyoruz, ve onları çözmek için sorular soruyoruz ,yiyiciyse ilk buluşmada eliyoruz zaman kaybetmeye gerek yok

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Ben de bunu anlamam, neden yediğini içtiğini başkası ödesin ki devamli? Bir erkeğin peşpeşe hesap ödeyip ben teklif edince ödetmemesi diye bir seçenek olamaz, şerrimden korkarlar. Israrla hesap ödemek isteyene 'sponsorum musun?' diyorum.
Ne demek ödetmemek? Ben çok rhaatsiz olurum. Bu aslında göz göre göre 'ben senden üstünüm, ben erkegim- sen kadinsin' demek, ama nedense kadınlar böyle alıştığı için bunu göremiyorlar.
Böyle pozitif ayrimciliklara sarılıp, tüm hesabı , uçak biletlerini,otelleri , dondurmaları erkeğe kitleyip (erkeğin yaptığı bin liralik masrafa karşılık iki bilet, saçma elbise hediye edip eşitlendigini sanmak) , buluşma sonrası eve biraktirilip sonra başka konularda erkek toplumsal cinsiyete göre haklı olduğu şeyler konusunda diretirken 'ama öyle iş mi olur,kadın erkek eşittir' demek bana komik geliyor.
Tatlı su feminizmi

Genişletmek için tıkla...

3gunlukdunya .!.:

Uçak biletleri oteller pahalı hediyeler ooouu asla yaptıramam

Mangala gitmek istediğimde bile arabasıyla o beni alıyor , tüm mangallıkları yiyecekleri içecekleri de ben alayım diye düşünüp öyle yapan biriyim . Mangal kömürü ve tutuşturucusunu bile alıyorum ben de fazla vericiyim burdan onu anladım .

Genişletmek için tıkla...

3gunlukdunya .!.:

Uçak biletleri oteller pahalı hediyeler ooouu asla yaptıramam

Mangala gitmek istediğimde bile arabasıyla o beni alıyor , tüm mangallıkları yiyecekleri içecekleri de ben alayım diye düşünüp öyle yapan biriyim . Mangal kömürü ve tutuşturucusunu bile alıyorum ben de fazla vericiyim burdan onu anladım .

Genişletmek için tıkla...

astrojurnal .!.:

bence böyle şeyler üzerine çok düşünerek de değil ilişkinin şekline göre otomatik şekillenmeli.
ben ilişkimde hiç ay onu da bunu da alayım demiyorum, çünkü biliyorum ki bugün ben alırım yarın o. yani sıralama yapmayız ama halimizden anlar, planlamadan devreye gireriz.
erkek arkadaşımın ihtiyaç için 2020 başında aracını satma zorunluluğu doğdu. hiç çekinmeden al benimkini kullan dedim. çünkü aracı galeriye verdi ve işe gidip gelmesi lazımdı. ben home office e geçmiştim. araç aylarca satılamadı, aylarca her lazım olduğunda kullandı. pandemide neden riske girsin diye düşündüm.
sonra ben danışmanlık vermeye karar verdiğimde iş bilgisayarımı kullanamayacağım için yeni bir bilgisayar ihtiyacım oldu. o dönem maddi durumum çok iyi değildi. bilgisayar hediye etti.
tatillerde de hiç bir zaman sen o kadar yedin-içtin ben bu kadar olmamıştır.
biri benzini çekmiş diğeri yemekleri ödemiştir.
ama benim için en güzeli bizim hiç bunları konuşup planlamadan yapmamız.

Genişletmek için tıkla...

DEMREE .!.:

Herkese hayırlı günler dilerim. 41 yaşındayım ve tam 20 yıldır özel sektörde çalışıyorum. Emeklilik için 58 yaş ve 7000 iş gününe tabiiyim. Bugün itibariyle pirim günümün dolmasına yaklaşık 2 yıl var . Zaten pirim günüm dolsa bile 58 yaşına kadar beklemek zorundayım . Çalıştığım sektör beni asla 58 yaşına kadar çalıştırmaz bizim sektörde maksımum 45 yaşında şutlarlar.

Eşimden ayrılalı 2,5 yıl oldu ayrı şehirde tek yaşıyorum .İki oğlum var babalarındalar ilköğretimde okuyorlar . Bu zamana kadarki birikimimle başımı sokacak bir ev aldım oturuyorum. Maaşım öyle devasal değil asgari ücretin bir iki tık üzerinde geçiniyorum elhamdulıllah oyle yuklu sepetli senetim borcum yok ufak defekler dışında . Orta halli mutevazi bir insanım maaşımı aldığım zaman aylık rutin fatura ...vb. ödemelerimi yaparım oğlumun dersane parasını öderim geriye kalan kısmınıda (maaşımın çeyreğiyle diyelim) birikim yapmaya çalışırım . Satış ağırlıklı çalıştığım için bütün iş telefon konuşmalarım para konuludur . Çünkü her üç ayda tutturmam gereken kotalarım var . Ayrıldıktan sonra ciddi olarak bir beyefendiyle tanışmıştık olmadı nasip değilmiş . Hem evliliğimde hem sonraki ilişkimde arkamdan beni para delisi olmakla suçladılar . Hatta boşandıktan sonra görüştüğüm kişi ne yapacak mezaramı götürecek yarın öldükten sonra evlatları mezarına eder çatır çutur harcarlar demiş.Çok zoruma gitti. Çünkü kendiside eşinden ayrılmış ve nafaka ödüyor olmasından dolayı üzerine pek düşmedim bunalmasın diye yüzde 90 ben karşılıyordum harcamaları . Kıyafet desen hem ben hem çocuklarımı sefil etmem neye ihtiyacımız varsa alırım düzgün temiz giyinirim evimde mutfağımda eksiğim yok çok şükür . Misafir almayı ve gitmeyi severim ağırlarım misafirlerimi evimde .yazın çocuklarımı alır bir hafta on gün iyi bir yerdeki otelde tatilimizi yaparız pikniklere gideriz gezeriz cafelerde takılırız . Bir yere gidecek olsam elim boş gitmem ufak tefek ya hediye alır yada yiyecek götürürüm . Hem kendi geleceğimi hem çocuklarımın geleceğini düşünmek zorundayım .Çünkü ben özel sektörde çalışıyorum patron şirketi iki dudak arasındayım yani bu kriz ortamında ne zaman işten çıkartırlar yada işyeri kapanır bilemem. Çocuklarım küçük daha lisede bile değiller şu an babalarındalar ama çocuklarımı bir kenara atamamki onların dersanelerini üniversite okumalarını geleceklerini düşünürüm .

Anlayamadığım kısım neden böyle suçlanıyorum , yani herkes eline aldığı maaşın son kuruşuna kadar har vurup harman savuruyormu hiçmi kendi geleceğini ve çocuklarının geleceğini düşünmüyor kimse . Belki devlet memuru olsam bende düşünmezdim ama özel sektör olunca iki kuruş bir kenara atma gereği hissediyorum...Ben mi çok düşünüyorum geleceği

Genişletmek için tıkla...

Yuppiyayye .!.:

Aynen benimde anlatmaya çalıştığım buydu.zaten bir görüşme ilişkiye dönmüşse bu tarz şeylerin hesabı yapılmaz çünkü karşılıklı olarak herkes yapacağını yapar.Bir taraf kötü niyetli değilse olması gereken olur zaten.

Genişletmek için tıkla...

DEMREE .!.:

Herkese hayırlı günler dilerim. 41 yaşındayım ve tam 20 yıldır özel sektörde çalışıyorum. Emeklilik için 58 yaş ve 7000 iş gününe tabiiyim. Bugün itibariyle pirim günümün dolmasına yaklaşık 2 yıl var . Zaten pirim günüm dolsa bile 58 yaşına kadar beklemek zorundayım . Çalıştığım sektör beni asla 58 yaşına kadar çalıştırmaz bizim sektörde maksımum 45 yaşında şutlarlar.

Eşimden ayrılalı 2,5 yıl oldu ayrı şehirde tek yaşıyorum .İki oğlum var babalarındalar ilköğretimde okuyorlar . Bu zamana kadarki birikimimle başımı sokacak bir ev aldım oturuyorum. Maaşım öyle devasal değil asgari ücretin bir iki tık üzerinde geçiniyorum elhamdulıllah oyle yuklu sepetli senetim borcum yok ufak defekler dışında . Orta halli mutevazi bir insanım maaşımı aldığım zaman aylık rutin fatura ...vb. ödemelerimi yaparım oğlumun dersane parasını öderim geriye kalan kısmınıda (maaşımın çeyreğiyle diyelim) birikim yapmaya çalışırım . Satış ağırlıklı çalıştığım için bütün iş telefon konuşmalarım para konuludur . Çünkü her üç ayda tutturmam gereken kotalarım var . Ayrıldıktan sonra ciddi olarak bir beyefendiyle tanışmıştık olmadı nasip değilmiş . Hem evliliğimde hem sonraki ilişkimde arkamdan beni para delisi olmakla suçladılar . Hatta boşandıktan sonra görüştüğüm kişi ne yapacak mezaramı götürecek yarın öldükten sonra evlatları mezarına eder çatır çutur harcarlar demiş.Çok zoruma gitti. Çünkü kendiside eşinden ayrılmış ve nafaka ödüyor olmasından dolayı üzerine pek düşmedim bunalmasın diye yüzde 90 ben karşılıyordum harcamaları . Kıyafet desen hem ben hem çocuklarımı sefil etmem neye ihtiyacımız varsa alırım düzgün temiz giyinirim evimde mutfağımda eksiğim yok çok şükür . Misafir almayı ve gitmeyi severim ağırlarım misafirlerimi evimde .yazın çocuklarımı alır bir hafta on gün iyi bir yerdeki otelde tatilimizi yaparız pikniklere gideriz gezeriz cafelerde takılırız . Bir yere gidecek olsam elim boş gitmem ufak tefek ya hediye alır yada yiyecek götürürüm . Hem kendi geleceğimi hem çocuklarımın geleceğini düşünmek zorundayım .Çünkü ben özel sektörde çalışıyorum patron şirketi iki dudak arasındayım yani bu kriz ortamında ne zaman işten çıkartırlar yada işyeri kapanır bilemem. Çocuklarım küçük daha lisede bile değiller şu an babalarındalar ama çocuklarımı bir kenara atamamki onların dersanelerini üniversite okumalarını geleceklerini düşünürüm .

Anlayamadığım kısım neden böyle suçlanıyorum , yani herkes eline aldığı maaşın son kuruşuna kadar har vurup harman savuruyormu hiçmi kendi geleceğini ve çocuklarının geleceğini düşünmüyor kimse . Belki devlet memuru olsam bende düşünmezdim ama özel sektör olunca iki kuruş bir kenara atma gereği hissediyorum...Ben mi çok düşünüyorum geleceği

Genişletmek için tıkla...

DEMREE .!.:

Herkese hayırlı günler dilerim. 41 yaşındayım ve tam 20 yıldır özel sektörde çalışıyorum. Emeklilik için 58 yaş ve 7000 iş gününe tabiiyim. Bugün itibariyle pirim günümün dolmasına yaklaşık 2 yıl var . Zaten pirim günüm dolsa bile 58 yaşına kadar beklemek zorundayım . Çalıştığım sektör beni asla 58 yaşına kadar çalıştırmaz bizim sektörde maksımum 45 yaşında şutlarlar.

Eşimden ayrılalı 2,5 yıl oldu ayrı şehirde tek yaşıyorum .İki oğlum var babalarındalar ilköğretimde okuyorlar . Bu zamana kadarki birikimimle başımı sokacak bir ev aldım oturuyorum. Maaşım öyle devasal değil asgari ücretin bir iki tık üzerinde geçiniyorum elhamdulıllah oyle yuklu sepetli senetim borcum yok ufak defekler dışında . Orta halli mutevazi bir insanım maaşımı aldığım zaman aylık rutin fatura ...vb. ödemelerimi yaparım oğlumun dersane parasını öderim geriye kalan kısmınıda (maaşımın çeyreğiyle diyelim) birikim yapmaya çalışırım . Satış ağırlıklı çalıştığım için bütün iş telefon konuşmalarım para konuludur . Çünkü her üç ayda tutturmam gereken kotalarım var . Ayrıldıktan sonra ciddi olarak bir beyefendiyle tanışmıştık olmadı nasip değilmiş . Hem evliliğimde hem sonraki ilişkimde arkamdan beni para delisi olmakla suçladılar . Hatta boşandıktan sonra görüştüğüm kişi ne yapacak mezaramı götürecek yarın öldükten sonra evlatları mezarına eder çatır çutur harcarlar demiş.Çok zoruma gitti. Çünkü kendiside eşinden ayrılmış ve nafaka ödüyor olmasından dolayı üzerine pek düşmedim bunalmasın diye yüzde 90 ben karşılıyordum harcamaları . Kıyafet desen hem ben hem çocuklarımı sefil etmem neye ihtiyacımız varsa alırım düzgün temiz giyinirim evimde mutfağımda eksiğim yok çok şükür . Misafir almayı ve gitmeyi severim ağırlarım misafirlerimi evimde .yazın çocuklarımı alır bir hafta on gün iyi bir yerdeki otelde tatilimizi yaparız pikniklere gideriz gezeriz cafelerde takılırız . Bir yere gidecek olsam elim boş gitmem ufak tefek ya hediye alır yada yiyecek götürürüm . Hem kendi geleceğimi hem çocuklarımın geleceğini düşünmek zorundayım .Çünkü ben özel sektörde çalışıyorum patron şirketi iki dudak arasındayım yani bu kriz ortamında ne zaman işten çıkartırlar yada işyeri kapanır bilemem. Çocuklarım küçük daha lisede bile değiller şu an babalarındalar ama çocuklarımı bir kenara atamamki onların dersanelerini üniversite okumalarını geleceklerini düşünürüm .

Anlayamadığım kısım neden böyle suçlanıyorum , yani herkes eline aldığı maaşın son kuruşuna kadar har vurup harman savuruyormu hiçmi kendi geleceğini ve çocuklarının geleceğini düşünmüyor kimse . Belki devlet memuru olsam bende düşünmezdim ama özel sektör olunca iki kuruş bir kenara atma gereği hissediyorum...Ben mi çok düşünüyorum geleceği

Genişletmek için tıkla...

Alimee81 .!.:

Bazen eskiden yaşadığımız olayların etkisiyle fark etmeden hep ayni tarz insanları çekeriz hayatımıza. Sizi sizden daha iyi bilen kim olabilir ki ne diye kendini bilmez adamların sizi bu sorgulamaya sokmasına izin veriyorsunuz. Onursuz bir adam anca kadından geçinmek ister vede kadından istediği kadarını alamayınca böyle pskolojik baskı yapar. Iliski yaşadığınız adam hele o kim ki. Maasinizda hak iddia edip çocuklarınıza yaptığınız masraftan rahatsızlık duyuyor. Birde o yetmiyormuş gibi bunu en hadsiz ve vicdansız bir biçimde mezar vs diye konuşuyor. Hic kendinizi sorgulamayın. Bir dahada aynı tarz adamları hayatınıza almamaya çalışın. Tabii bunun sebebinide imkanınız varsa bi pskolog ile bulmaya çalışın. Bilinc altındaki bir sebep sizi hep bu tarz adamlara itiyor olabilir. Kendinize çok iyi bakın. Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

DEMREE .!.:

Herkese hayırlı günler dilerim. 41 yaşındayım ve tam 20 yıldır özel sektörde çalışıyorum. Emeklilik için 58 yaş ve 7000 iş gününe tabiiyim. Bugün itibariyle pirim günümün dolmasına yaklaşık 2 yıl var . Zaten pirim günüm dolsa bile 58 yaşına kadar beklemek zorundayım . Çalıştığım sektör beni asla 58 yaşına kadar çalıştırmaz bizim sektörde maksımum 45 yaşında şutlarlar.

Eşimden ayrılalı 2,5 yıl oldu ayrı şehirde tek yaşıyorum .İki oğlum var babalarındalar ilköğretimde okuyorlar . Bu zamana kadarki birikimimle başımı sokacak bir ev aldım oturuyorum. Maaşım öyle devasal değil asgari ücretin bir iki tık üzerinde geçiniyorum elhamdulıllah oyle yuklu sepetli senetim borcum yok ufak defekler dışında . Orta halli mutevazi bir insanım maaşımı aldığım zaman aylık rutin fatura ...vb. ödemelerimi yaparım oğlumun dersane parasını öderim geriye kalan kısmınıda (maaşımın çeyreğiyle diyelim) birikim yapmaya çalışırım . Satış ağırlıklı çalıştığım için bütün iş telefon konuşmalarım para konuludur . Çünkü her üç ayda tutturmam gereken kotalarım var . Ayrıldıktan sonra ciddi olarak bir beyefendiyle tanışmıştık olmadı nasip değilmiş . Hem evliliğimde hem sonraki ilişkimde arkamdan beni para delisi olmakla suçladılar . Hatta boşandıktan sonra görüştüğüm kişi ne yapacak mezaramı götürecek yarın öldükten sonra evlatları mezarına eder çatır çutur harcarlar demiş.Çok zoruma gitti. Çünkü kendiside eşinden ayrılmış ve nafaka ödüyor olmasından dolayı üzerine pek düşmedim bunalmasın diye yüzde 90 ben karşılıyordum harcamaları . Kıyafet desen hem ben hem çocuklarımı sefil etmem neye ihtiyacımız varsa alırım düzgün temiz giyinirim evimde mutfağımda eksiğim yok çok şükür . Misafir almayı ve gitmeyi severim ağırlarım misafirlerimi evimde .yazın çocuklarımı alır bir hafta on gün iyi bir yerdeki otelde tatilimizi yaparız pikniklere gideriz gezeriz cafelerde takılırız . Bir yere gidecek olsam elim boş gitmem ufak tefek ya hediye alır yada yiyecek götürürüm . Hem kendi geleceğimi hem çocuklarımın geleceğini düşünmek zorundayım .Çünkü ben özel sektörde çalışıyorum patron şirketi iki dudak arasındayım yani bu kriz ortamında ne zaman işten çıkartırlar yada işyeri kapanır bilemem. Çocuklarım küçük daha lisede bile değiller şu an babalarındalar ama çocuklarımı bir kenara atamamki onların dersanelerini üniversite okumalarını geleceklerini düşünürüm .

Anlayamadığım kısım neden böyle suçlanıyorum , yani herkes eline aldığı maaşın son kuruşuna kadar har vurup harman savuruyormu hiçmi kendi geleceğini ve çocuklarının geleceğini düşünmüyor kimse . Belki devlet memuru olsam bende düşünmezdim ama özel sektör olunca iki kuruş bir kenara atma gereği hissediyorum...Ben mi çok düşünüyorum geleceği

Genişletmek için tıkla...

DEMREE .!.:

Herkese hayırlı günler dilerim. 41 yaşındayım ve tam 20 yıldır özel sektörde çalışıyorum. Emeklilik için 58 yaş ve 7000 iş gününe tabiiyim. Bugün itibariyle pirim günümün dolmasına yaklaşık 2 yıl var . Zaten pirim günüm dolsa bile 58 yaşına kadar beklemek zorundayım . Çalıştığım sektör beni asla 58 yaşına kadar çalıştırmaz bizim sektörde maksımum 45 yaşında şutlarlar.

Eşimden ayrılalı 2,5 yıl oldu ayrı şehirde tek yaşıyorum .İki oğlum var babalarındalar ilköğretimde okuyorlar . Bu zamana kadarki birikimimle başımı sokacak bir ev aldım oturuyorum. Maaşım öyle devasal değil asgari ücretin bir iki tık üzerinde geçiniyorum elhamdulıllah oyle yuklu sepetli senetim borcum yok ufak defekler dışında . Orta halli mutevazi bir insanım maaşımı aldığım zaman aylık rutin fatura ...vb. ödemelerimi yaparım oğlumun dersane parasını öderim geriye kalan kısmınıda (maaşımın çeyreğiyle diyelim) birikim yapmaya çalışırım . Satış ağırlıklı çalıştığım için bütün iş telefon konuşmalarım para konuludur . Çünkü her üç ayda tutturmam gereken kotalarım var . Ayrıldıktan sonra ciddi olarak bir beyefendiyle tanışmıştık olmadı nasip değilmiş . Hem evliliğimde hem sonraki ilişkimde arkamdan beni para delisi olmakla suçladılar . Hatta boşandıktan sonra görüştüğüm kişi ne yapacak mezaramı götürecek yarın öldükten sonra evlatları mezarına eder çatır çutur harcarlar demiş.Çok zoruma gitti. Çünkü kendiside eşinden ayrılmış ve nafaka ödüyor olmasından dolayı üzerine pek düşmedim bunalmasın diye yüzde 90 ben karşılıyordum harcamaları . Kıyafet desen hem ben hem çocuklarımı sefil etmem neye ihtiyacımız varsa alırım düzgün temiz giyinirim evimde mutfağımda eksiğim yok çok şükür . Misafir almayı ve gitmeyi severim ağırlarım misafirlerimi evimde .yazın çocuklarımı alır bir hafta on gün iyi bir yerdeki otelde tatilimizi yaparız pikniklere gideriz gezeriz cafelerde takılırız . Bir yere gidecek olsam elim boş gitmem ufak tefek ya hediye alır yada yiyecek götürürüm . Hem kendi geleceğimi hem çocuklarımın geleceğini düşünmek zorundayım .Çünkü ben özel sektörde çalışıyorum patron şirketi iki dudak arasındayım yani bu kriz ortamında ne zaman işten çıkartırlar yada işyeri kapanır bilemem. Çocuklarım küçük daha lisede bile değiller şu an babalarındalar ama çocuklarımı bir kenara atamamki onların dersanelerini üniversite okumalarını geleceklerini düşünürüm .

Anlayamadığım kısım neden böyle suçlanıyorum , yani herkes eline aldığı maaşın son kuruşuna kadar har vurup harman savuruyormu hiçmi kendi geleceğini ve çocuklarının geleceğini düşünmüyor kimse . Belki devlet memuru olsam bende düşünmezdim ama özel sektör olunca iki kuruş bir kenara atma gereği hissediyorum...Ben mi çok düşünüyorum geleceği

Genişletmek için tıkla...